De grote zaal van Romein is om 20.00 uur nog angstvallig leeg. Zou het voorprogramma afgezegd hebben? Heeft Laurens van der Meulen ‘cold feet’ gekregen? Met de muziek van Bonnie Prince Billy wachten we geduldig tot Romein zich langzaam vult met Popacademie-studenten, familie, vrienden en toevallige binnenlopers. Het Groningse Believeisadoubt klimt rond half tien het podium op en start een ingetogen akoestische set. Een behoorlijk grote tegenhanger met wat ons de rest van de avond staat te wachten blijkt. Met liedjes als My First Tomorrow en She Moves weet zanger Fons Herder zo nu en dan een gevoelige snaar te raken. De vier heren zijn goed op elkaar ingespeeld en met hun muzikaliteit is niets mis. Maar het is overduidelijk, het publiek komt voor It Langstme En De Dea.

De zaal wordt donker, rook stijgt op vanaf het podium en mysterieuze klanken schallen door de speakers. Het is tijd voor hét moment van Laurens van der Meulen. Pas een jaar geleden ontdekte Van der Meulen dat hij in het Fries de thema’s kan bezingen die diep in hem geworteld zitten. Zijn inspiratie voor de liedjes komt onder meer uit gevoelens van schuld, verlangen, woede en angst. Met Faam Fattaal toont de Fries de donkere kant van zichzelf. ‘Set it mes mar op myn kiel. Do bist it lytse gefaar. Sjong oant de man him oerjout. En brûk my dan mar (Zet het mes maar op mijn keel. Jij bent het kleine gevaar. Zing tot de man zich overgeeft. En gebruik mij dan maar).’ Het gevoel dat hij oproept met zijn liedjes is zeker geheimzinnig. De muziek ademt gothic rock en heeft soms iets weg van de Noorse band Madrugada.

Ondanks wat kleine missers – zoals het onjuist inpluggen van een gitaar – staat de Popacademie-student zelfverzekerd op het podium. Maar zijn Friestalige liedjes zijn helaas niet altijd goed te verstaan. Dat maakt het overschrijden van die taalgrens – wat de 24-jarige muzikant hoopt te bereiken met dit project – wel wat lastig. Voor het nummer Thûs laat Van der Meulen zich begeleiden door celliste Suze Steemers. Uit dit liedje is project It Langstme en De Dea ontstaan. Met een zin als ‘Mar ut doarp wie te lyts, foar sien iensumens’ (Maar het dorp was te klein, voor zijn eenzaamheid) toont hij dat het schrijven van songteksten hem goed ligt.

Na twee setjes van drie nummers kiest de jonge muzikant voor een cover van 16 Horsepower. Achter de toetsen is hij duidelijk op zijn plek en lijkt het even of Jim Morrison is opgestaan. Pas nu komt de artiest Laurens van der Meulen echt uit de verf, met juist een Engelstalige cover. Er valt van alles te zeggen over de stem van multi-instrumentalist Van der Meulen. Onze conclusie is: je kunt niet overal in uitblinken. Zonder dat wij iemand in een hokje willen duwen. Met deze voorstelling – zoals hij dit project zelf noemt – bewijst hij in ieder geval een zeer veelzijdig muzikant te zijn. Eentje die de grenzen van zijn eigen kunnen durft te verkennen.

De intentie van Laurens van der Meulen was om met zijn afstudeerproject iets neer te zetten wat ‘echt’ is. Dat is gelukt. Duister, meeslepend, rauw én echt.

Wie: It Langstme en De Dea van Laurens van der Meulen
Waar: Poppodium Romein
Opkomst: Kwartvol