#FF14: It Dockumer Lokaeltsje laat jaren tachtig punk herleven

Het oude gevoel is na 25 jaar weer terug

Tekst: Marije Heida | Foto's: Jelmer Hobma ,

In aanloop naar het optreden op Freeze 2014 krijgt de Friestalige avant-garde punkband It Dockumer Lokaeltsje opvallend veel aandacht. Omrop Fryslân besteedde er items aan, de Leeuwarder Courant publiceerde een uitgebreid stuk en 3VOOR12/Friesland had een interview met de heren. Na een sabbatical van 25 jaar is het genoeg geweest met uitstellen en twijfelen. Het is tijd om weer los te gaan, gewoon omdat - in ieder geval - drie mannen daar heel blij van worden.

DE ACT:

Anno 1985 zaten Peter Sijbenga (zang/bas), Sytse van Essen (gitaar) en Fritz de Jong (drum) midden in de pubertijd toen ze op een middag besloten een band te beginnen. De kantine van het Stedelijk Gymnasium te Leeuwarden fungeerde als 'oefenhok', met dank aan een rector die vond dat cultuur en kunst in welke vorm dan ook gestimuleerd moest worden. Het geheel komt in een stroomversnelling nadat het VPRO radioprogramma de Wilde Wereld een wedstrijd uitschrijft en bands oproept 'iets' te maken op een ritmetrack van een Beastie Boys nummer. En zo geschiedde; It Dockumer Lokaeltsje ging aan de slag en zond het resultaat op. Ze vielen op en er volgden optredens in het land en al gauw slingerde het album Wil Met U Neuken (1986) - met de opvallende lengte van 16 minuten - van de pers. Niet lang daarna wordt het album Moddergat opgenomen en kunnen liefhebbers in 1987 een tweede LP aan de vinylcollectie toevoegen.
Zoals het jonge mensen betaamd, veranderen interesses, gaan ze studeren, verhuizen en/of worden - zoals bij deze heren - andere bands opgericht. It Dockumer Lokaeltsje komt tot stilstand, maar blijft gedurende 25 jaar in de harten van de drie muzikanten gesloten. Na een optreden ter ere van het 27e lustrum van hun oude school, is het vuur dusdanig aangewakkerd en zijn de heren zo enthousiast dat een verzoek tot optreden op Freeze 2014 met veel plezier wordt aangenomen.

HET NUMMER:

Ondanks het feit dat er nieuwe nummers in de setlist staan, krijgen nummers als Klunen Yn’e Dunen, Piemelsjen of Spoekeko de meeste respons uit het publiek. Aparte onderwerpen, korte, absurde songteksten en vaak met licht theatrale uitspattingen uitgedragen zijn typerend voor de nummers van It Dockumer Lokaeltsje.

HET MOMENT:

De heren van It Dockumer Lokaeltsje zijn bij het inzetten van de eerste akkoorden zichtbaar niet vrij van spanning. Tijdens het interview met 3VOOR12/Friesland eerder die week, sprak Sijbenga hier ook over: "Het is spannend, wat vindt het publiek ervan? Komt er überhaupt wel iemand op af?". Na een aarzelende opening groeit het zelfvertrouwen bij Sijbenga meer een meer naarmate het optreden verloopt. De uitspraken en kreten worden duidelijker, harder en klinken vastberaden.

OOK OPMERKELIJK:

De Engelse radio-DJ John Peel was een begrip in de jaren tachtig heel belangrijk voor het aan de man brengen van 'alternatieve' muziek in vooral het punk en postpunktijdperk. Ook voor de mannen van It Dockumer Lokaeltsje was deze man een houvast en voorbeeld. Drummer De Jong stuurde het album Wil Met U Neuken onder een begeleidend schrijven naar Peel. Struikelend over de naam, maar duidelijk gecharmeerd van het album las hij gedeeltes van de brief voor en draaide hij het nummer Klunen Yn’e Dunen. Eén van de hoogtepunten in de carrière van It Dockumer Lokaeltsje wat betreft gitarist van Essen.

HET PUBLIEK:

Ogenschijnlijk is het overgrote gedeelte van de aanwezigen in de Aegonzaal net zo benieuwd en gespannen als de heren zelf van It Dockumer Lokaeltsje. De gemiddelde leeftijd van het publiek zal 45 zijn; de punkers en new wavers van toen. Grote glimlachen en blikken van herkenning worden uitgewisseld bij nummers als Piemelsjen en Spoekeko. Na afloop van het optreden wordt het door een jonge kerel duidelijk samengevat; "Dat was te gek".

HET OORDEEL:
Niet iedereen in de zaal zal de muziekperiode van de jaren tachtig bewust (kunnen) hebben meegemaakt. Maar vanavond was er een mooie glimp op te vangen van het gevoel van toen. Recht voor zijn raap, geen geouwehoer over moeilijke dingen, lekker muziek maken met je maten en rammen. Rammen totdat een versterker overstuurd en je eindelijk dat geluid krijgt wat je zoekt. Experimenteren met ritmes en geluiden tot het samenvalt en je beseft dat het goed is wat je doet. It Dockumer Lokaeltsje heeft de verwachtingen van programmeur en publiek waargemaakt. Een kleine aarzeling aan het begin en een paar knikkende knieën maar uiteindelijk sterk, vermakelijk en eigenlijk gewoon goed.