De tuinmuziek van Eklin en Eat Tiger

Tweede avond Podium Asteriks kent een aardige opkomst

Cilla Geurtsen ,

Er was aangekondigd dat de tweede avond van Podium Asteriks op het dak van Haniahof in Leeuwarden plaats zou vinden, maar de binnentuin van deze woongroep in het centrum van Leeuwarden bleek een zo mogelijk nog idyllischer omgeving voor optredens van Eat Tiger en Eklin. Ongeveer 50 mensen wisten de weg naar de tuin in de binnenstad al te vinden: een hele aardige opkomt voor een tweede avond van een nieuw poppodium.

Tweede avond Podium Asteriks kent een aardige opkomst

Er stond aangekondigd dat de tweede avond van Podium Asteriks op het dak van Haniahof in Leeuwarden plaats zou vinden, maar de binnentuin van deze woongroep in het centrum van Leeuwarden bleek een zo mogelijk nog idyllischer omgeving voor optredens van Eat Tiger en Eklin. Ongeveer 50 mensen wisten de weg naar de tuin in de binnenstad al te vinden: een hele aardige opkomt voor een tweede avond van een nieuw poppodium.

Eat Tiger is het project van Cesar Eisma, die bij velen vooral bekend zal zijn als de bassist van de Friese band Pioneers of Love. Eisma heeft voor dit sideproject wat Commodore 64 computers (dat zijn zo ongeveer de eerste spelcomputers uit de jaren tachtig) en kinderkeyboards omgebouwd en maakt daarmee elektronische muziek met veel rare bliepjes en fascinerende overgangen. Vooral het aansturen van al deze omgebouwde apparaten door middel van een joystick (waarbij het publiek ook nog mee mag doen) is intrigerend. Lang duurt de set van Eat Tiger niet, maar dat is ook helemaal niet nodig, want het vervreemdende effect is dan allang bereikt.

Op de landelijke site van 3VOOR12 viel deze week al te lezen dat Eklin de hen zo kenmerkende noisesound wat achter zich laat sinds ze zangeres Leontien Herkelman in hun gelederen hebben opgenomen. Dat heeft als gevolg dat de tuin van de Haniahof zich gedurende een klein uur vult met sprookjesachtige zangpartijen. De band mag dan zelf wel vinden dat hun muziek meer en meer in de richting van liedjes gaat, een echte lijn is er uit veel nummers op het eerste gehoor nog niet te halen.

Maar het publiek is grotendeels aandachtig, het bier is lauw, het kampvuur brandt lekker en de avond is zwoel, dus wat wil een muziekliefhebber nog meer. Door concerten in zo’n intieme setting te organiseren en vernieuwende en vervreemdende acts te boeken komt de bezoeker op een laagdrempelige, want de entree is ditmaal een vrijwillige bijdrage, in aanraking met de randjes van de popmuziek.