#ETN13: DAAU brengt perfectie voor de liefhebber

Hypnotiserende huiskamermuziek perfect op zijn plaats

Tekst: Martin van der Meer | Foto's: Jan-Sjoerd Geertsma ,

Wat als licht eentonige huiskamermuziek begint, komt zo halverwege de set tot een bijna swingend omslagpunt. De Belgen van DAAU lijken daarna soms zelfs te freaken, met meer beweging in de zaal tot gevolg. De vier mannen zijn opgesteld in een halve cirkel, waarmee ze laten zien dat het collectief voorop staat in de muzikale reis die zij neerzetten. De volgelopen zaal van Poppodium Romein ligt (bijna volledig) aan de voeten van de sympathieke Vlamingen.

DE ACT: 
Die Anarchistische Abendunterhaltung (DAAU) is een eigenzinnige verzameling van klassiek geschoolde muzikanten, die constant in verandering is. Han Stubbe (klarinet) en Roel Van Camp (accordeon) zijn de enige nog overgebleven leden sinds de oprichting in de jaren ’90. In oktober presenteerde het viertal hun zevende album Eight Definitions. Wat voor muziek ze maken? Is het folk, klassiek, jazz of ‘misdaadmuziek’ die bij pakweg Baantjer niet zou misstaan? Zeg het maar. Het valt in Romein in ieder geval perfect op zijn plaats.

HET NUMMER: 
Pas. De hele show van DAAU is eigenlijk één groot evoluerend nummer, met af en toe een rustpunt ingebouwd zodat het publiek haar waardering kan uiten.

HET MOMENT: 
Wanneer DAAU halverwege de set ineens het tempo flink opvoert ontstaat er een pakkende, bijna dansbare melodie onder aanvoering van een heuse accordeon-solo. Twee dames in de rand van het publiek aarzelen geen moment en spoeden zich naar de voorkant van de volle zaal. Ze zijn gedurende zo’n drie minuten even alleen op de wereld en kunnen hun geluk niet op.

OOK OPMERKELIJK: 
Voor aanvang van de show blijven de zaaldeuren wel erg lang gesloten. Een nogal lange soundcheck van het viertal blijkt de oorzaak: er staan ook nogal wat breekbare instrumenten op het podium. Bij een collectief waarin het totaalgeluid voorop staat, is dat achteraf niet meer dan logisch. Al leidt het wel tot enkele gefrustreerde blikken voor de poorten van Romein.

HET PUBLIEK: 
Wanneer de band – uiteindelijk zonder al teveel vertraging – begint, is het publiek meteen erg aandachtig. De over het algemeen wat oudere toeschouwers zijn net zo gefocust als de muzikanten. Vooral in de ingetogen eerste helft van de show zijn alle vallende spelden (of lege bekers) te horen. Vlak voor het op twee na laatste nummer wordt Romein echter opgeschrikt door een luide pieptoon. Zelfs de Belgen op het podium schrikken ervan. Het leidt tot wat rumoerigheid, met als gevolg een onrustig publiek; tijdens één van de betere nummers van de set is dat toch erg jammer.

HET OORDEEL: 
Door die piep wordt de aandacht nergens meer volledig teruggepakt. Het doet gelukkig niets af aan de goede sfeer in de zaal of de kwaliteit van de muziek. Het daverende applaus na afloop getuigt van veel Leeuwarder waardering. DAAU tovert de voormalige Westerkerk om tot een warme huiskamer.

DE FOTO: