#ITG14: Vanderbuyst behoort tot de smaakmakers op Into the Grave

Trio speelt met volle overtuiging 80's hardrock

Tekst: Marije Heida | Foto's: Femme von Steel ,

Op de kermis na is Vanderbuyst aan het uitgroeien tot de grootse attractie die Tilburg de laatste jaren heeft voortgebracht. Aangedreven door een bijna buitenaardse kracht toert het hardrock trio al een aantal jaar met materiaal van drie studioalbums dwars door Europa heen. Vandaag wordt Fryslân aangedaan om het publiek onder de Oldehove te Ljouwert mee te nemen naar de jaren tachtig en de gloriedagen van de hardrock.

DE ACT:
Na de oprichting van Vanderbuyst in 2008 brengen de heren Verbuyst (zang/gitaar), Jonkman (zang/basgitaar) en van Esbroek (drums) de stoomtrein in beweging met het uitbrengen van een EP in datzelfde jaar. De trein is vanaf dat moment niet meer tot stilstand gekomen. Optredens worden geboekt en in 2010 komt het debuutalbum met de verrassende titel Vanderbuyst uit. Meteen een jaar later ramt de band het tweede album In Dutch de wereld in en vanaf dat moment wordt de band opgemerkt door collega-muzikanten. De uitnodigingen voor het verzorgen van voorprogramma’s stromen binnen, waarvan een tour met de Britse heavymetalband Saxon het meest in het oog springt. Met een niet te stoppen enthousiasme brengt de band in 2012 nog maar een album uit: Flying Dutchmen, een titel die verwijst naar het onuitputtelijke heen en weer gereis van de mannen. Volgens berichten op hun Facebookpagina worden deze zomermaanden de puntjes op de i gezet tijdens de opnames van het nieuwste album.

HET NUMMER:
Bij de aftrap van het optreden moeten er wat technische obstakels worden overkomen. Hierdoor komt het nummer Shakira - dat onlangs als single werd uitgebracht - niet van de grond. Jonkman raakt er niet door afgeleid en geeft aan dat ook dit soort problemen bij rock-'n-roll horen. Niks aan de hand dus. Met die instelling knalt de band het nummer Flying Dutchman door de speakers, waarmee de toon voor de rest van het optreden gezet wordt. Flying Dutchman is afkomstig van het laatste album en is zo'n nummer waarvan het refrein meteen in je hoofd blijft hangen.

HET MOMENT:
Halverwege de set is Jonkman zichzelf en het publiek psychisch aan het voorbereiden op het volgende nummer, Lecherous. Refererend aan het feit dat er gespeeld wordt op een voormalig kerkhof, is het volgens de bassist tijd de denkbeeldige graven eens op te gaan schudden. Hij wordt echter door de overige bandleden teruggefloten. Er wordt voorlopig niet aan grafschennis gedaan, want eerst is het wat tragere nummer Stealing Your Thunder aan de beurt. Gekenmerkt door een lange intro die weliswaar toewerkt naar een climax, is Lecherous vervolgens met een hoger tempo en meebrul-gehalte inderdaad geschikter om dezen en genen wakker te schudden.

OOK OPMERKELIJK:
Halverwege het nummer Flying Dutchman steekt een uitzonderlijk fenomeen de kop op: uit het niets ontstaat er onder het publiek een polonaise, in plaats van een moshpit. Als Brabanders moet dat moment de mannen van Vanderbuyst toch hebben aangesproken. 

HET PUBLIEK:
Wat kun je van een gemiddeld metalpubliek verwachten om twee uur in de middag? Met een boterham, reeds twee biertjes op de bodem van de maag en de zon recht in het gezicht is het nog acclimatiseren en wennen aan de situatie. In vergelijking met de eerste twee uur van het festival stroomt het plein nu redelijk vol en staat er een mooi aantal mensen voor het podium bij Vanderbuyst. De heren weten de metalheads redelijk mee te krijgen her en der gedurende de set. Ze zorgen voor een prima opwarming van het publiek voor de rest van de dag.

HET OORDEEL:
Ondanks de rammelende start herpakt de band zich meteen door gewoon door te spelen en te accepteren dat sommige situaties nou eenmaal niet altijd te controleren zijn. Vanderbuyst is niet voor één gat te vangen en zorgt ervoor dat alle foutjes en misverstanden worden weggepoetst met een overtuigend enthousiasme. Met een duidelijk speelplezier trekken de mannen alle hardrockregisters open om een smaakmakende set neer te zetten.