Muziek voor beginners Onze baby houdt van getingel-tangel van de muziekdoos, Mozarts‘ `Eine kleine nachtmusik` en slaapliedjes. Bij harde drums, stevige rock en dingen met veel beats per seconde krijgt mama steevast een achterwaartse dropkick tegen haar ribben. Ons kind is duidelijk niet het type voor snoeiharde hardcore en cross-over metal, en dat biedt muzikale hoop voor de toekomst. Ik word vader. Alhoewel mijn vriendin en ik nog twee maanden moet wachten op het fysieke ouderschap, doen de eerste opvoedkundige dilemma’s zich al voor. Muziek is daar één van. Want ook hier geldt: voorkomen is beter dan genezen. Met een degelijke opvoeding is er een kleine kans dat we K3, Coole Piet en andere slofgekauwde kid-pop in de toekomst kunnen vermijden. Om maar niet te denken aan een kaalgeschoren puber die over 15 jaar al basejumpend het stof uit ons plafond werkt. Uit onderzoek blijkt dat een foetus zo rond de 25ste week reacties geeft op geluid. Een baarmoederlijke symfonie van hart- en darmgeluiden, zijn de eerste muzikale stapjes die het maakt. Maar ook geluiden van buiten dringen het vruchtwaterbassin binnen. Zo kan het kind in een prenataal stadium al stemmen herkennen en muziek onderscheiden. Volgens alle boekjes voor beginnende papa’s en mama’s is dit dan ook dé periode om je foetus muzikaal voor te bereiden. Het is als aanstaande vader in het begin wat onwennig om tegen de buik van je vriendin te zingen. Maar na een paar keer oefenen zing ik nu elke avond steevast ‘ik ga slapen ik ben moe..’. Daarna wordt het altijd erg gezellig in mama’s buik. Vivaldi en Mozart zijn volgens de onderzoekers favoriet bij baby’s. Van Brahms en Beethoven daarentegen worden ze onrustig. Ook stevige rockmuziek en hardcore gaat er bij de meeste foetussen niet in. Alhoewel. Ik ken een echtpaar dat kindlief vanuit de buik liet opgroeien met de drie G-methode: Grindcore, Grunge en obscure IJslandse Gothic. Een uiterst gevaarlijk experiment dat tot dusver een positieve uitkomst kende: K3 is mijlenver buiten de slaapkamer gebleven. Wel bedelde dochterlief op haar derde al om een ‘My first-gitaar-kit’ met 100 Watt aan versterkers. Bij ons bleek al snel dat deze 3-G methode niet werkte. Bij de G van Grunge werd er al heftig geprotesteerd. Om moeder geen blauwe ribben te bezorgen, hebben we de andere twee G’s wijselijk buiten beschouwing gelaten. We zijn rustig begonnen met het uit den treure afspelen van een muziekdoos om dit later via wat lichtvoetig pianoconcerten op te bouwen naar de grote symphoniën. Maar het blijft zoeken. Zo las ik een maand geleden een onderzoek waarin werd betoogd dat pure klassieke muziek helemaal niet goed is voor het kind. Composities die met synthesizer vereenvoudigd zijn, werken vele malen rustgevender en zijn goed voor het wiskundig inzicht van je foetus. Niet dat we op een rekenwonder hopen, maar een stukje rekenvaardigheid is natuurlijk nooit weg. En zo kan het komen dat je als aanstaande vader met verantwoordelijkheids-gevoel een uur later in de Mediamarkt staat met een Classic-Relax CD in je handen. Eenmaal de cd in laptop, zette ik toch mijn vraagtekens. Composities van Debussy, Bach en Händel leken meer op een soort digitale draaiorgelmuziek en alle stukken werden ondersteund met het gekwetter van loopse vogels en een onregelmatig lekkende kelderkraan. Onze baby was er ook snel uit: na twee tenen-krommende tracks volgde er een driedubbele baarmoederlijke schroef, gevolgd door een foetale karateschop… De Classic Relax CD ligt inmiddels weer keurig in het schap. En over de muzikale toekomst van ons kind maak ik me geen zorgen. Sterker nog, ik heb er alle vertrouwen in. Morgen beginnen we met de nieuwste plaat van Eddy Vedder. BERT KOBUS