Zaterdagavond 19 januari werd er in Leeuwarden een heus punkfestival georganiseerd onder de naam Speed from the street. Poppodium Romein en rockcafé Mukkes bundelden daartoe hun krachten. Programmeur Harrie Muis van Romein vertelt dat zowel Mukkes als Romein in het verleden wel punkfeesten organiseerden, maar dat je beter samen kunt werken dan allebei in dezelfde vijver te vissen. Dus tijdens het eerste gedeelte van het festival was de locatie Romein en daarna werd het stokje overgenomen door Mukkes. Aanvang 20.00 staat er te lezen op de site van Romein. Dat houdt meestal in dat de zaal dan open gaat en dat je zo rond 21.00 de eerste band op het podium kunt verwachten. Maar aangezien er vier bands optreden en het feit dat Romein zich altijd strak aan de sluitingstijd moet houden, is het optreden van de eerste band De Klootviolen, een anarchopunkband uit Assen, afgelopen als 3voor12/Friesland om 21.00 zijn neus om de hoek steekt om het eerste gedeelte van het festival mee te maken. Er lopen in Romein werkelijk prachtig uitgedoste punkers rond. Er zijn zo’n zes mensen met een zeer indrukwekkende, originele hanenkam aanwezig. Ook korte rokjes, buttons, gescheurde panty’s en leren jacks met enorme hoeveelheden studs zijn volop te bewonderen. Maar liefst vier bezoekers hebben een shirt van The Ramones aan. De boodschap op een shirt van een meisje met “Punk is not dead” is wel duidelijk. Het enige nieuwe aan het uiterlijk van menige punker ten opzichte van het beeld dat je uit de jaren zeventig kent, is de piercing. Maar we komen natuurlijk niet om uitdossingen te bewonderen, maar voor de muziek. Het is om 21.15 tijd voor de KouweMakkers uit Steenwijk. Echte ouderwetse punk spelen ze eigenlijk niet, ze worden meestal in het hoekje van de Nedercore geplaatst. Dat weten ze zelf ook, vandaar dat ze op een gegeven ogenblik tegen het publiek zeggen: “Laten we ook maar een punkliedje doen aangezien we hier op een punkfestival staan.” Wel komen er soms de nodige, Nederlandstalige, maatschappijkritische teksten voorbij, hoewel je het nummer over nymfomane meisjes daar natuurlijk niet onder kunt scharen. De gitarist van deze band weet behoorlijk venijnige rifjes uit zijn gitaar te halen. Zanger Johan Schoterman, voorzien van een enorme vetkuif die je eerder bij rock-’n-roller dan bij een punker zou verwachten, is in prima staat om het publiek te bespelen. Hij springt aan het eind van het optreden de zaal in om een dame uit het publiek discodansles te geven op de dansvloer. Al met al geven de KouweMakkers een heel vermakelijk en enthousiast optreden. Daarna is het na een verbazingwekkend vlotte om- en opbouw de beurt aan Pinheadz. Het drietal van Ameland sommeert het publiek naar voren te komen met de opmerking “We bijten niet maar we stinken alleen.” De drummer heeft zich voor de gelegenheid in een strakker dan strak schaatspakje gehuld. Er wordt inderdaad momenteel ook een WK-sprint gehouden in deze provincie.Tijdens het hele optreden zitten er twee fans met een Pinheadz-shirt aan te gamen op het podium en worden er wat dia’s vertoond met afbeeldingen die nogal op de mannelijke geslachtsorganen zijn gefixeerd. Daar zullen de mannen van Pinheadz wel het een en ander mee duidelijk willen maken? De set kenmerkt zich door de snelle manier van spelen. De gitarist jakkert bijna een uur achterelkaar door en de drummer weet zelfs, terwijl hij bovenop zijn drumkrukje staat te drummen, het tempo hoog te houden. Om het geheel toch ook een wat anarchistisch tintje te geven gooit de band wat lege bierglazen de zaal in. Daar is het publiek in Romein niet rouwig om, want door het nieuwe statiegeld-voor-een-plastic-glas-systeem betekent een gevangen glas eigenlijk gewoon een gratis biertje bij de bar. En van een beetje commercieel inzicht geven Pinheadz ook blijk, want je kunt shirtjes van de band kopen bij het standje in de zaal. “Wat een vuile commerciële kutband is dit toch ook,” is een van de laatste opmerkingen van de drummer, voordat ze het concert afsluiten door middel van het gebruik van een of andere ingenieus wc-papier kanon. Het apparaat ziet er uit als een omgebouwde bladblazer waarmee wc-rollen de zaal in gespoten kunnen worden. Daar moet de band maar snel een patent op aan gaan vragen, want dat apparaat zou wel eens een groot commercieel succes kunnen gaan worden als je op de reacties in de zaal afgaat. De afsluiter in Romein waren The Vopo’s. Dat is de oudste punkband die ons land rijk is, want ze bestaan al sinds 1978. Er zijn nogal wat fans van het eerste uur in de zaal aanwezig, die alle teksten van deze band meekunnen zingen. En iedereen is het er eigenlijk wel over eens; ze zijn veel beter dan vroeger, toen ze natuurlijk ook al heel goed waren. De vijf mannen op het podium geven een hele stevige show van een uur weg, waarbij er flink gesprongen wordt door de toeschouwers. De term strak wordt nogal eens gebruikt voor dit soort optredens, maar het is eigenlijk de enige juiste naam waarmee je dit optreden kunt samenvatten. Strak!