Recht door zee met Dangers Of The Sea

Eerlijke indie/folk rock uit Denemarken gesteund door Novack en Meadowlake

Tekst: Marije Heida | Foto's: Oscar Anjewierden ,

Een schip is zo zeewaardig als zijn bemanning. Het is een gezegde wat zeker van toepassing is op de Deense formatie Dangers Of The Sea. De bemanning van dit indie/folkschip bestaat uit ervaren muzikanten, onder leiding van kapitein Andreas Bay Estrup. In 2010 ronselde hij muzikanten uit bands als Saybia en Efterklang voor een nieuw project, waarbij zijn eigen geschreven materiaal inzet was. Sinds de release van het album in 2013 toeren de heren in binnen- en buitenland, waarbij ze vanavond Podium Asteriks aandoen. De Hollandse sleepboten voor het Deense moederschip van de avond zijn Novack en Meadowlake.

De basis van de avond wordt gelegd door de Groningse band Meadowlake. Ondanks het zonnige weer, zijn er zo’n veertig nieuwsgierige mensen die het terras en witbier inruilen voor Asteriks. De dertig minuten durende set van Meadowlake wordt gekenmerkt door een zwaar drumgeluid dat als een hartslag – overwegend in een vergelijkbaar tempo – door de nummers heen bonst. Helaas wordt vooral in de eerste helft van de set de stem van zanger Jarno Olijve overstemd door het zware geluid. Halverwege het derde nummer Heavy laat de zanger meer volume horen en komt hij wat los. De rest van de band wordt ook wakker, de wangen kleuren rood en er is meer interactie met het publiek in de zaal. De band doet er bij het laatste nummer nog een tandje bij waardoor het interessant wordt om naar ze te kijken. Jarno bespeeld vol overgave zijn gitaar met een strijkstok, waardoor een zangerig effect ontstaat. Hij trekt de rest van de band mee in zijn spel, waardoor het optreden een waardig einde krijgt. 

Het podium van Asteriks lijkt wat te klein voor tweede formatie van de avond; de zeskoppige indiepop band Novack uit Utrecht. De gitarist en bassist staan wat verdekt opgesteld, maar dat doet niet onder voor het samenspel wat de band veertig minuten lang laat horen en zien. Trompetten, violen, toetsen; veel wordt uit de kast gehaald om de nummers muzikaal te ondersteunen.

Het geluid van de band heeft – mede door de variëteit aan instrumenten en opbouw van de nummers – raakvlakken met het ingetogener werk van dEUS. Tot het derde nummer kampt de zanger met een piepende microfoon door feedback via de monitor, maar het probleem wordt verholpen voor het inzetten van het vierde nummer van de set. Gelukkig maar, want het stemgeluid van zanger/gitarist Sander van der Linden ligt zeer prettig in het gehoor en in samenzang met toetsenist/violist Andreas Willemse wordt daar nog een extra laag aan toegevoegd. Novack zou deze zomer niet misstaan op leuke festivals – gelukkig staan er al een aantal op het programma – want deze band roept om een buitenpodium; zonnetje op de bol, biertje in de hand en lekker luisteren naar hetgeen de band ten gehore brengt.

De Deense heren van Dangers Of The Sea zijn afgereisd richting Leeuwarden. Ze trakteren de bezoekers van Podium Asteriks ruim een uur op voornamelijk nummers van het titelloze debuutalbum, uitgebracht in februari 2013. Sindsdien speelt Dangers Of The Sea zowel in eigen land als de rest van Europa, met als hoogtepunt een optreden op het Deense Roskilde Festival.

De zaal is goed gevuld als de band van start gaat. Het valt meteen op dat deze muzikanten geen last hebben van koudwatervrees, want ze bevaren de ‘gevaarlijke zee’ van het optreden voor publiek met gemak. Het geluid is goed, de stem van de zanger is toonvast en de bandleden zijn goed op elkaar ingespeeld. Een vergelijking met het stemgeluid van een jonge Neil Young is al gauw gemaakt en invloeden vanuit de jaren zestig en zeventig zijn duidelijk te horen.

Bij aanvang van het nummer Sheer Despiration krijgt zanger Andreas Bay Estrup het bijna onmogelijke voor elkaar; het chronisch rumoerige publiek van Asteriks – op een enkele dwarse bezoeker na – stil krijgen en alle aandacht opeisen. Volledig terecht trouwens, want dit nummer pakt je vanaf de eerste tonen en na het tweede refrein zingt iedereen mee.

Al naar gelang de set wordt afgewerkt hoeft het publiek niet echt te rekenen op veel variatie in de nummers. Het optreden kabbelt in een fijn en ontspannen tempo voort, maar een apocalyptisch einde ontbreekt. Daarentegen sluit Dangers of the Sea het optreden af met een serie gevoelige nummers, waarna de toeschouwer geheel ontspannen en voldaan het pand kan verlaten.