Op weg naar het festivalterrein maken we al grappend opmerkingen over de vele kerken die we op ons pad tegenkomen. Want het Stonehengefestival bevindt zich niet buiten Steenwijk, maar midden in het centrum. Jongerencentrum de Buze is voor de veertiende maal omgebouwd voor dit lokaal bekende metalfestival. En dat het dan te midden van vier (!) kerken ligt is een mooi contrast. Bij de ingang worden we nog aangesproken door supporters van de Heer die ons gratis water en gebruik van toilet van de naastgelegen gereformeerde kerk aanbieden. Maar dat hebben we niet nodig, want dat is op het terrein genoeg aanwezig. En natuurlijk verlangt iedereen het meest naar bier. Stonehenge is zo’n festival waar je dan ook lekker los kunt gaan. De stijfheid van het publiek valt reuze mee in vergelijking met vele andere metalconcerten, waar vaak met de armen over elkaar en hoofdknikkend de muziek wordt ervaren. En dat je niet te serieus moet doen bij zo’n concert laat opener Côte d’Aver zien. De bandleden staan lekker los op het podium wat loze kreten het publiek in te gooien. En ondertussen keiharde grindcore het gehoor binnen te persen. Hoewel het duet van de ‘putgrunt en het varkensgekrijs ‘ de andere bandleden veelal overstemt wordt het langzaam aan un wat beter en blijkt Côte d’Aver een energieke opener voor nog een hete dag te gaan. De eerste lege tapvaten komen alweer voorbij, en de liters water en zweet vloeien ook rijkelijk als Burden of Grief komt met een portie metalcore uit Duitsland. Het optreden is niet erg boeiend ook al spelen de heren niet slecht. Een nummer als ‘The Game’ klinkt lekker vlot en de stem is ook niet erg cliché voor metalcore. Helaas gooien de heren al snel een cover van Metallica in de strijd en dat is jammer. Als je er niks aan toe kan voegen, moet je het ook niet doen. De conversaties van hoog niveau in onverstaanbare taal die alleen begrepen wordt als je eenzelfde hoeveelheid bier hebt genuttigd zijn ook nu weer alom aanwezig. Het is gezellig op Stonehenge, en met zo’n 600 bezoekers is het dan ook lekker knus (en nog altijd warm). We besluiten om binnen wat beschutting te zoeken van die koperen ploert aan den hemel. Voor sommigen al te laat want die bekijken de vloer al heel snel van dichtbij. Binnen is het dan ook niet koeler, maar de volgende act staat al wel klaar. En dat is vanuit onze eigen provincie Dr.Doom. Nu raad ik je aan om niet naar deze dokter te gaan wanneer je last van je oren hebt. Want hoewel de naam zou voorspellen dat doom hun stijl is, zal dat eerder het lot zijn wanneer je deze dokter naar je laat kijken. Thrash, death en blackmetalinvloeden beheersen het gitaarspel en het zware geluid komt moddervet uit de speakers knallen. Dat de gitarist en bassist perfectionisten zijn is te merken aan de lange afstelpauzes tussen de nummers door, maar dit weerhoud de zanger er niet van om zich compleet (bloot) te geven. Als een maniak krijst hij alles bij elkaar en ongeremd gaat hij in het optreden op. Helaas weer zo’n typische grindcore stem, die we vandaag al zo vaak gehoord hedden. Stonehenge biedt veel ruimte aan bands uit de lage landen. Zoals Onheil. Een gezelschap dat drie gitaristen telt die tevens ook allen de vocalen voor hun rekening nemen. Iron Maiden riffs vliegen in een uptempo onze gehoorgangen binnen maar voorzien van een dikke lading black metal. Dat de nummers in eenzelfde periode geschreven zijn merk je bij nummers als ‘Razor’ en ‘As Hope Dies’. Het gitaarwerk lijkt hier nauwelijks van elkaar te variëren, de vocalen doen dat gelukkig wel. Toch doet deze band hun naam eer aan en kan er nog heel wat Onheil uit de duistere krochten komen. De vraag alleen is: wanneer? Een band die dat al jaren geleden gevonden heeft is Belphegor. De Heer die zijn gebouwen talrijk heeft geplaatst om het festivalterrein wordt vele malen dood verklaard. En Belphegor geniet daarvan, samen met het publiek dat niet stil te krijgen is. Maar de laatste klanken zijn nog niet afgestorven of er trekken zware donkere wolken over Stonehenge heen. Is er misschien iemand beledigd? In elk geval terroriseert de lucht ons met een lichtshow en vele liters regen. De zaal staat bomvol en niemand mag meer naar binnen. Wij staan in een kraampje te schuilen en anderen laten zich rustig schoonspoelen. Oneindig lijkt het door te gaan, en dit zou een vroegtijdig eind kunnen zijn voor dit festival. Want hoofdact Entombed zou buiten spelen, maar de regen dwong hen naar de kleine binnenzaal te verhuizen. Velen gaven er de brui aan en hadden het wel gezien. Voor zij die het gebrek aan geduld hadden was het pad huiswaarts. Wij bleven staan en Entombed kwam, al was het met enige vertraging. En wat voor zaal je dan ook hebt, het maakt geen donder uit. Entombed is een band die geen luxe nodig heeft, geen overgrote drumstellen en extreem gevormde gitaren. Het enige wat Entombed nodig heeft is alcohol, fanta en publiek. Zanger LG heeft duidelijk al wat gedronken en geeft het publiek de complimenten dat we zo bezopen zijn van zulke kleine biertjes. Het gaat er smerig ruig aan toe wanneer de eerste nummers worden ingezet. Gedurende het hele concert is er een flink heftige pit pal voor het podium waar de band duidelijk plezier aan beleeft, want ze staan zo dichtbij dat ze bijna mee kunnen doen. De zaal krijgt geen genoeg van de Death ’n Roll die Entombed speelt. En zelf gaan ze ook keihard door en lijken ze nog lang niet te willen stoppen. Toch houdt het een keer op. Zo ook op Stonehenge waar de tap al dicht bleek te zijn. Een teleurstelling voor die overgebleven muntjes in m’n broekzak. Voor volgend jaar dus. Het feest van dit jaar gaat nog door met de afterparty in de kroeg De Zwetser. En ook de laatste trein richting Friesland is nog gezellig vol vermoeide metalheads. Wat: Stonehengefestival met Entombed, Massive Assault, Belphegor, Onheil, Sadist, Kudramata, Dark Age, Dr. Doom, Burden of Grief, Goryptic, Côte d’Aver, Leng tch’e Waar: Jongerencentrum De Buze in Steenwijk Opkomst: 600 personen