Troubadours in de Prinsentuin

Het kan niet elke dag feest zijn

Tekst: Anke Meijer Foto's: Marieke van der Veen ,

In grote Europese steden is het park in het weekend ‘the place to be’. In Nederland kennen we die cultuur niet. Er moet wel iets heel bijzonders gebeuren wil de Nederlander zich naar het park begeven. Een goede line-up van een gratis Troubadour Festival bijvoorbeeld.

Het kan niet elke dag feest zijn

In grote Europese steden is het park in het weekend ‘the place to be’. In Nederland kennen we die cultuur niet. Er moet wel iets heel bijzonders gebeuren wil de Nederlander zich naar het park begeven. Een goede line-up van een gratis Troubadour Festival bijvoorbeeld.

Helaas viel de opkomst wat tegen van het zestiende Troubadour Treffen in de Prinsentuin. Waar dat aan ligt is moeilijk te zeggen. Misschien was het een combinatie van verschillende dingen. Veel muziekliefhebbers zaten op Lowlands, er was regen voorspeld (dit viel achteraf reuze mee) en de publiciteit voor het treffen was misschien niet optimaal. Degenen die uiteindelijk wel de moeite hadden genomen om naar het park te komen zouden normaal gesproken waar voor hun geld hebben gekregen. Ware het niet dat het Treffen gratis was, dus eigenlijk had elke bezoeker winst.

Het publiek in de Prinsentuin was een mengeling van jongeren die op een kleedje hun kater verwerkten, kinderen met kroontjes op hun hoofd die hun ouders hadden meegenomen, gezapige stellen van middelbare leeftijd en bejaarden met rollators. Niet het gemiddelde festivalpubliek. Blijkbaar spreekt het troubadourgenre elke leeftijdsgroep aan. Bij de optredens bleven de bezoekers oprecht belangstellend luisteren. En terecht, veel van de muziek en teksten waren het beluisteren ook meer dan waard. 

De nummers van Mr. A Balladeer werden helaas af en toe nog wel overstemd door enthousiast geschreeuw van kinderen. Ook haperde Mr. A Balladeer een paar keer, “nu ben ik helemaal de tekst vergeten”. Maar dit deed niets af aan het sfeervolle optreden. De emoties van de dramatische gebeurtenissen die Mr. A Balladeer beschrijft in zijn liedjes kwamen over.

Dat zingen over oorlog, liefdesverdriet, crises en de deplorabele staat van onze wereld niet zwaar op de hand hoeft te zijn, bewezen de heren Pintens en Manuel.

Tom Pintens trad op met levende beatbox Stijn Cole. Pintens wordt ook wel de Belgische Spinvis genoemd. Zowel Pintens als Spinvis brengen hun liederen op een droge wijze. In de koepel in de Prinsentuin weet Tom Pintens te boeien. Poëtische teksten, gedragen gezongen met passende beats. ‘Het kan niet elke dag feest zijn’, zingt Pintens in het nummer Al Die Tijd. Dit blijkt meteen als bij het laatste nummer zijn snaar breekt en de andere gitaar stuk blijkt te zijn. Niet lang getreurd, ook op een kapotte gitaar weet Pintens het optreden een waardig slot te geven.

André Manuel riep tijdens zijn optreden ook uit “het is feest”. Daarna volgde een oorverdovende stilte uit het publiek. Manuel reageert daarop droog: “Nou, Friesland gaat uit zijn dak”. Deze humor is het handelsmerk van Manuel. Hij zet het publiek voortdurend op een verkeerd been. Daardoor werd ondanks de zware inhoud van de liederen er flink gelachen tijdens zijn optreden. Manuel test zijn publiek graag: ‘Are You Ready For Rock and Roll?” Een zwak ‘yeah’  klonk uit het publiek. “Dan staat u voor het verkeerde podium”.

De afsluiter van de dag was in handen van onze eigen Friese troeteltroubadour: Piter Wilkens. Voor menigeen waren de liedjes een feest van herkenning. Hier en daar werd zelfs spontaan meegezongen. Niet een spannend optreden maar wel degelijk.    

‘Relaxt’ is het woord dat deze editie van het Troubadour Treffen het best omschrijft. Zo zie je maar, het park is niet alleen bedoeld om de hond uit te laten.

Wie: Troubadour Treffen met Ljoubr, Lea, Dusty Stray, Annemarieke Coenders en Wim Sebo, Mr. A Balladeer, Tom Pintens, Eric van Dijsseldonk, André Manuel en Piter Wilkens.
Waar: Prinsentuin Leeuwarden
Opkomst: een halfvolle Prinsentuin