John Mayall serveert voortreffelijke blues

Legende bezoekt op zijn tachtigste de Harmonie

Tekst: Karst Jaarsma | Foto's: Fabian Samidjono ,

John Mayall eet, ademt en leeft de blues. De muzikant stond samen met zijn band The Bluesbreakers aan het begin van de carrière van Eric Clapton, Mick Taylor (Rolling Stones), Peter Green (Fleetwood Mac) en vele andere bluesgiganten. Sinds enkele jaren heeft hij The Bluesbreakers ontbonden en toert hij de wereld over met een eigen band. Zijn tachtigste verjaardag viert Mayall met een rondje van 59 optredens in Europa.

Daarbij staat dinsdag de Harmonie op het programma. Voor aanvang staat Mayall rustig cd’s te verkopen en te signeren. Iedereen die wil krijgt de kans om een kort praatje met de blueslegende te maken. Ook een foto met de oude rot behoort tot de mogelijkheden. Rond de klok van half negen loopt hij naar de backstage om vrijwel direct met zijn optreden te beginnen. De zanger, annex gitarist, toetsenist en harpist, brengt vervolgens op sublieme wijze blues uit voorbije tijden tot leven.

Met een bassist en een drummer uit Chicago en de tweede gitarist Rocky Athas uit Texas, is het geen verrassing dat vanavond de Chicago blues de boventoon voert. Met veel energie grijpt Mayall regelmatig zijn mondharmonica om er, op James Cotton achtige wijze, de muziek mee op te zwepen. Hoogtepunt in deze serie vormt de Jimmy Reed cover van Big Time Playboy. Mayall blijkt over een onuitputtelijke longinhoud te beschikken. Regelmatig maakt hij indruk met het snerpende geluid van de mondharmonica.

De heren putten vanavond uitgebreid uit het brede oeuvre van de Briste artiest. Dat er veel nummers op de plank liggen blijkt het feit dat de band ieder optreden een andere setlist speelt. Het psychedelische gevoel van het Blues From Laurel Canyon komt langs, maar ook een nieuw nummer van zijn binnenkort te verschijnen plaat komt langs. In A Special Life bezingt de Brit waarom hij zichzelf gelukkig mag prijzen. Dat hij dat doet blijkt vanavond uit alles. Daarbij stoomt het gezelschap al solerend moeiteloos de avond door. Dat het funky, New Olreans ritme van Congo Square iets buiten de toon valt is niet storend. Binnen enkele tellen worden er al vakkundige solo’s gespeeld.

Wie Mayall aan het werk ziet zou niet zeggen dat deze artiest al 80 jaar oud is. Met een mondharmonica aan zijn mond bespeelt hij zijn keyboard en ondertussen zingt hij ook nog. De vakkundige muzikanten vullen hem daar perfect bij aan. Met name Rocky Athas imponeert met zijn stalen gezicht tijdens de meest indrukwekkende solo’s. Het zou zomaar kunnen dat deze binnenkort een eigen glanzende carriere tegemoet kan zien. Voor nu is het echter genieten geblazen met een avond ouderwets goede bluesmuziek onder leiding van John Mayall. Het is te hopen dat Mayall de blues nog lang blijft eten, ademen en leven!