“Who’s ready for a little supper in the morning time?” Dat is de vraag die voorprogramma Carousel aan het twintigkoppige publiek stelt. Blijkbaar is een flinke dosis rock ’n roll een gebruikelijke avondmaaltijd in Pittsburgh, want dat is wat de Amerikanen het Bolwerk voorschotelt. Als in plaats van Eric Clapton Danko Jones de gitarist van Cream was geweest, en Lemmy Kilmister dan af en toe even om het hoekje kwam kijken, had het geklonken als deze band.

Sterke powerriffs en tweestemmige gitaarsolo’s (alles wijdbeens en met wapperende haren gespeeld) voeren de boventoon, waar de zang vaak onder bedolven raakt. Carousel zet een uitstekende set neer, wat de keuze om te eindigen met een cover van AC-DC’s Let There Be Rock des te vreemder maakt. Dat de zanger vier uur ’s middags “morning time” noemt zegt overigens genoeg over het tijdstip waarop de muziek het best tot zijn recht zou komen: laat op de avond, al bier smijtend in een moshpit – al zou Carousel niet misstaan op een festival als Rock Am Ring. 

Wat er bij Radio Moscow op het menu staat is meteen al duidelijk: gitaarsolo’s tot je oren bloeden. Van begin tot eind bestaat deze set voor zo’n negentig procent uit loeiharde solo’s van gitarist Parker Griggs. Zijn zang doet erg denken aan die van White Denim – al horen we deze, net als bij het voorprogramma, vrij weinig. Niet alleen de zang is spaarzaam, hij is ook nog slecht te verstaan door het enorme geweld van vooral gitaar en drums. Bij de ritmesectie overheerst het enorme de basdrum het geluid, wat als vrij storend wordt ervaren. Desalniettemin zijn bas en drums naadloos op elkaar afgesteld, en leggen ze samen een strakke basis neer voor Griggs’ gitaarspel. 

Muzikaal put het drietal uit het duidelijk 60’s/70’s-vaatje. Namen waarmee de band vaak wordt geassocieerd zijn Cream (wiens kenmerkende riff uit Sunshine Of Your Love meerdere keren voorbij komt), The Jimi Hendrix Experience en Led Zeppelin. Helaas is er maar één kenmerkend aspect van deze bands overgenomen. De gitaarsolo’s zijn magistraal, maar de songstructuur mist de invloed van de grote meesters. De nummers verzanden nu meestal in een eindeloze instrumentale jam, waar weinig variatie in zit. Áls er variatie is in de vorm van een bas- of drumsolo, duurt die niet langer dan 4 maten, waarna de gitaar weer de overhand neemt. Hoe virtuoos ze ook mogen zijn, na drie nummers zijn de solo’s alleen maar vervelend.

Na een relatief korte set verlaat de band het podium. Een enkeling in het publiek roept om meer, maar zijn wens wordt niet gedeeld. Buiten het Bolwerk fluiten de vogels nog steeds, maar er zal geen enkele bezoeker zijn die die nog zou kunnen horen.

---
Gezien: Radio Moscow + Carousel
Waar: Het Bolwerk, Sneek
Wanneer: zondag 22 september 2013
Opkomst: Laag