Twee dagen in de studio met Flying Trashcans

Het laatste nummer van de nieuwe EP in de maak

Tekst: Sannette de Groes | Foto's: Coen Waltmans ,

Aan de voet van een van de nieuwe eyecatchers van de stad, de Tasmantoren, staat de studio No Pussy Blues. Dit is de locatie waar de heren van Flying Trashcans het vijfde nummer van de nieuwe EP Escalation, aan het opnemen zijn. No Pussy Blues Studio is een kleine intieme studio, helemaal in de jaren zestig stijl ingericht. Bands als Avery Plains en Town of Saints namen hier eerder ook werk op. Voor Flying Trashcans past het uiterlijk van de studio erg goed bij de sfeer van hun muziek. 3voor12/Friesland mag twee dagen met de band mee de studio in tijdens de opnames van het laatste nummer van de EP.

Crowdfunding

In september van dit jaar had 3voor12/Friesland een gesprek met drummer Wytse Dijkstra en gitarist Thomas Venema van Flying Trashcans. De heren keken toen terug op een enerverend jaar, waarin ze op veel festivals te zien waren met als hoogtepunt Welcome To The Village. In dat geprek ging het uitgebreid over de plannen voor het uitbrengen van een nieuwe EP, en dan voornamelijk hoe ze dit willen gaan realiseren; met crowdfunding via het platvorm Voordekunst. Het idee is om in een bepaald tijdstek genoeg geld bij elkaar te verzamelen zodat de nieuwe plaat uitgebracht kan worden op vinyl en een mooie hoes kan worden ontworpen door een kunstenaar.
 
Waarom nu per se op vinyl? “Vinyl is toch echt anders, het wordt anders gemasterd waardoor het soms fysieker klinkt, het is tastbaar en je kunt de muziek voelen”, legt zanger Jan Egbers uit. Saxofonist Martijn Graff voegt daar aan toe dat het ook beter is voor het artwork. “Het product wordt er mooier van”, aldus hem.
 

De opnames

Waar andere jongens van hun leeftijd - op een warme dag als vandaag - waarschijnlijk liever op een terras hangen, zitten de jongens van Flying Trashcans de hele dag binnen in de kleine studio. Zij gaan aan de slag met het laatste nummer van hun EP Escalation. De EP bestaat uit vijf nummers, waaronder de tracks Luxury en Three Hours die al via vele kanalen te beluisteren zijn. 

Drummer Wytse is als eerste aan de beurt voor opnames. Hij begint met het soundchecken van de drums en neemt daar flink de tijd voor, waaruit al snel blijkt dat de band er perfectionistische trekjes op nahoudt. Eén ding wordt duidelijk op deze dag; een opname proces bestaat voornamelijk uit veel wachten.  Terwijl Wytse bezig is met de soundcheck, vullen de andere bandleden de tijd met het plaatsen van berichten op sociale media. Daar blijkt ook best veel tijd in te gaan zitten. Elk woord wordt onder de loep genomen en na anderhalf uur is het bericht dan eindelijk geplaatst. Het is belangrijk dat mensen op de hoogte blijven van het crowdfunding project. “Vaak zie je in het begin een enorme piek en zit je zomaar op 50% van het bedrag, maar daarna kan het nog wel eens inzakken”, aldus Wytse. 

Waar de andere nummers in een dag klaar waren, is het vandaag een ander verhaal. In de namiddag staan de drums, en de baslijnen er op. Wanneer het tijd is voor gitarist Thomas om zijn deel in te spelen gaat er iets niet helemaal goed. Er is een ruis hoorbaar, en het is onduidelijk waar dit door komt. De producer vermoedt dat het gaat om een defect pedaaltje. Wat het ook moge zijn, duidelijk is dat het nummer niet af komt na één opnamedag. Het is daarom ook mooi dat ze morgen nog een dag hebben om de track af te krijgen.

Op de tweede opnamedag is het weer omgeslagen, maar de opnames daarentegen gaan goed. Het is uiteindelijk meer dan goed gekomen met het geluid van de gitaar en Thomas zijn bijdrage staat op band. Ook zijn de live gedeeltes met succes opgenomen, waardoor het nummer vorm begint te krijgen.

Het is nu aan Jan om de toetsenpartij in te spelen, en wederom is dit tijdrovend. De toetsen worden opgenomen met verschillende apparaten waaronder; Minikorg 700, Arturia Microbrute, Rhodes Mark II, Juno 6 en Elka Rhapsody. De combinatie van deze instrumenten zorgt mede voor de specifieke sound van de band. Aangezien Flying Trashcans een psychedelische rockband is heerst er zo nu en dan de vraag waarom de band geen gebruik maakt van een Hammond orgel, wat zo typerend is voor het genre. “Omdat het te veel voor de hand ligt maken wij geen gebruik van een Hammond, juist omdat mensen dit verwachten doen wij dit niet”, legt saxofonist Martijn uit.  

Wanneer de toetsen er op staan gaat drummer Wytse aan de slag met conga’s. De jongens hadden dit net zo goed met behulp van een computer kunnen doen,  maar het tekent ze dat ze dat niet doen. In de tussentijd legt zanger Jan de laatste hand aan de tekst van het nummer. Wanneer de conga’s opgenomen zijn is het tijd voor de opnames van de zang. Dit gaat relatief snel, maar niet snel genoeg om het nummer op de tweede opnamedag af te krijgen. Daarnaast heeft saxofonist Martijn nog niets opgenomen. Samen met de producer besluit de band de volgende avond terug te komen. “We willen het niet afraffelen”, aldus Jan. De laatste avond wordt gebruikt om de puntjes op de i te zetten en dit is ook het moment dat Martijn zijn kunsten mag gaan vertonen om zo het nummer af te maken. 

Het opnemen van een EP is een tijdrovende aangelegendheid, zeker wanneer muzikanten perfectionistisch zijn. Het crowdfunding evenement van Flying Trashcans loopt nog tot 5 december en dan zal de volgende stap plaatsvinden; het persen van het vinyl. Daarna is het wachten op de release.

Kijk voor meer informatie over de plannen voor de EP en de voortgang van het project van Flying Trashcans op de website van Voordekunst 

In de studio met Flying Trashcans