,,This morning we woke up in a pimped up hotel in Amsterdam, then we took a ferry to you guys and have to sleep on some camping site. These are the highs and lows of being a singer-songwriter,’’ lacht zanger Fin Greenhall. Fink heeft er zin in, de broeierige zaal is volgepakt. Met een verleden als ambient triphop producer heeft Fink een wonderlijke verandering tot singer-songwriter doorgemaakt.
Halverwege de jaren ’90 werd zanger Fin Greenhall door electronicalabel Ninja Tune getekend om een serie triphop platen te produceren, maar de mengtafels vlogen al snel het raam uit toen Greenhall zijn gitaar hervond. Ninja Tune durfde het aan hem de ruimte te geven en zo kon recent met "Sort of revolution" alweer de derde singer-songwriterplaat op het electronica en hiphop label verschijnen. Op Into The Great Wide Open geeft de band acte de presence in buurthuis De Bolder. Een heel goede keus.
CONCERT
Fink, Into The Great Wide Open: De Bolder, zaterdag 5 september
MUZIEK
Gesteund door een drummer en een bassist trapt Greenhall af met het dreigende "Blueberry Pancakes" dat de toon zet voor de hele show. Onder leiding van het felle slagwerk van drummer Tim Thornton, die als de koetsier op de bok zijn span paarden tot buitengewone prestaties weet te leiden excelleert de band van de eerste tot de laatste minuut. Donkere gitaarnummers worden afgewisseld met wat achteloze grappen van de zanger, dat houdt het luchtig.
Verwacht bij Fink geen cowboyhoeden of een sigaret rokende crooner; hij is hard, rockend en ontdaan van enig sentiment. Met prachtige zang verhaalt de man van cokegebruik voor werktijd ("Sorry I'm late"), bindingsangst ("Six weeks") en eenzaamheid ("This is the thing"). Zwaartepunt van de show is het dik aangezette dubnummer "Sort of revolution." ,,Let's play some heavy dub,'' aldus Greenhall. En dat werd het, dikke dub door een singer-songwriter. Dat maakt Fink uniek. Afsluiters van het optreden zijn twee groovende beukwalsen die het publiek achterlaten met een zeer luid applaus en als beloning Kraftwerks "The Model" als toegift, waarbij Finhall tot grote hilariteit twee keer de tekst kwijt raakt en deze al spelend verifieert bij bassist Guy Whittaker.
PLUS
De invloeden van Ninja Tune zijn op Finks platen duidelijk hoorbaar. Veel nummers hebben als basis aangenaam knisperende electronica, terwijl je dit live bij Fink niet terugvindt. Dat wordt echter ruimschoots gecompenseerd door het zeer strakke en gevarieerde drumwerk van Thornton, het muzikale basspel van Whittaker en een serie goed ingezette effectenpedalen. De band ragt tegen het maniakale aan haar set er doorheen, zonder een moment het kwetsbare te verliezen. Dat dit spanningsveld niet wordt verbroken is de verdienste van zeer geconcentreerd spel en grote muzikaliteit.
MIN
Weinig minpunten ontdekt, dat wordt miereneuken. Alhoewel, de zaal was veel te klein om alle geinteresseerden te herbergen. Zelfs 3VOOR12 fotograaf Oscar werd niet meer binnengelaten.
CONCLUSIE
Fink is een bijzondere eend in de singer-songwritervijver. Live zet de driemansband een heftige en spannende show neer. De opbouw van de set is goed, de zang van Finn Greenhall bezwerend en warm. Prachtig! Meer!
CIJFER
9