Eerste Pete Black Night

Nieuw project Poppodium Iduna

Tekst: Dick de Graaf, Foto's: Oscar Anjewierden ,

Pete Black Night is een nieuw project van Poppodium Iduna dat beginnende bands in eerste instantie gewoon een keer op een podium, met publiek, wil laten spelen. Maar ze daarnaast ook enige professionele begeleiding wil bieden in bijvoorbeeld PR en presentatie. Afgelopen vrijdag was de eerste aflevering met End of Bunch, Planet Eyelash en Public Warfare.

Nieuw project Poppodium Iduna

De vormgeving doet denken aan Freesonica?

 

‘Freesonica is een mooi project,’ zegt Teunis Spits, programmeur van Iduna en, samen met Pieter Zwart bedenker van Pete Black Night. ‘En de ingrediënten zijn inderdaad ongeveer dezelfde. Het verschil met Freesonica is echter dat de bands die daar aan deelnemen al ruime podiumervaring hebben of een muzikale opleiding hebben gevolgd. In elk geval al wat langer bezig zijn. Planet Eyelash en End of Bunch hebben dan wel al een paar keer opgetreden, maar voor Public Warfare wordt het echt het podiumdebuut. Verder wordt bij Freesonica een traject van een aantal maanden doorlopen, terwijl het bij Pete Black Night allemaal in één dag gebeurd.’

 

Vanwaar de naam “Pete Black Night”?

Teunis: ‘Pieter Zwart is dan wel formeel de licht- en geluidsman en oefenruimtebeheerder, maar eigenlijk is hij de directeur van Iduna. Hij is de verbindende schakel tussen de bands die er oefenen en de leidinggevenden. Hij weet heel veel en is een van de drijvende krachten. Uit erkenning dus. Hij wilde graag weer eens een keer beginnende bands op een podium laten spelen, en toen hebben we deze vorm bedacht en zijn naam er aan verbonden.’

 

In de workshop ‘s middags, deze eerste keer gegeven door Van Katoenvoorman Bazz – muzikant en producer Vincent Koreman was wegens ziekte verhinderd – werden enkele grondbeginselen van het runnen van een band behandeld. Hoe je kunt zorgen dat je demo opvalt, hoe je contact met zaaleigenaren onderhoud. Het belang van onderlinge communicatie en overleg met bijvoorbeeld de geluidstechnicus van de zaal waar je gaat optreden. Heel basaal, maar heel leerzaam, was het algemene oordeel van de deelnemende bands.

 

En, hoe bracht de eerste lichting het er op het podium vanaf? Gezien de aard van het project mocht er natuurlijk geen avondje topamusement van goed geoliede muziekmachines verwacht worden, maar onderhoudend was het allemaal beslist. Het Beetsterzwaagse End of Bunch (helaas net gemist, sorry heren) speelde rock met punkinvloeden en haalt inspiratie uit onder andere Green Day en de Ramones. Meidenband Planet Eyelash, voor de gelegenheid met mannelijke invaldrummer omdat drumster Nellie net terug was van wereldreis, speelde vijf eigen nummers en twee goed gekozen covers. Teksten met feministische inslag (al moet dat volgens de dames ook weer niet al te serieus worden genomen), en korte, puntige, punky popsongs met simpele akkoorden. Waardoor soms eentonigheid dreigde, maar waarin steeds net op tijd een leuke ritmewending of gitaarsolo klonk zodat het toch interessant bleef. En zangeres Iris had “een goede strot”, ook niet onbelangrijk in dit genre.

Public Warfare uit Drachten maakte, om maar weer een oud gezegde van stal te halen, recht in je bek vette metal en hardcore. De teksten, over eigenwijze klootzakken en kuthoeren, de terroristische activiteiten van de CIA en – modewoord van 2008 – swaffelen, werden meer als scheldkanonnades de zaal in geslingerd dan gezongen, en daardoor geheel onverstaanbaar. Maar zanger Hendrik was wel zo slim om ze vooraf steeds even uit te leggen. Afsluiter Rooster Rampage, begin vorig jaar uit de as van onder meer de legendarische Monotones geboren trio uit Sneek, speelde uitstekende noiserock als een voortdenderende groovende trein. En, tja, we moeten eerlijk zijn, bassiste Eva was toch wel de stoerste “rockchick” van de avond.

 

En, wat vond licht- en geluidsman Pieter zelf eigenlijk van de eerste Pete Black Night? ‘Nou, die verpakking, als eerbetoon, had voor mij nou niet echt gehoeven, maar de naam bekt tenminste goed en zo’n avond met beginnende bandjes is natuurlijk wel erg leuk.’ ‘Hij is stiekem apetrots hoor,’ kon programmeur Teunis naderhand echter nog vertellen.