‘It’s a small crowd.’ Ja, zo vlak voor de toegift, wanneer haar optreden er dus bijna op zit, moet Elizabeth Ayoub het toch nog even kwijt. Slechts twintig mensen zijn op dit concert afgekomen, oftewel twintig mensen willen kennis maken met de wereldmuziek van zangeres Elizabeth Ayoub.
Elizabeth Ayoub is dus de artiest waar het om draait. Volgens het leuke World Sessionsconcept zien we eerst een video waarin zij zich voorstelt. Daarin vertelt ze over haar Libanese, Venezolaanse en Westerse roots waar ze door geïnspireerd is. Na een kort live-interview, waarbij het publiek ook vragen kan stellen, is het tijd voor het optreden en komt Ayoubs begeleidingsband, bestaande uit een percussionist, gitarist en luitist het podium op.
De intimiteit die bij zo’n verdiepende kennismaking zo voor de hand liggend zou moeten zijn, wordt echter teniet gedaan door de kille sfeer die toch overheerst in de leeg aandoende zaal. Er is geprobeerd dit op te vangen door tafels en stoelen te plaatsen, maar behalve dat dit de zaal wat voller maakt, wordt de afstand tot de artiest niet erg verkleind. Zeker niet als Ayoub het publiek tijdens haar toegift aan probeert te zetten tot dansen. Het publiek gaat dan weliswaar staan, maar het dansen ontwikkelt zich bij niemand verder dan wat gereserveerde bewegingen achter de tafeltjes.
Waar Romein genoeg mogelijkheden in huis heeft om een artiest goed tot z’n recht te laten komen is het de vraag of iedere artiest ook bij al die mogelijkheden baat heeft. Voor twintig man is het niet echt nodig om een optreden te versterken en schept dit juist meer afstand dan intimiteit. Maar ja, men weet natuurlijk van te voren nooit hoeveel mensen er zullen komen. Ayoub benadrukt aan het begin van het optreden nog dat haar band mede door de kleine bezetting een mooi helder geluid heeft, waarin de individuele vaardigheden van haar muzikanten ook goed tot hun recht komen, maar dat gegeven komt nu nauwelijks uit de verf.
Elizabeth Ayoub slaagt er dan ook niet goed in om het publiek te vervoeren naar werelden waarop haar muziek geïnspireerd. Er doemen eerder associaties op met het “eetplein” op de zwarte markt waar je op goedkope banken je frietje kunt opeten terwijl ergens aan de rand een “wereldmuziekband” liedjes speelt. Desalniettemin gaat het bij de World Series om een kennismaking met diens wereld. Maar bij een concert is de wereld waarin de artiest echter zijn kunst wil vertonen misschien wel net zo belangrijk als de wereld waarop de muziek geïnspireerd is.
De kennismaking met Elizabeth Ayoub in Romein viel dus wat tegen. Maar het concept van World Sessions blijft spannend, want je weet niet wat je voorgeschoteld krijgt. Helaas waren er dit keer niet zoveel mensen die de verrassing aandurfden. Maar uit enkele reacties uit het publiek bleek dat sommigen echt alweer uitkijken naar de volgende World Sessionsavond. Deze staat gepland op 10 april, wederom in Romein en dit keer met de Afrikaanse singer- songwriter Daby Touré.