Alain Clark tovert De Harmonie om tot huiskamer

Zeer intieme theatervoorstelling is grappig en ontroerend

Tekst: Marilyn de Beurs | Foto's: Keri Stoelinga ,

Zijn halve inventaris staat op het podium want Alain Clark wil dat het publiek zich thuis voelt tijdens zijn theatervoorstelling Walk With Me. “We zijn eigenlijk gewoon op date”, legt hij uit. En wat kan de man daten. Openhartig en lief praat hij over zijn vader, zijn eerste liefje, G.I.Joepubliek en hoop. De liedjes die geboren zijn uit zijn verhalen brengt hij met een bijzondere combinatie van ogenschijnlijk gemak en pure emotie. Alsof hij voor zichzelf zingt bijna. En grappig is 'ie ook nog.

Zittend op een kruk, met hoed op, oogt Alain Clark relaxed. Na zijn 'fijn om hier te zijn'-opening, vertelt hij over zijn eerste publiek bestaande uit knuffels en G.I.Joe-poppen. Een fijn publiek vond Clark, want ze luisterden zo goed. Wie ook goed luisterde, was Claire. Zijn tweede publiek en eerste grote liefde. Hij zingt het liedje dat hij voor haar schreef, en eerlijk is eerlijk: logisch dat Claire dikke verkering wilde na het horen ervan. "Je zit in mijn hart, ik hou meer van jou dan Bart." En al duurde de relatie maar twee weken: daar begon het. Vanaf toen wist Clark dat zijn muziek waardevol was. 

Omdat Clark en het publiek aan het daten zijn, stelt hij wel wat gezelschap op prijs op het podium. Iemand die hem vragen kan stellen, die hij overigens zelf vaststelt en voorzegt. Clark brengt samen met Ruth - uit het publiek - onder de lampenkap, op de chesterfieldbank Onze Vriendschap ten gehore. Ruth smelt, en ze is niet de enige. Met zijn prachtige warme stem toont hij eens te meer hoe mooi hij liedjes kan vertolken.

Zijn vader is belangrijk voor hem en dat wordt bevestigd met de hit Father & Friend. Met oprechte genegenheid vertelt Clark over hoe hij als tiener in het weekend mee mocht met de band van zijn pa. Ontwapenend is de opname die hij laat horen van toen hij 2, 3 jaar oud was en met zijn vader Reach Out And Touch van Diana Ross vertolkt. "Nu komt 'ie, hè papa?" hoor je hem vragen als klein jongetje. Die opname is overigens niet de enige cover deze voorstelling, ook Jackson Browne en R. Kelly passeren de revue. 
 

Na de pauze vergezellen twee muzikanten - die hun vak goed verstaan - gitarist Marcel Fisser en toetsenist Remko Kühne Clark op het podium. Het valt op dat Clark met zijn gitaarspel soms wat slordiger is dan voor de pauze. Hij vertelt dat er eigenlijk geen rode draad in zijn show zit, maar dat al zijn liedjes ‘een soort van voortkomen uit hoop, of zo’. Een paar rustige en gevoelige liedjes worden nog gespeeld, waaronder The Corner Of My Steet en Hoe Zeg Ik Jou. Vooral het laatst genoemde nummer klinkt onrustig. 

Nog twee andere vakmensen betreden de bühne. Clark heeft in de aanloop naar zijn theatertour uit ingezonden filmpjes Local Talents geselecteerd. Normaal maar één per stad, maar in Leeuwarden viel de keuze op twee personen. Jord Brinkhuis en Rosan Asmussen zijn de gelukkigen. Jord bezingt de liefde voor de moeder van zijn lief en Rosan speelt een knap staaltje bas ter begeleiding van Clark. Even later betreedt een vijfkoppig gospelkoor de podiumhuiskamer.  

Naast de ontroerende liedjes - welke hij met zijn hoge bereik prachtig inkleurt – wil het publiek ook mee blèren. En daar is aan gedacht: hits als This Ain't Gonna Work, Blow Me Away, Hold On, Back In My World en Love Is Everywhere worden luidkeels meegezongen. Onder af en toe een lichte aanmoediging van Clark. Na drie toegiften is de hele zaal blij en tevreden. Een hele mooie voorstelling van een naïeve wereldverbeteraar die om de haverklap verliefd wordt. Met verhalen, grapjes, kippenvel en de voetjes van de vloer.

Alain Clark