Het Spotify lijstje van... Titus van 't Veer

Wie luistert wat en waarom luistert die dat?

Titus van 't Veer ,

Spotify is het legale antwoord op Napster, Kazaa en Torrents. Zelfs de bazen van de BUMA hoeven niet meer te downloaden. Wij en anderen met ons maken graag gebruik van Spotify. 3VOOR12/Friesland brengt jou lijstjes van mensen die met twee benen in de Friese popscene staan. Klikt u maar!

Wie luistert wat en waarom luistert die dat?

Spotify is het legale antwoord op Napster, Kazaa en Torrents. Zelfs de bazen van de BUMA hoeven niet meer te downloaden. Wij en anderen met ons maken graag gebruik van Spotify. 3VOOR12/Friesland brengt jou lijstjes van mensen die met twee benen in de Friese popscene staan. Klikt u maar!

Fijn wat jaartjes zwerft deze geboren Fries Titus door Noord-Nederland; alles aanpakkend wat hij leuk vindt: muziek, bouwkunst, muziek, IT, muziek, vormgeving, muziek. Zelf heeft hij de rode draad nog niet gevonden maar ooit moet er uit het werken voor Friesland Pop, het Fries Straatfestival, Keunstwurk en het spelen in Lawn iets van een patroon te ontdekken zijn. Om aan dat besef te werken moest hij van 3VOOR12/Friesland verplicht met Spotify spelen. Om op een redelijke termijn met een aantal leuke liedjes te komen. Een termijn die hij uiteraard niet heeft gehaald. Wat is zijn excuus? Daar de lijst, hier het verhaal!

 'Spotify biedt -net als de meeste online-aanbieders- de verleiding om flink te grasduinen: wat kan je allemaal vinden? Voor je het weet zit je drie uur achtereen obscure namen uit vervlogen tijden in te kloppen, gevolgd door een verrukte uitroep 'Kijk aan!!' of een teleurgesteld 'Hmm, ook al niet'. Spotify heeft lang niet alles (daarom geen Notwist, Angus & Julia Stone of the God Machine). Gelukkig blijft er nog heel veel over en zat ik zomaar op een lijst van 14 liedjes. Een beetje oud en een beetje nieuw en daarna afblijven want morgen zal de lijst er anders weer totaal anders uit zien.'

School of Seven Bells – Windstorm
Eén van de ontdekkingen van dit jaar, in ieder geval voor mij. Indie-electronica die soms de sfeer op roept van oude wave en shoegaze, maar wel onweerstaanbaar catchy blijft. Bleek een ware vakantie-soundtrack afgelopen zomer. Trouwens geen windstorm gehad in Zuid-Engeland.

Silversun Pickups – The Royal We
Ongelofelijk hoe lang sommige platen mee gaan zonder ooit te vervelen - als je tenminste aan de stem van Brian Aubert kan wennen. Stevige sfeervolle rockmuziek met een  gruizig gitaargeluid. Als Billy Corgan dit soort nummers was gaan schrijven was het helemaal goed gekomen met The Smashing Pumpkins.

Wintersleep – Search Party
Ik ontkom niet aan het feit dat ik deze band pas erg ben gaan waarderen dankzij een gezamenlijk tourtje door Duitsland. Volle zalen, bratwursten, teveel Autobahn en prachtige optredens. Bovendien zijn het zeer vriendelijke Canadezen. Ze mochten nog het zelfde jaar met Editors door Europa trekken. Fijne band.

The National – Afraid of Everyone
Het kwartje viel pas bij deze plaat. Maar viel dan ook goed. Plaat van het jaar? Zou zomaar eens kunnen. Ook op Lowlands een prima optreden waar de zanger als een muzikale autist over het podium doolde. Visioenen van Dustin Hoffman als ‘Rainman’. Ik kijk al uit naar het optreden in Groningen komend voorjaar.

Drop Nineteens – Winona
Uit de tijd dat MTV nog echt Music Television was. Met leuke VJ’s, Ray Cokes en 120 minutes als leverancier van de betere alternative muziek. Met medestudenten zinloos op de bank hangen en muziek-tv kijken. De tijd dat er harde indierock en shoegaze gemaakt werd door Ride, Swervedriver en dus ook door de Drop Nineteens. Leuk om deze enigszins obscure muzikale herinnering terug te vinden op Spotify!

Lali Puna – Faking The Books
Bij gebrek aan de juiste nummers van The Notwist op Spotify (had graag iets van de plaat Shrink in mijn lijstje gezet!) maar een track van een gerelateerd bandje uit de Zuid-Duitse Weilhelm-scene. De band  rond de broertjes Archer met een mooi ingetogen liedje.

PVT (Pivot) – In The Blood
Deze Australiërs, van het oorspronkelijke experimentele WARP label (Aphex Twin, Autechre, Battles), speelden op Lowlands de X-Ray-tent helemaal leeg. Het geluid stond ‘een beetje hard’. Of men begreep het niet. Of beide. Terwijl de plaat echt heel goed is.

Jeniferever – The Hourglass
Deze zwijgzame Zweden hebben de gave om van postrock-bouwwerken emotionele liedjes te maken. De vorige plaat was al erg mooi, maar het album waar dit nummer op staat (Spring Tides) is een zwaar onderschat meesterwerkje.

Eins Zwei Orchestra – 100 Colors
Eén van de leukere bandjes die afgelopen jaar in Nederland is ontstaan. Shoegaze-pop maken met als rode draad het werk van de Oostenrijkse architect/kunstenaar Hundertwasser. Met die combinatie kan je bij een gitaarspelende architectuurhistoricus wel aankomen. En gelijk je tip voor op Noorderslag!

Sophia – Birds
Er zijn weinig muzikanten die zo oprecht hun zielenleven weten te vertalen in droefgeestige herfstmuziek. Robin Proper-Sheppard was ooit gitarist in de cult-band the God Machine (helaas niet op Spotify) en begon Sophia als verwerkingsproces na het tragische einde van The God Machine. Inmiddels is Sophia al jaren actief en heeft vijf platen uit. Maar ik raad iedereen aan om zijn oude band eens te checken. Indrukwekkende platen die me hebben aangespoord zelf eens wat te gaan proberen op muzikaal vlak.

Shaking Godspeed – Godspeed
Normaliter niet echt mijn muziek, maar S.G. rockt. Ik dacht dat het alleen live goed uit de verf zou kunnen komen, maar ‘Awe’ is een erg puike plaat geworden; bluesy, uitdagend en bij tijd en wijle erg swingend. Dat doet voormalig bandmaatje Maarten erg goed.

Mew – Comforting Sounds
Veel bands in mijn lijstje zijn bekender in de landen om ons heen dan in Nederland. Silversun Pickups, Wintersleep, Lali Puna, Jeniferever en ook Mew. Gelukkig heb ik de band al wel drie keer mogen zien. Zeer moeilijk in een hoekje te duwen: indie, progrock, pop? Comforting sounds is wellicht het nummer met de meest bombastische outtro die ik ken. Laagje voor laagje opgebouwd, in totaal 8 minuten. Edelkitsch voor sommigen, prachtig voor anderen.

Hauschka – Mount Hood
Ik ben vast niet de enige die Hauschka heeft horen spelen op the Great Wide Open festival en daarna gelijk verkocht was. Innemende instrumentale improvisaties op een geprepareerde piano (lees: met ducktape, stokjes, doosjes en pingpongballen versierde vleugel). In dit nummer hoor je de pingpongballen op de vleugelsnaren springen.