Het Dokk ‘em Open Air verhaal begint met Pasen 2002. Jort Visser, nu programmeur van het festival, en vier vrienden vinden dat er naast de jaarlijkse autocross in Dokkum maar weinig te beleven is in de regio. Ze spelen alle vijf in bandjes en het plan ontstaat om een open air festival te organiseren. Het is dan april. In augustus hebben ze een volledig metalfestival uit de grond gestampt, met als headliner de eerste zanger van Iron Maiden, Paul di’Anno. 'Nat. Stress. Maar ook trots', blikt Visser terug op deze eerste editie. 'We wisten eigenlijk helemaal niet waar we aan begonnen.' Ondanks dat er dat jaar zelf bijgelegd moest worden om het financiële plaatje rond te krijgen, werd er in 2004 toch een tweede editie georganiseerd. 'We hadden het gevoel dat het beter kon. En je wilt je inzetten zodat de regio leuker wordt. Ergens zit het in je bloed.'
Zes edities verder is Dokk’em Open Air een stuk gegroeid. Trok de eerste editie nog 350 man, in 2010 telde het bezoekersaantal 1400. Er is een tweede podium bijgekomen, de faciliteiten zijn professioneler geworden en de programmering veelzijdiger. Sinds dit jaar vindt voorafgaand aan het festival de bandcontest Highway to Dokk’em ook weer plaats om regionaal talent neer te zetten, en op de vrijdagavond begint het feest alvast met Dokk’em Rockt. Deze festivalavond heeft een breder programma. 'Er is vraag in de omgeving naar een meer mainstream event', vertelt Visser. 'We proberen een balans te vinden tussen metal en mainstream, en in de toekomst hopen we de vrijdagavond meer bij het festival betrekken.' Dit jaar staat onder andere De Kast aangekondigd. Niet meteen de eerste band waar je aan denkt bij rock. 'Maar er is wel een band tussen De Kast en deze omgeving. Er woont hier familie en ze hebben eens op het dorpsfeest in Raard, vlakbij Bornwird, gespeeld', licht Visser toe.
Wâldrock
Met het wegvallen van Wâldrock stapt Dokk’em Open Air in de vrijgekomen ruimte. In plaats van een tweejaarlijks festival heeft het bestuur, bestaande uit Jort Visser, zijn broer Chiel Visser en Vincent de Waal, besloten er een jaarlijks terugkerend evenement van te maken. De ambitie om net zo groot te worden is er echter niet. Visser: 'We willen graag onafhankelijk blijven, en des te groter je wordt, des te moeilijker dat is. Dan wordt je bijvoorbeeld afhankelijk van boekingskantoren.' De Waal vult aan: 'Pinkpop is ook Lowlands niet. Het gaat om de goede sfeer, vriendelijke mensen, goed getapte biertjes.' Visser: 'We willen wel graag een goed alternatief bieden.'
Metal uit de jaren 80 heeft voor Dokk‘em Open Air altijd een belangrijke rol in de programmering gespeeld. Dat alleen deze stijl geprogrammeerd wordt, is echter niet waar. 'We hebben ooit het etiket van old school metal gekregen, maar kijkend naar wat we programmeren, is dit allang niet meer zo', aldus Visser. Een blik in de geschiedenis van het festival levert een lange rij bands op uit onder meer de gothic, thrash, black en death metal tradities. 'Je kijkt gewoon wat goed is', zegt Visser. 'Wat er op het festival staat is een goede afspiegeling van de hedendaagse metal. Alle geprogrammeerde bands doen ertoe, de meeste hebben net nieuwe cd’s uit.'
Gekaapte taxibusjes en de lokale disco
Wâldrock, Dokk’em Open Air, Into The Grave, de metalprogrammering van verscheidene Friese poppodia: het moge duidelijk zijn dat metal leeft in Friesland. Maar waarom juist hier? 'Sinds de jaren 80 is metal hier altijd blijven hangen, dus is het makkelijk om mee in aanraking te komen', zegt De Waal. 'Metal is ook niet gevoelig voor trends. Hier wonen echte liefhebbers, van de muziek en de cultuur. Liefhebber ben je vaak voor ’t leven.' Hij filosofeert verder en weet te vertellen dat in Friesland van alle provincies de meeste amateurmuzikanten te vinden zijn. 'Dat hier veel muziek wordt gemaakt gaat blijkbaar goed samen met metal, een genre dat erg draait om instrumentbeheersing: denk maar aan de double bass en de snelle solo’s.'
Die liefhebbers, uit zowel Friesland als daarbuiten, hebben al voor heel wat memorabele Dokk’em Open Air momenten gezorgd. In 2004 speelde thrash metalband Hirax,met intimiderende, donkere, wild ogende frontman, hun eerste en enige show in Bornwird. 'Er ontstond echt chemie tussen de band, het publiek en de vrijwilligers', herinnert Visser zich. 'Uiteindelijk zijn ze diep in de nacht in de lokale discotheek in Dokkum op de dansvloer terechtgekomen.' Verder heeft een aantal overenthousiaste festivalgangers ooit een taxibusje gekaapt om er vervolgens mee op een dak te belanden. 'De chauffeur was not amused', lacht De Waal. Hij vertelt dat burgemeester Waanders eens een paar uur kaartjes heeft verkocht. 'Dat zegt wel iets over het draagvlak. Net als de vele vrijwilligers die ieder jaar klaar staan. Zonder hen kan het festival niet draaien.' Het gaat dus goed met Dokk’em Open Air, maar er valt nog wel iets te dromen. 'Uitverkopen dit jaar!', roept Visser. 'Doorgroeien naar 3000 man. Maar niet meteen, binnen vijf jaar', vult De Waal aan. 'We zijn een niche festival. Het moet wel zijn charme behouden.'
----
Wat: Dokk'em Open Air Festival
Wanneer: zaterdag 28 mei 2011, festivalterrein open vanaf 12.00 uur, kaartjes kosten €38,- in de voorverkoop
Waar: Bornwird
Wie: onder andere HammerFall, Vader en Evergrey
Dit artikel valt ook te lezen in de nieuwste editie van Frieslands gratis popmagazine Spread!