Michiel Flamman treedt voornamelijk op onder de naam Solo. Tot voor kort was Solo een duo bestaande uit Flamman en Simon Gitsels. Maar na afloop van de opnames van de derde plaat was de chemie tussen beide mannen op en vertrok Gitsels. Flamman gaat daarom nu echt solo verder en heeft ondertussen het grootste gedeelte van zijn vierde plaat alweer klaar liggen, want “ik zit vol met inspiratie.”
In een set van een kleine drie kwartier komt zowel het nodige oude als nieuwe werk voorbij. Flamman vertelt bij een flink aantal nummers over de betekenis van de tekst. Zo gaat Save Me over het feit dat Flamman zonder muziek waarschijnlijk ergens in de goot had gelegen. “Ik was een wildebras, maar de muziek heeft me gered.” Ook Better Man heeft min of meer hetzelfde thema: “Ik had een betere man kunnen zijn dan ik ben.”
Flamman was ook een tijdje docent aan de Leeuwarder Academie voor Popcultuur. En altijd als hij van het station naar zijn werk liep zag hij een man op een bankje zitten. “En zijn brommertje stond er altijd naast. Hij had zijn eigen brood mee en soms voerde hij dat aan de vogels. Ik vind het wonderlijk, die mannetjes die daar de hele dag zitten en naar de wereld kijken, daarom ben ik er eens bij gaan zitten en gaan luisteren.” Deze observatie resulteerde in het nummer Broken Bench.
Door deze aanpak trekt Flamman het publiek moeiteloos mee zijn nummers in, de teksten krijgen door de persoonlijke toevoegingen een extra lading, ondanks het feit dat de zanger behoorlijk verkouden is en zelfs een van zijn grootste hits Come Back to Me even moet onderbreken.
Na een kwartiertje drank- , rook- (keurig op het balkon) en plaspauze is het de beurt aan Kim Janssen. Onlangs stond hij nog met vijfentwintig muzikanten op Noorderslag om zijn Major Cities project ten gehore te brengen, allemaal nummers over grote steden op aarde. Deze avond krijgt Janssen bij vrijwel ieder nummer ondersteuning van twee dames die op de bank van Jair zitten en de koortjes doen. Tijdens het avondeten waren deze backing vocals pas ingestudeerd, dus niet elk nummer verloopt even vlekkeloos, maar het klinkt er niet minder engelachtig om. De verrassing is er echter na een paar nummers wel wat af.
Wat echter het meest opvalt, is Kims manier van contact maken met zijn publiek. Bij een vorig huiskamerconcert kon er nog amper een lachje af, nu staat hij behoorlijk ontspannen te kletsen en maakt hij zelfs grapjes. Kim Janssen blijkt naast een integere muzikant soms dus ook gewoon grappig te zijn. Heerlijk om te zien, hoe er zo ontspanning in zijn optredens ontstaat, want dat komt Kims verstaanbaarheid ook nog eens ten goede.
De uit Portland, Oregon, afkomstige Ryland Bouchard mag de avond afsluiten. Bouchard is, naar eigen zeggen, al bijna een jaar onderweg en heeft tijdens de optredens van Michiel Flamman en Kim Janssen met behulp van enige koppen hele sterke koffie vooral zitten vechten tegen de slaap, niet altijd met even veel succes. Bouchard moet er vervolgens duidelijk even inkomen, “Fuck coffee,” maar ondersteund door een willekeurig slachtoffer uit de studentenkamer die de tamboerijn mag beslaan en gastheer Jair die heel aardig overweg kan met het karige drumstelletje, schudt hij iedereen, inclusief zichzelf, weer helemaal wakker. Bouchard stampt, zingt en gitaart in zijn nummers er in een flink tempo door. Ook is hij in het bezit van de nodige zelfspot, wanneer natuurlijk Bush en Obama even ter sprake komen. “Everybody thinks we’re stupid. And it’s true.”
Het is alweer na middernacht als de laatste tonen in Jairs kamer klinken. Sommige bezoekers maken nog even een praatje, kopen een cd’tje of worden na een overtuigende oproep van Flamman lid van Llink. Avonden als deze zijn toch altijd bijzonder. Persoonlijker en intiemere optredens ga je namelijk niet vinden. Binnenkort op 3VOOR12/Friesland een interview met de organisatoren van Ham Radio Communications.