Spotify is het legale antwoord op Napster, Kazaa en Torrents. Zelfs de bazen van de BUMA hoeven niet meer te downloaden. Wij, en anderen met ons, maken graag gebruik van Spotify. Vanaf vandaag brengt 3VOOR12/Friesland jou lijstjes van mensen die met twee benen in de Friese popscene staan. Klikt u maar!
Ooit begon hij als zanger/gitarist in 1980 met de ska/punkpopband The Pin-Baskets, daarna volgden Trio Hell (folkabilly) en Buzzgum (Brits-georiënteerde pop). Nu kennen we Eric Ennema vooral als bassist/zanger in het Jankobus Drum en Bas Ensemble. Ook maakt hij deel uit van het Fryske Cash project. Daarnaast presenteerde hij jarenlang (pop-)programma’s voor Omrop Fryslân, waaronder het roemruchte Radio 18. Niets meer te wensen zou je denken, maar Ennema droomt nog steeds van een rol in een ultieme band, met power, stijl en passie. Misschien een band in de lijn van zijn Spotify lijstje? KLIK!
Het is gewoon niet te doen, zo'n lijstje. M'n favoriete pakweg 15 nummers? Ik heb er minstens drie miljoen. En die veranderen dan ook nog 's met enige regelmaat, afhankelijk van gemoedstoestand, weersomstandigheden, de maaltijd van gisteren, noem maar op. Ik heb derhalve voor deze gelegenheid uiteindelijk handenwringend een knoop doorgehakt. Op het resultaat kan ik dan ook niet worden afgerekend, ook al sta ik voor alle nummers.
Death Is A Star - The Clash
Ik ken mensen die zeggen dat 1977 het 'jaar nul' van de popmuziek is. Flauwekul natuurlijk, maar het is wel het jaar dat deze band debuteerde. 'The only band that matters' is evenzeer flauwekul, net zoals het feit dat The Clash alleen maar punk maakte. Death Is A Star, van Combat Rock, is een donker en melancholiek nummer, fantastisch gearrangeerd, en een a-typisch Clash-nummer.
Wasteland - The Jam
Ik ben een liefhebber van debuutplaten, behalve van The Jam. Dit trio groeide van LP naar LP, en Setting Sons is daar een mooi bewijs van. Een bedriegelijk eenvoudige melodie, een droevige tekst, en - hee - een blokfluit! Fire and skill, The Jam, een voor mij een alltime favorite band.
There Is A Light That Never Goes Out - The Smiths
De jaren 80, de jaren waarin ikzelf muzikaal actief werd, waren dorre jaren. Als reactie op de opwinding van de punk domineerden de synthesizers en de gestileerde kapsels. Beide waren gelukkig niet terug te vinden in de band die véél langer had moeten bestaan, The Smiths. Een gouden combinatie van een uitermate getalenteerde gitarist (Johnny Marr) en één van de grootste tekstschrijvers van de laatste decennia (Morrissey). Dit nummer is het ultieme in 'community singing'.
We'll Let You Know - Morrissey
Grappig, slim, mysterieus, en - zoals gezegd - één van de grootste tekstschrijvers van de laatste dertig jaar. Als anglofiel kan ik hier erg van genieten, omdat zelfspot zelfs bij een dramaqueen als Morrissey een veel vaker voorkomend element is dan de meesten aannemen. En als hij zijn muzikale carrière beëindigt, en daar zinspeelt Morrissey de laatste tijd met enige regelmaat op, dan kan ik niet wachten op z'n korte verhalen. Want die moeten gaan komen.
Cindy of a Thousand Lives - Billy Bragg
Het moge duidelijk zijn, ik ben erg van de teksten. Bij Billy Bragg ben je dan meestal aan het juiste adres. Hoewel z'n politieke nummers af en toe wat lijden onder dogmatisme, zit het hart op de goede plek. Dit nummer gaat nergens over, en dat is voor Billy Bragg wel bijzonder. Sfeervol, bijna psychedelisch.
Couldn't Call It Unexpected No.4 - Elvis Costello
Géén idee waar dit over gaat, en dat houden we zo. Magisch nummer van een artiest wiens middle name 'veelzijdig' moet zijn. En dan heb ik een zwak voor een driekwartsmaat, zo af en toe.
Eiffel Tower High - Hüsker Dü
Amerikaanse hardcoretrio dat naarmate de carrière vorderde steeds minder oogkleppen kende. Melody meets anger, dat is wel het hoogst haalbare. Legendarisch concert, eind 1986, in Paradiso Amsterdam. Ze zagen er niet uit maar dat was juist leuk.
January Hymn - The Decemberists
Bijzondere Amerikaanse band, folk-achtig, met een fantastische zanger en hilarische clips. Hun laatst plaat The King Is Dead is een doorbraak, of moet dat worden. Daarmee gaat wel wat van de magie van eerder werk (met name Castaways and Cutouts) verloren, maar deze band verdient een groot publiek. Mooi, triest nummer.
No Surface All Feeling - Manic Street Preachers
Politieke glampunks uit Wales. Moesten eerst ècht iets meemaken voordat ze hun meesterwerk maakten. Gitarist en mentale mentor Ritchie James verdween (overleed?) en daar was Everything Must Go, een plaat met louter hoogtepunten. Zoals dit nummer.
Day is Done - Johan
Ik wil wel beweren dat Pergola de beste plaat is die ooit door een Nederlandse band is gemaakt. De droefheid van een nieuwbouwwijk vervat in meesterlijke melodieën, fantastisch gespeeld, een plaat die zowel àf alsook rafelig genoeg is - als je begrijpt wat ik bedoel.
Suspect Device - Stiff Little Fingers
Briljante band uit Belfast, Noord-Ierland. Katholieke (in dit geval - gek genoeg - boze) tegenhangers van de vrolijke Undertones. Die zonger over meisjes en chocolade, SLF over autobommen en werkloosheid. De debuutplaat Inflammable Material verscheen in de nadagen van de punk, maar blijft onverwoestbaar.
Bodies - the Sex Pistols
Tot slot dan toch nog even een lans breken voor de ultieme meebruller. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: de Pistols was een uitstekende band: met 'on top of it all' een zanger als Johnny Rotten, gezegend met een unieke soort humor. Duizendmiljoen gitaren, en een -zeker voor die tijd- ongebruikelijk tekstonderwerp, abortus.
Bonustrack
Starman - David Bowie
Het is moeilijk voor te stellen dat Bowie (en daarmee popmuziek) veel méér was dan vermaak. Alles wat hij produceerde in de vroege jaren '70 was een statement, en al z'n fans vereenzelfdigden zich met dat statement. Bowie's invloed op glamrock, punk, new wave, en ook funk en disco zijn groot (geweest). Maar die vroege jaren '70, dat zijn de topjaren, en Starman is daarvan maar een voorbeeld.
Dan zijn er - wat mij betreft - nog erg veel nummers (van bijvoorbeeld The Specials, Buffalo Springfield - de lijst is lang) waar ik erg veel van houd, maar voor deze lijst trek ik hier de grens. Want het is eigenlijk dus gewoon niet te doen.