‘Of en in welke vorm Jean Parlette terugkomt is onzeker’ schreef 3VOOR12 landelijk in een interview met Jos Blomsma, oprichter van de folktronic band die indruk maakte met onder andere de debuutplaat Much Younger. De kogel is ondertussen door de kerk, want Jean Parlette is niet meer. Blomsma: ‘Het plezier in het muziek maken was weg, vooral door de beperking van de instrumenten. Als je altijd aardappelen en rundvlees eet, kun je daar veel variaties mee maken, maar op een gegeven moment ben je er wel op uitgekeken.’

Oneindige keuzes

Stilgezeten heeft Blomsma niet. In 2009 begon hij al met ‘Gewoon Jos’, een Nederlandstalig project wat misschien een parodie op het Nederlandse levenslied lijkt, maar volgens Blomsma zeker niet is. ‘Ik  wou kijken of ik me dat genre ook eigen kon maken. Ik ben geen extreem persoon, ik ben vrij rustig. Het is lekker om met muziek mijn grenzen te verleggen.‘ Een ander project waar Blomsma zich afgelopen jaar mee bezig heeft gehouden, ‘een hiphopbreaksding’, is nog niet van de grond gekomen. ‘Ik schrijf muziek met de computer, en dat is ook een nadeel: de mogelijkheden zijn oneindig. Niet zoals op een gitaar.’ Hij legt uit waarom dit gebrek aan beperking soms een nadeel en soms een voordeel is. ‘Bij het ontwikkelen van een idee zijn beperkingen lastig. Maar bij de ambacht, het maken van de muziek, zijn ze juist handig. Oneindige keuzes zijn een valkuil die ik tijdens het maken van muziek probeer te ontlopen. Door regels op te stellen.’

Een hardere 10CC

De muzikale focus ligt nu op Wildbrug, ‘ongeduldige, kapotte popmuziek’ volgens de website. Iets heel anders dan volksmuziek en hiphopbreaks. ‘Wildbrug is egoïstischer,’ bekent Blomsma, ’ik wil gewoon even maken wat ik zelf tof vind.’ Om niet in de valkuil van oneindige keuzes te vallen, zijn er ook voor Wildbrug ‘regels’: ‘De gekozen instrumenten, dus drums, bas, gitaar, een beetje synthesizer en wat trompet. Ritmisch moet het niet te moeilijk, maar wel verrassend. En met onverwachte wendingen, net als 10CC. Eigenlijk zijn we gewoon een hardere 10CC,’ lacht hij. ‘Wildbrug is een reactie op drie jaar mooie muziek maken, en hopen dat mensen het mooi vinden. Bij Wildbrug kon het publiek het tot nu toe nog niet allemaal goed trekken. Vertelde er iemand dat ze sommige stukken wel mooi vonden, en sommige niet. Maar je luistert toch naar muziek in zijn geheel?’ Invloed op de composities hebben dit soort opmerkingen overigens zeker niet. ‘Het is een kwestie van wennen, denk ik. Maar ik hoop wel dat Wildbrug genoeg boeit om uit te nodigen er dieper op in te gaan.’

‘Eigenlijk heb ik met Wildbrug geen concrete doelen’, vertelt Blomsma. Toch wil hij graag binnen een half jaar in Utrecht gespeeld hebben. Verder houdt hij zich op het moment niet zo bezig met ambitie, in tegenstelling tot met Jean Parlette, laat hij weten. Staat er na de huidige ontdekkingstochten naar verschillende hoeken van de muziek ook alweer iets nieuws op het programma? Blomsma: ’Hierna is het tijd voor iets vrolijks, energieks, en een beetje gay!’

Wildbrug speelt vrijdag 18 februari bij Podium Asteriks (Blokhuispoort) in het voorprogramma van Working For a Nuclear Free City.