#ITG14: Sólstafir gooit het over een andere boeg

Dag metal, hallo post-rock

Tekst: Dirk van der Zee | Foto's: Tiffany Peters ,

De drang om te evolueren tot iets waar je je als band goed bij voelt, waar je de meeste inspiratie en energie uit kunt halen. Bij Sólstafir past dit scenario als geen ander. In de beginjaren stond de band bekend om haar ijzingwekkende blackmetal. De band heeft sindsdien een complete gedaanteverwisseling ondergaan.

DE ACT:

Het IJslandse Sólstafir uit Reykjavík is opgericht in 1995. De band wist zich altijd te onderscheiden van bands in het hetzelfde genre. Sólstafir benaderde het schrijven van nummers in de blackmetal periode meer op een punk gebaseerde manier, met veel midtempo’s en de typische, snijdende gitaren. De blackmetal maakt tegenwoordig plaats voor atmosferische post-rock met mystieke elementen. De belangrijkste invloeden die Sólstafir noemt zijn Ennio Morricone en Danzig. Sólstafir is een veel gevraagde act op festivals, zo traden de mannen op tijdens het Roskilde festival en Wacken Open Air. Sólstafir heeft inmiddels vijf albums uitgebracht, waarvan het dit jaar uitgebrachte album Ótta het meest recente werk is. Komend najaar kom Sólstafitr weer terug met een uitgebreide Europese tour.

HET NUMMER:

Fjara is een toegankelijk nummer, met zelfs popinvloeden. De zang van Aðalbjörn Tryggvason gaat soms zelfs richting de stem van Jaz Coleman van Killing Joke. Het nummer staat op het album Svartir Sandar. Met het album is Sólstafir voor het eerst doorgedrongen tot de Album Charts van IJsland en Finland. De single Fjara stond eerder op nummer één in IJsland. Daarmee heeft Sólstafir heel wat airplay gekregen en daarmee direct ook bekendheid bij een breder publiek.

HET PUBLIEK:
Wanneer Sólstafir aan de set begint en het intro inzet, zijn er nogal wat mensen in het publiek die de aandacht er niet bij kunnen houden en besluiten om iets anders te gaan doen. De mensen die wel blijven staan, luisteren aandachtig.

HET MOMENT:

Sólstafir opent met een vrij lang intro, als opmaat naar een duister (klein) uur in de volle zon. De toon is gezet.

OOK OPMERKELIJK:
Sólstafir werd in hun prille begin nogal achtervolgd door pech. Zo zijn er demo opnames op onverklaarbare wijze verdwenen, waardoor al het werk wat er in is gestopt voor niets is geweest. Alles moest weer opnieuw worden ingespeeld. De bandleden van Sólstafir dachten vervloekt te zijn en waren er bijna mee opgehouden.

HET OORDEEL:

Helaas is Sólstafir er niet in geslaagd om de rechtgeaarde metalhead te behagen. De band lijkt wat mis geprogrammeerd te zijn op Into The Grave. Gezien het blackmetal verleden van de band, hadden ze hier zeker meer uit kunnen halen. Sólstafir laat zien dat het definitief afscheid heeft genomen van hun (metal)verleden en zich volledig richt op het populaire werk, waarmee de successen worden geboekt.