#POPRONDE15: Ook Neushoorn en Asteriks bieden podium aan gevariëerde Popronde line-up

Van moonpop tot retestrakke garage punk

Tekst: Henk Rigter en Chiel Schilder | Foto's: Oscar Anjewierden en Bouke Stienstra ,

Op vrijdag 30 oktober streek rondreizend festival Popronde in Leeuwarden neer. Zoals gewoonlijk bieden ook dit jaar tientallen steden in Nederland een podium aan jonge artiesten tijdens Popronde. Artiesten die al flink wat naam hebben gemaakt, via bijvoorbeeld 3FM, DWDD of Noorderslag, maar ook artiesten die nog aan het begin van hun muzikale carrière staan en voor veel publiek een nieuwe ontdekking zullen zijn. Het gratis toegankelijke festival vond vrijdag onder andere in Neushoorn en Podium Asteriks plaats. 3VOOR12/Friesland was erbij en deed daar verslag.

Donnerwetter, 20.30 uur, Podium Asteriks

De sfeervolle omgeving van een voormalige gevangenis is de ideale werkplek voor een band als Donnerwetter. Podium Asteriks staat nog niet halfvol als de experimentalisten van Donnerwetter hun eerste vage melodieën laten horen. De galmende stem van leadzanger Rocco Ostermann, in combinatie met het ronde gitaargeluid van gitarist Wout Kemkens, brengt het publiek terug naar de jaren zeventig. De muziek zou je kunnen omschrijven als georganiseerde herrie, die evengoed zeer gelaagd en doordacht is. Toetsenpartijen zitten vol secunden, wat voor veel oren als vals zal worden beschouwd, maar wat je ook zou kunnen interpreteren als interessant onzuiver. 
 
Opvallend is het tweestemmige gitaarspel en de losse gitaarnoten die Ostermann en Kemkens onophoudelijk blijven spelen. Als een soort time shifts lopen de partijen door elkaar heen. Met sierlijke bewegingen schiet Ostermann zijn gitaarnoten het publiek in, alsof iemand ze moet opvangen. Ondertussen wordt de set grotendeels aan één stuk doorgespeeld, wat des temeer doet vermoeden dat de mannen de voorkeur geven aan ouderwetse invloedssferen. 

De zeer experimentele muzikanten zijn opvallende spelers binnen de selectie van de Popronde, die over het algemeen wordt gevuld met jonge bands. Dat maakt Donnerwetter extra interessant. Zeker voor de liefhebber van experimentele muziek waar tijdens de Popronde niet veel van te horen is. (CS)
 

Rita Zipora, 21:00 uur, Neushoorn

De avond in de nog niet bijzonder goed gevulde Neushoorn wordt geopend door Rita Zipora. Wie nog nooit Nederlandse zang met triphop gemixt had gehoord, kon bij de Amsterdamse zangeres het hart ophalen. Het is van die muziek waarvan je graag zegt dat het ontzettend goed is, maar het is vooral heel eigen. De ingetogen teksten doen soms wat denken aan die van Spinvis, die onze taal ook zo mooi, lief en vriendelijk kan doen laten klinken. Spinvis laat zijn muziek daar ook bij passen, terwijl Rita Zipora dus kiest voor een meer donkere omlijsting. Het publiek lijkt ook niet helemaal te weten wat het nou moet met die Nederlandse, droomachtige stem die over de ongeduldige drums glijdt. Deze drums komen van een verder vrij onopvallende band, bestaand uit drie mannen, die het ongetwijfeld jammer moeten hebben gevonden dat hun gedetailleerde soundscapes niet echt tot hun recht kwamen in het Neushoorn Café. Het viertal sluit af met de nieuwste single 'Het Explodeert' en heeft daarmee het beste tot het laatst bewaard. De zwaar aangezette drums lijken een stuk beter op hun plaats in dit stuwende arrangement en met beheerste uithalen laat Rita Zipora horen meer met haar stem te kunnen dan ze de eerdere twintig minuten had gedaan. (HR)

BLUE CRIME, 21.45 uur, Podium Asteriks

In Asteriks hangt een hele andere vibe als we om 21:45 uur de ‘moonpop’ van BLUE CRIME te horen krijgen. De volledig witte outfits van de band wekken de indruk dat de Popronde in het kader van Halloween een extra dimensie heeft gekregen. Tijdens het eerste kwartier van de set is de dynamiek nog ver te zoeken. De keiharde fuzzy gitaren zijn moeilijk te onderscheiden en de dunne zang van de dames komt nauwelijks boven de drums uit. Tot dusver lijkt BLUE CRIME in een onbekende taal te zingen, omdat er geen woord van te verstaan is. Toch krijgen we na een kwartier de mooie stem van zangeres Alexandra Duvekot te horen. Als er eindelijk meer lucht in de set komt, wordt de algemene uitstraling van BLUE CRIME opeens futuristisch. Angstaanjagend gillende gitaarsqueals uit de Telecaster, geven een mooi contrast met de lieflijke zangstemmen en de witte pakken worden magisch blauw in het podiumlicht.  Als een soort nimfen staan de dames op het podium. Alle drie hebben ze iets anders: voor ons staat de ultieme rockchick op gitaar, een bassiste vol nonchalance en een chique futuristische leadzangeres. Al met al maakt dat BLUE CRIME toch leuk om naar te kijken. (CS)
 

Alexi Lalas, 22:30 uur, Neushoorn

Een uur later mag het publiek zich gaan vermaken met de pop-rock van Alexi Lalas. In de kleine ruimte tussen het publiek en het podium in staat een man met een biertje druk te dansen. Als het eerste liedje is afgelopen kijkt hij naar de rest van het publiek, geërgerd dat niemand met hem mee danst. “Is dit nou Neushoorn, of niet?” roept de beste man in zijn mooiste Leeuwarders dialect. “Dit is potverdomme een geweldige band, man!” gooit hij er achteraan en danst driftig verder wanneer het volgende nummer wordt ingezet. Alleen, want het Leeuwarder publiek danst heus niet zomaar mee. Zo geweldig is de band dan ook weer niet. Het is ambachtelijk in elkaar gezette gitaarrock die nogal inwisselbaar klinkt. Gaandeweg het optreden wordt wel duidelijk dat de vierkoppige band heel veel potentieel heeft, maar op zo'n avond zelf, heb je daar weinig aan. Naar eigen zeggen is Alexi Lalas beïnvloed door een band als Fleetwood Mac en soms is dat terug te horen. Vaak ook niet. Net als bij het optreden van Rita Zipora is het geluid zeer goed, maar lijken de details weg te vallen. Soms valt zelfs de hele zang weg, wat zo'n band natuurlijk ook niet echt helpt. (HR)

The Brahms, 23.00 uur, Podium Asteriks

Het is aan The Brahms om voor Asteriks de Popronde Leeuwarden af te sluiten. Deze mannen zijn inmiddels zodanig in de lift, dat de verwachtingen uitermate hoog zijn. Tijdens de opbouw wordt dat gevoel alleen maar versterkt, als een gigantische backdrop met de letter “THE BRAHMS” op het podium verschijnt. Er staat inmiddels een professioneel team achter de indieband die tijdens de Popronde welgeteld 28 boekingen op zijn naam heeft staan. De line check is uitgebreid voor Popronde-begrippen, maar dat mag ook wel. Er staat veel op het spel, aangezien het iedere keer weer de kunst is om te spelen alsof het je laatste optreden is.

Na zoveel optredens door heel het land spelen The Brahms met een ijverige routine. Ze spelen zelfs zo geroutineerd, dat bepaalde spontaniteit mist. Het is gewoon te duidelijk dat er vaste afspraken zijn gemaakt voor de show. Het moment om het publiek mee te laten klappen is bijvoorbeeld direct voorspelbaar. Desalniettemin valt het al eerder uitgebrachte nummer Windsor automatisch in de smaak bij het publiek, evenals de gouden hit Golden. De band is in een korte tijd uitgegroeid tot een ervaren groep muzikanten die echt niet tot de eendagsvliegen behoort. Nu is het voor the Brahms de kunst om in de toekomst toch nog wat extra spontaniteit in een concert te lassen. (CS)
 

St. Tropez, 00:00 uur, Neushoorn

Als laatste klimt St. Tropez het podium in het Neushoorn Café op. Er waren een aantal mensen die gedacht moeten hebben "Hé, die lijken wel op Go Back To The Zoo!” Die mensen hebben gelijk, want de band heeft een identieke bezetting. Dit is verder niet belangrijk. Wat wel belangrijk is, is dat de band de zaal meteen naar zijn hand zet met retestrakke en kwalitatief hoogstaande garage punk. De mannen bouwen de set nergens naartoe, maar staan er gewoon in één keer met knallende gitaren en een voorman die regelmatig met zijn gitaar door het publiek heen springt. Wat de band verder kenmerkt is de niet aflatende overtuiging die misschien aan arrogantie grenst. Het is een blijvend aanwezige houding die ook geoorloofd is, want iedere aanwezige snapt dat dit echt een enorm goeie band is. Met hun krachtige zelfvertrouwen en overtuigende nummers legt St. Tropez de nu broeierige zaal moeiteloos hun wil op. Dit resulteert in een ongewone situatie: het Leeuwarder publiek danst zowaar. Het optreden van St. Tropez is ongetwijfeld het beste wat er die avond in het Neushoorn Café heeft plaatsgevonden en mocht je ze ooit nog ergens op een affiche tegenkomen dan is het devies: Gaan! (HR)

Popronde Leeuwarden 2015