#FF14: Psychedelische retrorock van Tubelight werkt bedwelmend

Band speelt solide, maar verder weinig bijzondere set

Tekst: Wybren Nauta | Foto's: Coen Waltmans ,

Het Excite uitwisselingsproject presenteert dit jaar op Freeze een aantal acts uit Europa en soms komen die van dichterbij dan je zou verwachten. Onze zuiderburen brengen namelijk Tubelight, galmende spacerock met een poppy inslag. Met een tweede plaat in de maak reisden de heren af naar het verre noorden to bring the noise.

DE ACT:

Tubelight excelleert in een mix van psychedelische retrorock en space postpunk. De voornaamste invloeden zijn duidelijk hoorbaar; van de psychedelische kant van Led Zeppelin en The Velvet Underground tot bands als The Jesus and Mary Chain, maar dan wat minder noisy. De meeste nummers zijn wel behapbaar, ze duren vaak niet langer dan een minuut of vier. Live verlengt de band sommige instrumentale stukken aanzienlijk. Hoewel sommige nummers soms wel iets langer duren dan welkom is, is de band op deze manier duidelijk in zijn element. Het samenspel is vrijwel gedurende de hele show uitstekend en de individuele instrumentalisten staan elk hun mannetje. Ditzelfde geldt voor de balans tussen de zang en instrumenten. Waar het bij shoegaze en psychedelische rock nog wel eens wil gebeuren dat de zang begraven wordt onder steeds verder opstapelende lagen instrumentatie, weet Tubelight de balans hier goed te behouden.

HET NUMMER:

De set van Tubelight is grotendeels consistent, met weinig tegenvallers, maar ook weinig uitschieters. Single Coming After You is daar echter wel een van. Een heerlijke mix van dromerige gitaarmelodieën, een ritmische baslijn en galmende zang. De kwaliteit van de band wordt hierop echt duidelijk, de combinatie van zanger Lee zijn sombere zang en het uitstekende samenspel van de gitaren samen verpakt in een kort nummer. Niet dat de langere nummers van de band onverdienstelijk zijn, maar in dit geval weten ze precies genoeg muzikale ideeën in een nummer te bundelen.

HET MOMENT:

Zoals gezegd, het optreden is prima, maar er valt weinig bijzonders op te merken. Het meest opvallende moment is de cover van Deus die de band halverwege de set speelde. Het nummer Via wordt hier in een psychedelisch jasje gegoten. Ondanks de aanpassingen aan de cover blijft het verreweg het meest simpele 'rock' nummer van de set met relatief weinig gitaarlijnen en galm.

HET PUBLIEK:
De Aegonzaal is ondanks het tijdstip nog redelijk gevuld, de band speelt namelijk tegelijk met Kensington en Yuko Yuko, waarbij de zalen tot de nok toe gevuld zijn. Het aanwezige publiek lijkt rustig te luisteren naar de band of rustig achterin de zaal een praatje te maken, vaak onder het genot van een biertje. Er heerst een ontspannen sfeer tijdens het optreden, die nog extra versterkt wordt door de dromerige uitgesponnen muziek.

HET OORDEEL:

Tubelight speelt een prima optreden op Freeze. De galmende gitaren en zang vullen de Aegonzaal van begin tot eind en het publiek lijkt hier vrede mee te hebben. Met de recente golf van psychedelische bands is Tubelight niet de meest opvallende of creatieve van het stel, maar ze zijn wel in staat om lekker catchy dromerige nummers te schrijven en dat maakt een hoop goed.