In een grote muziekwinkel ergens in Groningen, verstopt tussen de Yamaha’s, de Korgs, de Fenders en de Gibsons, treffen we het Leeuwarder muzikale duo BlackBoxRed. “Wij kunnen ons hier de hele dag wel vermaken.” Nieuwsgierig naar wat ze bezig houdt, is het tijd voor een nadere kennismaking met dit tweetal. BlackBoxRed bestaat uit Eva van Netten (gitaar, keys, zang) en Stefan Woudstra (drums, zang). Sinds maart dit jaar zijn ze als BlackBoxRed actief in de muziekscene.

Sinds maart 2009: dat klinkt kort, maar de oplettende toeschouwer herkent dit jonge duo ongetwijfeld van hun eerdere muzikale uitspattingen. Bij de Kleine Prijs van Fryslân in 2008 werden zij uitgeroepen tot beste gitarist en beste drummer van dat jaar. “Noem dat maar niet hoor”, aldus een bescheiden BlackBoxRed. Ook bij de 2009-editie van de Kleine Prijs van Fryslân viel BlackBoxRed op. De voorronde was pas het tweede publieke optreden van deze formatie. Met dit optreden scoorden ze naast een wildcard voor de halve finale, ook een podiumplek op Freeze on Friday en op The Pitch Amplified.

“andere muziek maken”

In de muziekwinkel loopt het tegen sluitingstijd. We zetten het gesprek voort in de plaatselijke pizzeria. Een gesprek over het experimenteren met muziek, de inspiratie, hun helden en de toekomstplannen van BlackBoxRed, in en buiten Friesland. We beginnen bij het begin. “Het idee voor BlackBoxRed is eigenlijk ontstaan tijdens Lowlands 2008, toen we daar optredens zagen van onder andere Ting Tings en Bloodred Shoes”, vertelt Eva. Stefan vult aan: “We wilden al eerder andere muziek gaan maken dan we tot dan toe hadden gedaan. Toen, tijdens Lowlands 2008, zagen we eigenlijk dat het ook prima met z’n tweeën kan, in een niet-standaard bandbezetting.”

“Wat een hoop pizza’s hebben ze hier!” Met zoveel keuze valt er vast veel te experimenteren, net als in de muziek. Maar het experimentele element, waar vinden we dat? (Buiten de niet-standaard bezetting.) Eva: “We willen ons niet beperken tot één stijl. In de toekomst willen we ook met meer instrumenten werken dan alleen gitaar en drums of keyboard en drums.” Stefan vult aan: “In eerste instantie zijn we begonnen met een soort grunge en hebben gekeken hoe je dat dansbaar kunt maken.” De serveerster komt tussendoor. “Die is echt niet hetero hoor!”, luidt het commentaar. Terug naar het ondewerp: dansbare grunge, dat zou wel een goede omschrijving zijn voor jullie muziek? “Ja dat zou je zo wel kunnen zeggen ja.” Het is even stil. “Man, wat heb ik een hoop uien op mijn pizza.”

“is dat niet raar”

De nummers op MySpace en Hyves zijn erg verschillend van stijl. Door wie worden jullie geïnspireerd, wie zijn jullie helden? Eva: “Tja, dan komen we toch weer op Bloodred Shoes en TingTings bijvoorbeeld, of The Killers. Maar wij oriënteren ons veel breder dan zij doen als het gaat om verschillende stijlen. We willen eigenlijk met niemand vergeleken worden, hoewel dat met Bloodred Shoes wel vaak gebeurt.” Stefan: “Taking Back Sunday is ook een inspiratie voor mij.” Eva twijfelt even. “Eigenlijk wil ik Daily Bread ook wel noemen, maar is dat niet raar?” Nee hoor, het mogen ook lokale helden zijn immers. “Vergeet ook Underworld niet, die film! Die past echt bij ons, vooral Seline”, zegt Eva lachend. “Wil jij trouwens nog een stukje van mijn pizza, ik zit vol.”

Hoe komen jullie liedjes tot stand, schrijft één van jullie alle nummers of doen jullie dat samen? Eva: “Dat gebeurt eigenlijk meestal spontaan en vanzelf, soms maak ik een beginnetje en dan vult Stefan weer iets aan of andersom.” Stefan: “ Pas geleden begonnen we tijdens het werken aan een liedje spontaan om beurten een zin te roepen voor de grap, en uit eindelijk is dat een van onze beste coupletten tot nu toe geworden” Eva : “We voelen elkaar heel goed aan en hebben daardoor een perfecte samenwerking, ook op het podium.”

“uit het kleine kringetje in het noorden”

Over podium gesproken, wat zijn jullie ambities voor de toekomst met BlackBoxRed? Stefan: “Muziek maken en met nieuwe dingen bezig zijn staat wel voorop, daarnaast denk ik dat we met onze muziekstijl nooit echt commercieel succesvol zullen zijn.” Dat weet je nooit, er moet altijd iemand de eerste zijn. “Dat is waar”, antwoordt Eva. “Het is in elk geval niet onze ambitie om in het kleine kringetje in het noorden te blijven ronddraaien. Ik zou wel wat meer van de wereld willen zien. Om die reden hebben we destijds ons debuut optreden bewust niet in Friesland gehouden, speciaal om voor vreemd publiek te staan in plaats van een zaal met alleen vrienden.”

De serveerster onderbreekt ons: “Voor wie was de koffie en voor wie de cappuccino?” Stefan vervolgt het verhaal: “Het is natuurlijk leuk als je wordt opgepikt en daardoor bekender wordt, maar het is niet iets waar we op dit moment bewust mee bezig zijn.” Dus gewoon veel optreden voorlopig en op zoek blijven naar nieuwe dingen? Eva: “Zeker, en daarbij is het ook zo dat de liedjes nog steeds groeien naarmate we ze vaker hebben gespeeld voor publiek. En er komt nog een hoop nieuw werk aan.”

“geen tweede Nick en Simon”

En verder nog iets dat je kwijt wilt? Eva: “Ja, we zijn geen tweede Nick en Simon. Ook al is dat ook een duo.” (Schaterlach.) Stefan: “En wacht maar tot we ook meer met andere instrumenten gaan doen, en meer de electro kant op gaan, dan komen we vanzelf van die Bloodred Shoes vergelijking af.” Een stuk wijzer en onder de indruk van het enthousiasme van dit duo, waar we ongetwijfeld nog heel veel van gaan horen en zien, is het tijd voor de rekening. “Kan ik hier pinnen?”