Mister & Mississippi kent dit jaar een topjaar. De band legde de laatste hand aan het, in januari uitkomende, debuutalbum en stond al meerdere keren in het voorprogramma van Blaudzun. Ze hadden de Popprijs van Amsterdam gewonnen en mochten zelfs twee keer voorprogramma van Patrick Watson verzorgen. Podiumervaring – en hoe! – hebben ze al en dat laten ze in Sneek ook zien. Rustig en beheerst zit het kwartet naast elkaar. Het lijkt haast wel een jamsessie, zo intiem en persoonlijk maakt de band het. En hun muziek, ja, de zwoele klanken vullen de ruimte en doen de temperatuur stijgen. De muziek sluit naadloos aan op de sfeer die de drie heren en dame oproepen. Een goede opwarmer voor Blaudzun.
Blaudzun speelt de ene ster na de andere van de hemel
Met Mister & Mississippi krijgt het publiek een intieme sessie
Het is vier jaar geleden dat Blaudzun voor het laatst optrad in Friesland, zo vertelt hij zelf. Nu is hij terug, voor het eerst in Het Bolwerk te Sneek, met een formidabele band en de prijs voor beste Nederlandse album van dit jaar op zak. Het werd een zwoele avond, ingeleid door de folkband Mister & Mississippi en waardig uitgeleid door Blaudzun.
Blaudzun opent echter niet heel sterk. Het tweede nummer Sunday Punch klinkt heel flets en het ratelende element op de albumversie ontbreekt volledig bij de live-versie. Who Took the Wheel maakt dat slechte begin snel weer goed. Met indrukwekkende drums klinkt het nummer zoals de muziek van het laatste album (Heavy Flowers) is: bombastisch. In de goede zin van het woord.
Zo speelt Blaudzun de ene na de andere ster van de hemel. Le Chant des Cigales heeft een prachtig intro en het verdere verloop van het liedje klinkt explosiever dan op het album. Stond Blaudzun bij het openingsnummer nog te shoegazen, bij We Both Know gaat hij intiem met het publiek het liedje uitfluiten. Daarna stapt hij het podium af en doet hij een kortliedje met gitaar. Alleen te zien voor de voorste rijen, achteraan was niets te zien.
De avond was al ver van tevoren uitverkocht, maar Blaudzun lijkt zich daar niet druk om te maken. Wat wil je ook na een fenomenaal concert op Lowlands. Na het akoestische liedje knalt Blaudzun weer door. Flame on my Head klinkt sterk, maar eindigt abrupt. Dat is ook een truc van Blaudzun: de druk hoog opvoeren om vervolgens met een anti-climax te eindigen. Dan realiseert het publiek zich dat het hele liedje een climax was. Dit komt heel erg goed naar voren in het voorlaatste liedje: Jezebelle. Blaudzun staat, omgeven door spacende lichtjes en muzikanten, te trippen. Het publiek is muisstil. En dan schreeuwt hij ‘one, two, three, four’ en is het liedje afgelopen. Het publiek is verbaasd, maar schreeuwt uitbundig om meer.
Blaudzun speelt bijna alles van Heavy Flowers (‘ik had vroeger een vriendinnetje en ze heette Maandag. Wat is dat in het Engels?’ – als inleiding van Monday), maar er komt ook opvallend veel materiaal van oudere albums voorbij, onder meer Quiet German Girls, Midnight Room en Jezebelle. Blaudzun speelt formidabel. Hij bewijst naast de grote podia ook kleinere poppodia te beheersen. Zelfs bij nuchtere Friezen slaat deze emotionele, zwoele muziek goed aan. Nu moet hij er alleen voor zorgen dat het niet wéér vier jaar duurt eer hij in Friesland komt optreden.
Gezien: Mister & Mississippi en Blaudzun
Waar: Het Bolwerk Sneek
Wanneer: zaterdag 17 november
Opkomst: uitverkocht