Spotify is het legale antwoord op Napster, Kazaa en Torrents. Zelfs de bazen van de BUMA hoeven niet meer te downloaden. Wij, en anderen met ons, maken graag gebruik van Spotify. 3VOOR12/Friesland brengt jou lijstjes van mensen die met twee benen in de Friese popscene staan. Klikt u maar!
De kaalste gitarist van Friesland is de gitarist van Monstertux. Derek Kuipers trakteert de internets op de derde Spotify lijst in deze reeks. In het dagelijks leven is Derek vormgever en vader van de gitarist van morgen. Daarnaast noemt hij zichzelf een echte gearslut. Dat zal wel, maar hoe zit het met de muzieksmaak van Derek Kuipers? Daar de Spotify lijst en hier de toelichting.
Mijn alltime-favorites-lijst zou er anders uit zien dan deze, al was het alleen al omdat gewoonweg (nog) niet alles op Spotify te vinden is. Zappa en The Beatles hebben absoluut een plek in die lijst. Deze lijst is anders. Dit zijn niet eens hele recente tracks, maar de muziek die ik na langere tijd nog steeds luister. Youngtimers, zo u wilt. Er missen veel bands. Mogwai, Elbow, Sigur Rós, Mercury Rev, Spiritualized, dEUS, Shadow Parade, Blackstrap of The Necks zouden er ook in kunnen staan. Toch een keuze:
The Fire Theft – Heaven
Frontman Jeremy Enigk kun je kennen van het legendarische Sunny Day Real Estate, of van zijn bandmaten die deels de Foo Fighters vormen. Toch is het Enigk die mij het meest muzikaal boeit. Zijn ijle en getergde stem moet je liggen, maar komt bij mij rechtstreeks binnen. Zijn solo werk is niet volledig aanwezig op Spotify, maar ligt in de lijn van The Fire Theft. Ondergewaardeerd, maar dat is misschien ook wel beter.
Mintzkov – Opening Fire
Prachtige indie uit België. Op papier de kleinere broer van dEUS, in mijn playlists hoger aangeslagen. Hun meest recente album Rising Sun, Setting Sun is een hele goede plaat.
TV on the Radio – Staring at the Sun
Eén van de weinige ‘nieuwe’ bands die bij mij beklijven. Zenuwachtige productie met onderhuids hele goede liedjes. Ik verdenk ze van lichtelijke genialiteit.
MGMT – The Youth
Gezien de hype rondom deze band van even geleden, vroeg ik me af of ik dit nu echt goed vond, of dat dit ingegeven werd door externe factoren. Maar ik ben eruit. MGMT weet op onnavolgbare wijze muzikale herinneringen op te halen, zonder te imiteren. Zelfs mijn vader kan MGMT hebben, en als híj het goed vindt...
Glassjaw – Tip your Bartender
Ik heb vrij weinig met het genre, maar de brute power in deze track is ongeëvenaard. Voor mij een functioneel nummer om te ontladen of als soundtrack bij een mindere dag. Je gaat er wel keihard van rijden.
Radiohead – Optimistic
Dat, ondanks het abstracte karakter van de muziek, Radiohead nog steeds een echt grote band is, zorgt voor vertrouwen in de mensheid. Wat mij betreft had hier vrijwel ieder nummer van deze band kunnen staan. Na The Beatles één van ‘s werelds meest invloedrijke bands, die zichzelf op ieder album weer weet te vernieuwen.
Kashmir – The Cynic
Met Bowie op backing vocals kun je al bijna niet mis, maar ook zonder de grootmeester maakt het Deense Kashmir prima muziek. De vaak wat slepende indie songs vragen soms wat gewenning, maar zijn absoluut de moeite.
Tim Christensen – Whispering at the top of my Longs
Al heeft Christensen met Superior in 2008 een recenter album afgeleverd, toch is het Honeyburst (2003) wat ik vaker opzet. Superior is in alle opzichten hipper en compacter, het zijn juist de uitspattingen in bombast en het zoeken naar muzikaal avontuur wat Honeyburst voor mij de interessantere plaat maakt. Whispering is daar een goed voorbeeld van. Ook Denemarken trouwens.
MEW – Eight flew over, One was Destroyed
Scandinavische sprookjesmuziek, soms voor mij als muzikant niet te volgen. Absurde ritmes en arrangementen met wonderschone zanglijnen. Behoorlijk inkomen bij ieder nieuw album. Na het bijwonen van een bizar goed concert van MEW in de Melkweg besloot ik mijn zoontje te vernoemen naar de drummer: Silas. Maar waar gaan die teksten over?
Red Sparowes – In Illusions of Order
Soundscapes en experiment uit Los Angeles, die me meteen doet denken aan de langere improvisaties die plaatsvinden in onze eigen oefenruimte. Van de band zelf weet ik vrijwel niets, maar de muziek van Red Sparowes doet het bij mij vooral ‘s nachts goed.
Arvo Pärt – Cantus in Memory of Benjamin Britten
Moderne klassiek van de Estische componist Arvo Pärt, wat me bijna doet vergeten adem te halen. Doe dit niet af als sferische filmmuziek, dit is zoveel meer. Zoek je beste stereo op, en onderga Pärt iets te hard.