Een tijdje terug had Robin Piso, zanger, bassist en organist van DeWolff, een rare fotoshoot. Hij moest iets meenemen dat zijn passie had en daarover vertellen terwijl hij werd gefotografeerd. Uiteindelijk zat hij twee uur lang over hammondorgels te praten.

Piso heeft er vier: één om live op te spelen, een reserve-orgel, ééntje voor thuis en nog één in de repetitiekelder achter het ouderlijk huis van zijn bandleden Luka en Pablo van de Poel. Ze zijn hem allemaal even lief. "De Hammond waarop ik live speel is heel fijn en betrouwbaar. Die ik thuis heb staan is juist heel zwaar maar ook prachtig. Al is die wel een stuk minder betrouwbaar." Op het orgel dat hij thuis heeft speelt hij niet heel vaak. "Ik woon boven in een studentenhuis, het orgel staat beneden. Als ik daar zit te oefenen, is dat niet zo fijn voor de rest."

Net een oldtimer
Dat de oude orgels niet allemaal even betrouwbaar zijn, ontdekte Piso tijdens een optreden in de kleine zaal van poppodium 013 in Tilburg. "Het orgel begon hele rare geluiden te maken. Ik zette hem uit en daarna weer aan. Toen kwam er rook vanonder de toetsen. Ik zette hem nog een keer aan en uit. Totdat de aardlekschakelaar eruit vloog, toen zaten we met de hele zaal in het donker."

Het geeft voor hem ook de charme aan het van oorsprong Amerikaanse kerkorgel. "Het is net een oldtimer", zegt Piso, "die klinken ook lekkerder en zien er vetter uit." En net als met een oude auto hebben ze daarom ook wat meer onderhoud nodig. "Ze zijn allemaal oud, versleten en kapot door het vervoer."

Heerlijk geluid
Een echte Hammond is volledig analoog, er komt niets digitaals bij kijken. Piso vindt het fascinerend: "Ik ben heel erg technisch ingesteld. Een Hammond van binnen vind ik heel erg mooi. Al die draaiende onderdelen. En dan komt er ook nog eens zo'n heerlijk fel geluid uit."

Heel anders dan het geluid van het instrument waarop hij begon: de piano. "Ik speelde eerst piano, heel erg klassiek. Toen de broers me vroegen om een band te beginnen, vertelde ik ze dat ook. Maar ik kende natuurlijk ook Deep Purple en wist hoe zij het orgel gebruiken. Toen ben ik op een keyboard begonnen met orgelgeluid. Daarna ben ik overgegaan op een neppe, totdat ik er één op de kop wist te tikken."

Het ultieme voorbeeld
Jon Lord, de vorig jaar overleden toestenist van Deep Purple, is zijn grote held. "Hij is het ultieme voorbeeld", zegt Piso, "heel jammer dat hij is overleden. Ik heb wel even een traantje weggepinkt." Wat hij mooi vindt aan Lord, is hoe strak en fel hij speelt en zijn prominente plek in de band. "De toetsenist zit tegenwoordig toch vaak wat op de achtergrond samen met de drum en de bas. Dat deed Lord niet en bij DeWolff doe ik dat ook niet. Bij ons maakt elk instrument ook echt één derde uit van de band."

Zo doet hij het ook liefst. Rock-'n-roll met het orgel. Andere toetsenisten die vooral uitblinken in de jazz vindt Piso daarom wel virtuoos, maar ook een beetje saai. "Ik houd niet zo heel erg van die cheesy jazz", zegt hij lachend. "Ik vind het heel knap wat ze doen, ik zou het zelf nooit zo goed kunnen, maar ik ben blij dat ik in een band speel en helemaal los kan gaan." Mensen zijn heel erg visueel ingesteld, vindt hij. "Een concert is bijna altijd leuker dan een cd, omdat je de band aan het werk ziet. Met DeWolff gaan we redelijk tekeer en dat is ook interessanter. Dat vind ik zelf ook het coole."

Piso, met zijn hammondorgel en de rest van DeWolff, treedt zaterdagavond op in Het Bolwerk in Sneek.