Het helaas weinig aanwezige publiek wordt eerst in de stemming gebracht door Masha Schenkel en Marije de Vries die met mooie gitaarballads het publiek vangen terwijl de laatste voorbereidingen getroffen worden voor de hoofdact. De aandacht van het wegdromen tijdens de luisterliedjes gaat vooral naar het podium en het ontbreken van een bandopstelling maar met aanwezigheid van sfeerlichten en een stagepiano gehuld onder een wit doek. Teldat bij het prikkelende, weinig loslatende persbericht op en de spanning voor wat het straks komen gaat wordt goed opgebouwd.

Om half 10 begint het hoofdprogramma. Gemaskerd komt Anne op en vangt het publiek met een ingetogen ballad. De toon is gezet. Tijdens het tweede nummer komen er twee balletdansers op die het nummer voorzien van een extra lading waardoor er een intieme, bijna theaterachtige sfeer wordt neegezet. Als Anne daarna haar masker afzet en een gitaar oppakt om een cover van Maria Mena te spelen, You’re the only one, wordt de sfeer onderbroken en raakt het publiek wat in verwarring. Nadat ze weer achter de piano gaat zitten en verder gaat met haar persoonlijke, intieme liedjes wordt het wat na verloop van tijd wat eentonig. Er moet weer wat gebeuren. Net op het moment dat het publiek wat onrustig gaat worden is er een verassingsact; haar vader komt het podium op om Anne te begeleiden bij een nummer. Hoewel de gitaar jammergnoeg vals is en het nummer niet erg verassend ten opzichte van voorgaande is het leuk dat er weer iets nieuws gebeurt waardoor publiek weer geprikkeld wordt.

Tegen het einde van de show komen de balletdansers (dit keer vijf) nog terug met twee verassende choreografieën waarbij ze ook de zaalvloer opgaan om hun choreografie op te voeren. Het hele publiek zit op de banken waardoor je je afvraagt hoe de beleving van de choreografie anders was geweest als we allen gestaan hadden. Het publiek wordt weer in de theaterachtige sfeer getrokken. Daarna komt ze met een lief, bijna Disney-achtig liedje waarbij tientallen ‘vuurvliegjes’ die aan het plafond in de zaal hangen oplichten. Een mooi contrast met de nummers daarvoor. Vlak daarna is ze aan het laatste nummer aangekomen van haar show die ze afsluit met een ‘krachtnummer’.

Hoewel ze goede, pakkende momenten heeft met haar liedjes en gevoelige zang, kan ze, mede door wellicht de zenuwen matige pianospel, de show toch niet in haar eentje dragen. De nummers lijken daarvoor teveel op elkaar en hoewel de gedurfde verassings elementen goed waren werd de spanningsboog en de sfeerbepaling niet optimaal benut. Ook werd de sfeer af en toe verwarrend door de twijfelende presentatie waar het ook minder duidelijk in werd of het een optreden of een show was. Een show met veel potentie maar wat nog verder uitgediept en uitgewerkt moet worden voordat het klaar is voor het grotere publiek.

Wie: Anne Meester - Masquerade
Waar: Poppodium Romein, Leeuwarden
Opkomst: max. 40 mensen