Dat het niet alleen maar rock ’n roll, punk en surfen is tijdens MadNes, bewijst Pine Needle Miners. Deze Meppelse bluegrassband biedt flinke tegenwind. Een authentiek stel staat op het podium. Of laten we de mannen op zijn minst herkenbaar noemen, met de grote baarden en lange bakkebaarden tussen al het surfvolk. Pine Needle Miners maakt muziek wat ergens op het snijvlak ligt van country, folk en een klein vleugje blues. De band stond eerder in het voorproramma van Tim Vantol, die vrijdag al op de planken stond van MadNes. Vanmiddag zetten ze op Ameland een degelijke set neer. Een cover van Hank Williams komt voorbij en verder vooral niet teveel geouwehoer, gewoon lekker spelen. (Jan Paulus)

Reggae, ska en MadNes passen elk jaar weer uitstekend bij elkaar. Natuurlijk is het favoriete genre van de organisatie weer prominent aanwezig bij de nieuwste editie van het festival. Ditmaal onder andere met de Nederlandse band Boss Capone. De vier heren, onder leiding van The Upsessions frontman Boudewijn 'Boss' van Trigt, luiden de avond op relaxte wijze in. Terwijl de meeste mensen nog restjes van de vegetarische taco's tussen de tanden wegpeuteren, staat Boss Capone voor een bescheiden publiek op de Mainstage. De ideale band tegen een afterdinnerdip, maar een uur spelen is toch net wat te lang voor het publiek. Hoewel de 'old school' reggae van de mannen uitstekend wordt uitgevoerd, weet Boss Capone de aandacht van het publiek lang niet altijd vast te houden. Misschien heeft het te maken met de spanning voor de voetbalwedstrijd diezelfde avond, misschien komt het wel door het aankomende optreden van The Deaf. Hoe dan ook, het optreden van de reggae/ska-formatie is op sommige momenten een beetje té relaxed voor het publiek misschien. Maar laten we het vooral op die spanningen houden. (Niels)

Dan een bandje om in de gaten te houden, Friends of the Family. De band ontstond in een Rotterdams cafeetje. Twee leden, Gijs Ballering en Koen Krommenhoek, waren bezig met hun wekelijkse jamsessie. Het werkte aanstekelijk en al snel werd het podium voller. Zo vol, dat er vanavond in de BaroNes al elf muzikanten op het podium staan, maar die nog steeds spelen met diezelfde onbevangenheid als in dat eerder genoemde cafeetje. Friends of the Family straalt positieve energie uit en speelt vanavond een opzwepende set. De band opent het optreden met trage en zware gitaarmelodieën, maar slaat al snel over naar traditionele folkmuziek als bij het tweede de nummer de banjo een meer prominente rol gaat spelen. De vergelijking met Mumford and Sons is begrijpelijk, maar de rauwe stem van zanger Gijs Ballering geeft het geluid toch een unieke twist. Het afsluitende nummer is een ode aan het festival, We Gone Away wordt dansend en uit volle borst meegezongen. Hopelijk zien we deze band nog eens in een groter zaaltje in Rotterdam. (Jan Paulus)