Het is een uur of vier in de middag als de bandleden zich in Leeuwarden verzamelen. Met grote precisie worden de instrumenten het busje ingeladen. Het mag dan wel een redelijk groot busje zijn, met een band van zes personen is de laadruimte echter snel gevuld. ‘Het is net een soort Tetris’, aldus bassist Bonne van der Wal.

Binnen een half uur zijn we onderweg. Aan gesprekstof geen gebrek. Sinds kort is de band namelijk opgenomen in het Freesonica traject. Freesonica begeleidt jonge talentvolle bands om net weer even een stapje verder te komen. Aan de hand van diverse workshops, wordt de band voorzien van adviezen op terreinen als marketing, podiumpresentatie en opnametechnieken. Adviezen die de band zeker oppakt. Zo staat frontman Ico Balt niet langer in hiphop outfit op het podium, vanavond verschijnt hij in een keurig colbertje.

Gaat het niet over de serieuze dingen in het leven, dan nog zal het niet snel stil vallen. Het is alsof je met een ploeg vrienden op stap bent, alles passeert de revue: van Zeeuwse meisjes tot muzikale guilty pleasures. Ondertussen verraadt het geluid uit de cd-speler waar De Basis zich door laat beïnvloeden. Rage Against The Machine, Yes, Radiohead, The Black Crowes, Linkin Park; het komt allemaal voorbij. 

Om tien uur spelen, is om vier uur rijden. Dat is wat een bandje uit Friesland er voor over moet hebben om in Middelburg te komen. Een rit van vijf uren brengt De Basis drie kwartier voor aanvang onder de Lange Jan. Jazz eetcafé Desafinado dient vanavond als decor. Een sfeervolle locatie, met kaarsjes langs de ramen en vinylsingles van Dizzy Gillespie aan de muur ter decoratie.

Op een enkele stamgast na, is het nog angstvallig rustig in het café. Op zich niet vervelend als er voor zes man aan instrumenten naar binnen moet worden gesleept. Het is passen en meten op het kleine podium, maar door enkele tapijten voor het podium neer te leggen wordt er wat ruimte gecreëerd. Tijdens de korte soundcheck begint Desafinado langzamerhand wat voller te raken.

‘Het heeft ons vijf uren gekost om hier voor jullie te komen, het kost jullie drie seconden om nu iets dichterbij te komen’, zo probeert Balt het publiek wat meer naar voren te krijgen. De sfeer in het jazzcafé is ontspannen. De band speelt strak. Dat de eerdergenoemde invloeden terug te horen zijn, blijkt wel uit het feit dat een toeschouwer ze terloops ‘de Nederlandse Linkin Park’ noemt. ‘Nederlandse Linkin Park’ of niet, de reacties na afloop zijn zeer positief. Niet alleen jongeren, ook vijftigplussers weten de merchandising te vinden.

‘De reis is belangrijker dan het doel’, werd er tijdens de rit meermaals gezegd. Toch is het wel erg prettig als je na vijf uren rijden voor vijftig minuten spelen niet in een lege zaal staat. Dat maakt de vier uur rijden huiswaarts een stuk aangenamer. Iemand nog een biertje?