De vanzelfsprekende muzikale harmonie van Barrelhouse

Een reisje langs alle hoeken van de blues in het Bolwerk

Tekst: Anne-Marie Böing ,

Met je ogen dicht waan je je 30 jaar terug in de tijd, in een rokerige bruine kroeg, in New Orleans of misschien Chicago. Maar dit is het Bolwerk. Iedereen geniet met volle teugen van dit bluesfestivalletje waar Lil’ Red and the Roosters het publiek opwarmt, Barrelhouse het tot grote hoogten weet op te zwepen, en Barry Nice and the Nice Guys de bezoekers met beide benen op bluesrockgrond terugbrengt.

Een reisje langs alle hoeken van de blues in het Bolwerk

Met je ogen dicht waan je je 30 jaar terug in de tijd, in een rokerige bruine kroeg, in New Orleans of misschien Chicago. Maar Barrelhouse speelt gewoon in ’t Bolwerk, waar alleen de voorkant van de bar bruinig is en rokers hun heil in het rookhok moeten zoeken. De sfeer is er niet minder om. Iedereen geniet met volle teugen van dit bluesfestivalletje waar Lil’ Red and the Roosters het publiek opwarmt, Barrelhouse het tot grote hoogten weet op te zwepen, en Barry Nice and the Nice Guys de bezoekers met beide benen op bluesrockgrond terugbrengt.

Een paar weken geleden werden Cuby en zijn Blizzards nog blueshelden genoemd hier bij 3VOOR12. Barrelhouse - opgericht in 1973 - is deze titel ook waardig, meeslepend als dit optreden is van begin tot eind. Ze laten het publiek alle hoeken van de blues zien, van swingende boogie en foot stompers tot langzame shuffles met duistere klanken.

Bijzonder is de bewerking van de Ierse original The Parting Glass. ‘Bij afscheid hoort drank’ roept zangeres Tineke Schoemaker, en de blikjes bier komen tevoorschijn op het podium. Daarna zet ze op indrukwekkende wijze alleen de intro van het nummer in en sleept met de kracht van haar stem iedereen mee in de melancholie van het afscheid nemen. De bassist neemt voor de gelegenheid de accordeon op, later ook de contrabas. De toetsenist en de gitaristen laten een perfecte balans zien in de afwisseling tussen solo’s. De drummer zit zo ineengedoken achter zijn drumstel dat hij er een deel van lijkt. Hier wordt hele echte muziek gemaakt.

De muziek maakt deze band met elkaar. Dat klinkt misschien logisch, maar dat is het niet altijd. Zelden heeft een band de vanzelfsprekende harmonie die het vijftal van Barrelhouse heeft. Ze geven elkaar ruimte, luisteren geïnteresseerd naar elkaars solo’s, en de waardering, de steun en het plezier zijn overduidelijk. Gitarist Guus Laporte heeft ook een sterke connectie met het publiek, maar zonder woorden. Met enkel een polsbeweging krijgt hij een horde dames zo, hups, naar voren om zijn solerende broer toe te juichen. Tegen het eind swingt het halve Bolwerk en einde van de reguliere set is dan voor de bezoekers ook nog lang niet genoeg. Onder luid gejuich komt Barrelhouse terug voor een toegift.

Een moeilijk op te volgen optreden voor Barry Nice and the Nice Guys. Barry Nice zelf meende dat als het publiek maar zou blijven hangen, het wel goed zou komen. En gelijk had hij. Blij dat het feestje nog niet over was, verplaatste iedereen zich naar de kleine zaal, nam tevreden nog een biertje en genoot daar rustig door van de bluesrock van Barry Nice en zijn band.

Wie: Lil’ Red and the Roosters, Barrelhouse, Barry Nice and the Nice Guys
Waar: ’t Bolwerk, Sneek
Opkomst: Gezellig druk.