Mirthe Bolhuis leeft twee levens. Zodra ze kan, verruilt ze Nederland voor Nashville. Hier is ze actief als singer/songwriter en woont in het Music City Hostel. Als haar visum verloopt en ze na drie maanden weer naar Nederland moet, begint het wachten tot ze terug naar haar thuis in Tennessee kan. 'Het leven hier is aftellen, het leven daar is aftellen.'

De eerste keer
Mirthes verhaal begint in 2009, wanneer ze als derdejaars studente zang aan de Academie voor Popcultuur een stage zoekt. Het liefst in Nashville, hoofdstad van de staat Tennessee en van countrymuziek. De liefde voor country heeft ze aan haar vader te danken, die haar de plaat Raising Sand van Robert Plant en Alison Krauss in de handen duwde. Prompt viel ze voor de stem van Krauss en raakte zo geïnteresseerd in country en bluegrass. De dan 21-jarige muzikante boekt in de zomer impulsief een ticket  voor twee weken Nashville. 'Ik vond 't zo te gek dat ik zeker wist dat ik hier mijn stage wilde doen,' vertelt Mirthe. 'Ik ben gaan praten met studio's of ik daar misschien iets kon doen, al was 't maar koffie rondbrengen. Toen dacht ik: waar ben ik mee bezig? Ik wil natuurlijk geen koffie rondbrengen. Ik wil als zangeres aan de slag. Maar een stage moet bij een leerbedrijf en hoe vind je dat in Nashville?' Ze besluit op papier te zetten wie ze is en wat ze wil en stuurt haar verhaal naar verschillende media. De Friese online jongerenzender Froeks.TV reageert enthousiast. 'Ik vertelde dat ik wel wilde filmen en bloggen maken. Dat vonden ze een supertof idee.'

'Voor altijd hier blijven'
Zo geschiedde. Oktober 2009 vliegt Mirthe, net 22, voor de tweede keer naar Nashville. Haar blogs draaien om hoe je als onbekende muzikante in een onbekende stad, waar iedereen in de muziek zit, toch bekend kan worden. Toevallig kan ze voor een gratis bed meteen als vrijwilliger aan de slag in het hostel waar ze tijdens haar eerste bezoek ook verbleef. Mirthe: 'Het duurde een tijdje voordat ik aan m'n stage begon. Ik werkte voor het eerst in een hostel, leerde heel veel mensen kennen. Dat was ook een groot deel van die drie maanden. Het hostel is nu echt mijn huis.' De eerste stageactie was een countryliedje schrijven op de gitaar. Om dat vervolgens in het beroemde Bluebird Cafe in Nashville op een open mic te zingen. 'Dat was doodeng. Honderd mensen die je aanstaren en doodstil zijn. Wat wel grappig was: achter het podium hing een groot schilderij van Alison Krauss. Dat maakte het wel beter.'

Tijdens haar verblijf neemt Mirthe onder andere op in een professionele studio - 'beneden waren mensen bezig met een album van Jewel' -, krijgt ze een cowgirl metamorfose, laat ze een paar cowboylaarzen op haar heup tattoeëren en speelt ze op iedere open mic die ze tegenkomt. Ze leert niet alleen over muziek, ook over zichzelf. 'Na mijn stage wist ik wat ik wilde: voor altijd hier blijven.'

Twee levens
De eerste keer terug in Nederland was raar. 'Ik was maar drie maanden daar en heb de hele tijd geroepen dat ik terug wilde naar Amerika. Het heeft mijn leven op zijn kop gezet.' Mirthe is ondertussen voor de derde keer voor drie maanden in Nashville. Ze werkt nog steeds in het hostel  en speelt waar mogelijk. Het heen-en-weer-reizen tussen Nederland en Nashville eist wel haar tol. 'In Nashville woon ik in het hostel, eigenlijk een belachelijk leven. Geen plek voor je spullen, altijd mensen om je heen, je leeft in een stapelbed. Het andere leven gaat alleen maar over teruggaan naar Nashville. Ik wil geen spullen, ik wil geen huis. Ik wil uiteindelijk hier terechtkomen. Het is altijd aftellen.' In Nederland loopt ze daardoor soms tegen onbegrip op. 'Contacten brokkelen af. Niemand heeft zin om te luisteren naar iemand die het alleen maar heeft over dat 'ie ergens anders wil zijn.'

Emotionele rollercoaster
Muziek is niet de enige reden waarom Mirthe steeds naar Nashville terugkeert. Haar stage was de eerste keer dat ze iets helemaal voor zichzelf deed. Dat doet iets met je. 'Niemand kende mij hier. Ik kon helemaal mezelf zijn en iedereen vond dat prima. Voor de mensen thuis was ik een heel ander persoon. Ik begon bijvoorbeeld lak te krijgen aan dingen.' Het werken in het hostel heeft hier ook een rol in gespeeld legt ze uit. 'Je loopt tegen van alles aan dat je op moet lossen. En dat lukt dan ook. Zo zie je steeds minder problemen. Misschien zou ik hetzelfde gevoel hebben gehad als het op een andere plek was geweest. Hier is natuurlijk wel die muziek die ik te gek vind. Maar het is vooral het weggaan geweest waar ik me thuis bij voel.'

Ze hoopt in de toekomst een green card te kunnen bemachtigen om permanent in Nashville neer te strijken. Daarnaast is een eigen boek een droom, nog net iets groter dan een carrière als zangeres. Mirthe: 'Ik ben altijd schrijfster geweest, vanaf dat ik een pen vast kon houden.' Ze is een boek aan het schrijven over haar avonturen in het hostel. 'Het is een emotionele rollercoaster waar je inzit als je hier woont,' zegt ze daarover. 'Zoveel mensen, ook rare mensen, en iedereen komt en gaat. Het maakt het leven hier heel apart. Eigenlijk is het mijn dagboek.'

'Ik mis Nederland niet'
Haar muziek brengt ze 's avonds ten gehore in een songwriters' circle, een soort showcase waar verschillende liedjesschrijvers hun nummers laten horen. Mirthe speelt ook en doet tweede stem bij een nummer van vriendin Amy Westney, met de toepasselijke titel Nashville Calls Me Back. Missen doet ze Nederland niet. 'Ik gebruik dat woord niet meer, het is nietszeggend geworden. Als je daarover na gaat denken wordt het alleen maar lastiger. Ergens mis ik mijn nieuwe vriendengroep in Nederland misschien wel. Maar ik zou het allemaal zo achterlaten.'

----

Mirthe speelt met haar duo Masha en Mirthe op 24 september op het Music=Art Festival in Zuidhorn en op 30 oktober als support act van Eric Taylor in De Amer te Amen.