Rond theetijd wandelen de twee heren onopvallend het podium op in de tent van Grootegast. Bam, het is begonnen. Met het denderende Cops Capacity - afkomstig van de EP Brutal Tapes, 2011 - zijn de mannen ontketend. Met enige onzekerheid kijkt het aanwezige publiek elkaar aan, want het is niet duidelijk of dit een laatste test is van de sound of dat ze echt los zijn. Geen aankondiging, twee mannen, een gitaar, een drumstel, een versterker en verder niet zeuren.

Het verrassende moment in de set is de nieuwe single Northern Lights van het in april uitgebrachte album Black Rat. Bijgestaan door drummer Simon Ridley op achtergrondzang heeft het nummer een potentieel radiohit gehalte. De zang van Shane Parsons is helder en verstaanbaar. Waar in andere nummers de registers her en der behoorlijk worden opengetrokken, klinkt dit nummer oprecht fijn en toegankelijk.

Deze band leent zich waarschijnlijk beter voor regenachtige, natte en koude dagen. Balen dat je natgeregend bent, maar o zo blij dat je binnen staat. Opgepropt in een niet al te groot poppodium en dan horen en zien waar je voor gekomen bent, volledig uit je plaat gaan. Vandaag is dat zeker niet het geval. Er is een handjevol mensen in de tent aanwezig, met rondom de tent wat hangende groepjes zonder al te veel interesse. Halverwege lopen er nog wat verdwaalde zielen binnen, die blijven hangen. Voor de mensen die het optreden wel bewust meekregen, hebben de heren ongetwijfeld een goede indruk gemaakt.

Strak, hard, vermakelijk, donker, grauw en opvallend. Het zijn de woorden die te binnenschieten bij het aanschouwen van deze twee kerels uit Australië. De twee mannen - soms ondersteund door een tweede gitarist - spelen nummers die afwisselend zijn in stampend schreeuwerig, dan wel hitgevoelig zoals Northern Lights. Jammer genoeg komen ze niet tot hun recht in een minimaal gevulde tent bij 30 graden boven nul.