Tot de eerste noot bleef het een mysterie wat Ykaro, de openingsact van het Freeze Festival 2010, precies in zou houden. Een muziekvoorstelling rondom een sjamaan die naar de zielenwereld afdaalt en zo het publiek meeneemt op een intense en intimiderende reis; zonder deze voorkennis was het wellicht niet helemaal duidelijk waar de muziek je mee naar toe nam, maar intens was het zeker. Klanken en liederen die sjamanistisch aandeden als bij rituelen van inheemse stammen, werden gecombineerd met moderne Electro sounds. Zodoende ontstond er een verrassende connectie tussen muziekstijlen die qua tijd en plaats ver uit elkaar liggen. De aankleding van de voorstelling, in de vorm van hoge, hoekige zuilen die met intervallen verlicht werden met verschillende kleuren, ondersteunden de show. De met nieuwsgierigen volgelopen Friesland Bank Zaal werd meegesleurd naar de zielenwereld en in een hoekje fluisterde er iemand zachtjes: ‘Vet man...’

Ouderwetse blues met jeugdig enthousiasme, beknopter kun je Barry Nice & The Nice Guys niet omschrijven. De vier in houthakkersblouse gestoken Leeuwarders van rond de twintig zijn al een tijdje bezig en worden langzamerhand steeds bekender. Het optreden op Freeze is net wat te vroeg op de avond om de zaal echt los te zien gaan, maar er wordt duidelijk genoten van het energieke optreden. De gitaar is soms wat overheersend, maar erg storend is dat niet. Als ze zo doorgaan komen we ze wel vaker tegen op Freeze, maar dan in een wat grotere zaal.

Geen houthakkersblouse bij het Vlaamse Willow, wel skinny jeans. Iets meer sfeer door gedempter licht had zeker geen kwaad gekund in de Aegon Zaal, maar met gesloten ogen leek het toch of je bij het nieuwe bandje van The Cure-zanger Robert Smith terecht was gekomen. Willow isechter wel een vrolijker en springeriger bandje dan The Cure. De zanger sprong lekker spastisch in het rond in zijn skinny jeans, de toetsenist draaide swingend mee op zijn krukje en de drummer leek te rammen of zijn leven ervan af hing. Aan enthousiasme en energie zeker geen gebrek en dat straalde de band ook uit naar het publiek. Er werd een beroep op de zaal gedaan om ‘Every Day We Celebrate’ mee te zingen en dat is precies wat Willow deed, een feestje vieren. De heren lieten daarmee duidelijk merken dat ze eerder dit jaar de terechte winnaars waren van de KBC-Publieksprijs tijdens de Humo Rock Rally.

A Silent Express uit Friesland/Groningen is de laatste paar maanden hard bezig met doorbreken. Single Will I Be Around doet het goed op de radio en tv en ook de nieuwe single is hard op weg een hit te worden. Dit brengt natuurlijk veel mogelijkheden met zich mee: een heuse clubtour volgt nog dit jaar, net als de presentatie van het debuutalbum. Een beetje slapjes is het optreden in de grote Friesland Bank zaal wel, de toetsen klinken vaaltjes en de stem van Rik Annema is een beetje krachteloos. De hitsingle knalt er natuurlijk lekker in, maar echt overtuigen doet A Silent Express nog niet.

Eerder dit jaar al te zien bij Podium Asteriks en toen ook meteen maar geboekt voor het Freeze Festival. Shaking Godspeed is ontstaan na het overlijden van The Bloody Honkies. Shaking Godspeed is wat psychedelischer, maar heeft nog steeds dat lekkere ruige bluesgevoel door de scheurende gitaren en fijne orgeldeuntjes. Maar waar de driemansformatie vooral door opvalt zijn de enorm goede liedjes. Ze plakken in je hoofd als je voeten op de bier-vloer. Zodra het debuutalbum uitkomt gaat hopelijk het hek van de dam en krijgen ze de landelijke aandacht die ze verdienen.

Rond een uur of tien gaan de drie heren van MG=MW voor de laatste keer in de LC foyer helemaal los. Het is bijna verwonderlijk dat niemand gewond raakt. Mygirlfriendismyweapon is ter ziele, en hoe. In het Engels wordt het zo mooi verwoord:  ‘They went out with a bang’. Vijftien minuten bruut geram, gekrijs, gebeuk. De mooie kartonnen vormgeving van het festival moet het ontzien, net als de bar en de tafels. Nog één krijs, nog één mep, nog één riff. MG=MW is niet meer. Voor diegene die de moeite nam om het condoleanceregister te tekenen, was er bier met een plakje cake.

Methusalem maakt classic heavy metal met af en toe een hoge krijs, zware riffs en dreunende drums. De band uit Leeuwarden bestaat sinds 2000 en heeft al veel optredens op hun naam staan. Voor het thuispubliek komt het vanavond niet echt los, de zwarte menigte die zijn weg naar de ‘metal’ DFZ-zaal heeft gevonden lijkt niet enorm onder de indruk te zijn. Iets meer vernieuwing in de ouderwetse metal zou in ieder geval geen kwaad kunnen.

‘Say Zulu! Say Zulu!’ Daar was hij dan. De legende. Afrika Bambaataa, oftewel  ‘the Amen-Ra of Universal hip hop culture, Father of the electrofunk sounds’, en oprichter van Zulu Nation. Het is volle bak in de Friesland zaal, want wat een fijne mix van hip hop, soul en funk komt er voorbij. Hier kunnen zelfs de meest stijve harken onder ons zwetend op deinen. Afrika Bambaataa wordt vanavond bijgestaan door een MC die in het begin helaas wat te aanwezig is. Je vraagt je af om wie het ook alweer gaat vanavond. Later op de avond komt er zelfs nog een heuse Breakdance crew bij. Allemaal opsmuk die de Amen-Ra echt niet nodig heeft.

Noir is een van de vele bands op Freeze met roots in Friesland en Leeuwarden. Onlangs kwamen ze nog veelvuldig in het nieuws door hun actie in Berlijn. Met hulp van zo’n 170 gitaristen en bassisten creëerden ze The Berlin Wall of Sound, in nagedachtenis aan de val van de Berlijnse muur. Vanavond schotelen ze de DFZ-zaal een flinke bak post-rock en metal voor, afgewisseld door rustige stukken en intens harde climaxen. Erg overtuigend optreden.

Veelbesproken en veel te zien in de Noorderlijke provincies is The Heatmachine. De rock-feest-machine draaide ook op Freeze op volle toeren. De foyer werd aardig aan het dansen gebracht door de rock-’n-roll van Yorn Overwijk en z’n band. Potentie genoeg in de band, al mag er nog wel iets meer aan echt iets eigens in het geluid gewerkt worden. Met lijflied Stop Thinking, Start Dancing krijgen ze het publiek mee, dat zo lekker opgewarmd de laatste helft van de avond in kan.

Een van de topacts van Freeze is Ska3. Hoe schunnig de teksten ook zijn en hoe simpel het principe, de uitvoering is geweldig en staat gegarandeerd voor een feestje. Een propvolle foyer, een hossende massa en zelfs de eerste crowdsurfers zijn het gevolg van de manische Ska3 gekte. Stiekem zitten de nummers best goed in elkaar, met fragmenten uit K3 hits en andere overbekende popnummers als herkenningspunten en blazers en funky drums en toetsen om het publiek verder op te zwepen.

De derde Freesonicaband op Freeze is A Liquid Landscape. Hoe muzikaal interessant deze band ook is, vannacht staan ze in een vrijwel lege Aegon Zaal. Dit heeft ongetwijfeld alles met het late tijdstip te maken, waarop iedereen ofwel te dronken of te moe is om nog serieus naar de band te luisteren. Ook de band had zichtbaar moeite met het tijdstip, want het duurde even voordat de gitarist merkte dat zijn gitaar nog niet geplugd was. Eerder op de avond was de gelaagde muziek van A Liquid Landscape ongetwijfeld beter tot zijn recht gekomen.

Tot in de late uurtjes kan in de Friesland Bank traditiegetrouw worden gehakt en gezaagd op de beste hardcore en hardstyle. Host Da Mouth of Madness praat geroutineerd hardcore dj’s als DJ Uzi en Chosen Few vs Leviathan aan elkaar en het publiek gaat uren lang los. Ook dat is Freeze: knallen tot in de late uurtjes op toch een van de hoogtepunten uit de Nederlandse muziekgeschiedenis.