Trase is geen onbekende voor het Friese hiphop-publiek. Al sinds 1994 is Erik de Wal actief als MC. Vroeger als onderdeel van een collectief, maar nu al dik vijftien jaar solo. Hij brengt rauwe hiphop, Engelstalig en vrij droog. Geen makkelijke kost voor het aanwezige publiek vanavond: dat bestaat voornamelijk uit jonge, aanstormende hiphoppertjes wiens ouders rustig een bakje koffie drinken tot het kroost weer naar huis moet worden gebracht.

Hoewel de samenwerking tussen DJ en MC in eerste instantie allesbehalve vlekkeloos verloopt, begint de set van Trase na drie nummers toch lekker te lopen. De handjes gaan misschien niet in de lucht als dit gevraagd wordt en er volgt geen geschreeuw als de DJ “make some noise!” roept, maar de kopjes van het iets oudere publiek achterin de zaal knikken tevreden mee. Toch bekruipt het gevoel dat een Nederlandstalig voorprogramma een beter idee was geweest. Trase doet een dappere poging, maar het publiek in Sneek is vanavond gekomen voor het geweld met de zachte g van Fresku, en niets anders.

Als je zoals Fresku twee State Awards mee naar huis neemt (voor beste artiest en voor beste album, Maskerade), mag je dit best van de daken schreeuwen. Of dit de reden is van zijn hese stem, of toch de plots ingevallen kou, is onduidelijk. Zowel voor het publiek als voor Roy Michael Reymound zelf is het gelukkig geen reden om niet vol gas van start te gaan. De zaal is half gevuld als de show wordt gestart met Papa, een bewerking van de oude hit van Doe Maar. Halverwege dit jaar kwam dit nummer uit op de Versies / Limmen Tapes, een album van Doe Maar in samenwerking met diverse rappers uit het land.

Na deze gevoelige opener heeft Fresku binnen een paar seconden de zaal alweer voor zich gewonnen met weer iets compleet anders: de uitleg van de lintworm-dans. Als de zaal gezellig heen en weer hobbelt en iemand in een groot lintwormpak meedanst op het podium, is de chaos compleet.

Ook een stukje cabaret ontbreekt niet: de voorste rijen van de zaal worden met slimme woordgrapjes bespeeld en als blijkt dat er een jarige in de zaal is moet hier natuurlijk voor worden gezongen. Romano (de jarige) zal niet vaak zijn bezongen met zo’n flitsende lichtshow en zulke snoeiharde beats. Nu Sneek bewezen heeft vanavond goed bij stem te zijn, is het tijd om mee te zingen met Alisha. Tijdens dit nummer is de kracht van Fresku duidelijk te zien: een diepgaande tekst over de opvoeding van zijn eigen dochter neemt hij zelf genadeloos op de hak, maar tijdens de uitvoering ervan staan de goede luisteraars allemaal met een brok in hun keel een traantje weg te pinken.

De toegift is een show op zich. Met de laatste stukjes stemband sluit Fresku een toch al heel sterke show met een knaller af. Gelukkig is hij niet de man om dan direct de kleedkamer in te duiken, of de terugweg alweer in te zetten. Een dik half uur kan iedereen nog even een babbeltje maken of met hem op de foto. Pas als iedere toeschouwer zijn voldoening heeft gevonden, zoekt Roy zijn kleedkamer op. Friesland kan tevreden huiswaarts.

---

Gezien: Fresku + Trase
Waar: Het Bolwerk Sneek
Wanneer: vrijdag 7 december 2012
Opkomst: zo'n 200 man