Wâldrock was jarenlang het grootste festival van Friesland. Als er grote namen in deze provincie kwamen, dan was het niet op Vlieland of in Leeuwarden maar op het festivalterrein op de zompige weilanden tussen Burgum en Hurdegaryp. Het zijn namelijk niet de minste bands die Wâldrock tussen 1988 en 2009 wist te boeken. Op de grote videowand die in de sporthal hangt, komen ze allemaal voorbij: Iron Maiden, Megadeth, Slayer. De laatste editie had nog een line-up met namen als Motörhead, Killswitch Engage en Papa Roach. Niet misselijk, toch deed het weinig meer.
Staande receptie bij Wâldrock Reunion
Bands maken weinig los, maar publiek vermaakt zich prima
Het is gezellig op de reünie van Wâldrock, in Sporthal de Westermar in Burgum. Er hangt zelfs wel iets van een festivalgevoel. Maar dat is niet in het belang van de bands. Niemand lijkt echt om ze te geven.
Het grote publiek was uitgekeken op Wâldrock. De Friezen kwamen nog wel, maar uit het oosten of zuiden of zelfs het buitenland, nee. Het festival legde het af tegen het veel grotere Wacken of Graspop. Festivals die niet één maar wel vijf bands van het kaliber Megadeth kunnen boeken. Bovendien 'vergrijst' de scene. Jongeren lopen er niet meer warm voor. Dat is ook tijdens de Reunion goed te zien. Het merendeel van de bezoekers is oud genoeg om ook de eerste editie te hebben meegemaakt. Hetzelfde geldt overigens voor de bands. Trashmetalbands Holy Moses en Destruction bestaan bijvoorbeeld al sinds de jaren tachtig.
Dat steken ze ook niet onder stoelen of banken. Frontvrouw Sabina Classen van Holy Moses raakt maar niet uitgepraat over de dertig jaar die de band al bestaat en hoe geweldig dat is. En ook frontman/bassist Marcel Schirmer van Destruction memoreert graag de hoogtijdagen van zijn band. “In 1986 we played in Hollywood. It was amazing", gromt Schirmer. Of hij het deze avond ook amazing vindt? Wie zal het zeggen. Destruction heeft net als alle andere bands deze avond te maken met een apathisch publiek. Al na twee nummers roept Schirmer: “Come on! This is a heavy metal concert!"
Evergrey speelt voor Destruction en ook zij komen tot dezelfde conlusie. “This looks like it's sunday in church", verzucht zanger Tom Englund. En Marloes Voskuil, bassiste en zangeres van Izegrim, blijft maar roepen: “Kom op mensen!” Afsluiter Masterplan probeert het publiek te laten schreeuwen. Ook dat is helaas geen succes.
Nee, het publiek vindt het wel best. Ze komen voor de gezelligheid, niet voor de bands. Er hangt een festivalsfeer in de sporthal. Er wordt bier gedronken en geouwehoerd. Een enkeling zit zelfs op de grond rustig mee te wiegen. Sprekend is misschien ook wel dat de ludieke pauze-act in de hal op het meeste enthousiasme kan rekenen. Daar staan de De Boodschappers van het Algemene Nut melige hits te spelen. De één gehuld in een t-shirt van Boney M. en een aartslelijke koksbroek, de ander achter een oud elektrisch orgeltje. Hier wordt wel geschreeuwd, gesprongen en vooral ook gelachen.
Ondertussen ploeteren de bands voort. Ze storten muren van gitaargeweld over hun publiek heen zoals Holy Moses, Izegrim en Destruction. Of kiezen de meer melodische kant zoals Evergrey en Masterplan. Wat daarbij opvalt, is dat het haperend gaat. Izegrim geeft een nogal statische show met opvallend veel zwaaiend haar. Het wordt nergens echt spannend. De riffs zijn strak, de drums beuken lekker door maar echt iets extra's heeft het niet. Een enkele gitaarsolo daargelaten.
Dezelfde weg lijkt Holy Moses ook te volgen. Maar de Duitsers kunnen toch net wat meer. Classen springt over het podium en weet met veel pijn en moeite haar energie uiteindelijk ook op het publiek over te brengen. In het laatste kwartier is er een moshpit. Als de rest van de band al van het podium is, duikt ze nog even het publiek in om te crowdsurfen.
Van alle bands die op de Reunion spelen, is Destruction uiteindelijk verreweg de beste. De drie mannen lijken na drie nummers te hebben besloten om gewoon voluit te spelen en wel te zien waar het eindigt. Dat werkt. Destruction speelt trashmetal in dezelfde stijl als Slayer: snoeihard maar ook behoorlijk technisch. Ononderbroken pompen ze het ene na het andere nummer erin. Er ontstaat een behoorlijke moshpit en bij Mad Butcher en Bestial Invasion gaan bijna alle vuisten de lucht in.
Of er na deze Reunion weer één komt, dat weet de organisatie nog niet. Als ze hun oordeel baseren op de opkomst of op basis van de gezelligheid, dan zou het zomaar kunnen. Maar de organisatie moet ongetwijfeld ook gezien hebben dat de bands het publiek niet heel erg warm kregen. Hoe moeten ze dat oplossen? Met meer mainstream? Meer vernieuwende bands? Of toch één echt grote headliner? Het is een ontzettend complex vraagstuk. Maar mocht er een tweede Reunion komen, dan moet daar wel een antwoord op gevonden worden.
---
Wie: Wâldrock Reunion met Masterplan, Destruction, Evergrey, Holy Moses, Izegrim, Undawn en Insurrection
Waar: Sporthal de Westermar, Burgum
Wanneer: zaterdag 16 november 2013
Opkomst: Goed