Met witte schoenen moet je in ieder geval niet meer aankomen bij de uitsmijter van Doozo. Hij kan nog wel eens de neiging hebben je in de maling te nemen door je zogenaamd te weigeren. Hoewel dat geen leuke welkomstgrap is, vatten we het toch maar sportief op. Er staat vanavond een heel leuk feest op het programma genaamd 'Nachtwacht', dat inmiddels toe is aan een tweede editie. Enkele weken geleden was een grote groep liefhebbers al present bij de eerste editie. Met onder andere DJ Lauhaus, die al goed uit de verf kwam. Mondjesmaat voeren de DJ’s en organisatoren van 'Arthouse' het Leeuwarder dance publiek met een doorgaans alternatievere variant van de elektronische muziek, die hier in het Noorden onder uitgaanspubliek nog behoorlijk ondergewaardeerd is. Hesz en Andreas Bergman hadden er zichtbaar veel plezier in om met zijn tweeën te openen: hun set stond op een hoog energiek pitje. Pakkende en funky ritmes met een knapperig randje. Met als sterk punt de samenhang die ze met hun tracks weten te creëren. De grens tussen Minimal, Tech en Progressive House is bij hen nauwelijks meer hoorbaar; het zit allemaal in elkaar gevlochten. In het inmiddels bijna afgeladen, sfeervol verlichte Doozo, kwam het wat stugge publiek – wat hoofdzakelijk nog uit mannen bestond – langzaam in beweging. Op een gegeven moment stond het gas er aardig op en er was hier en daar ruimte voor een lekkere muzikaal gelaagde track die de sleur wat doorbrak. Weliswaar was er nog wel ruimte voor wat muzikale verassingen, nummers die iets meer het gevoels snaartje raken. Vervolgens kon Nuno Dos Santos, zonder een al te grote wisselkoers, inhaken op de zojuist gedraaide set. Dos Santos heeft als DJ zijn strepen in Nederland dik verdiend. Al geruime tijd is hij bezig met produceren, en met succes. Zo zag hij dit jaar zijn productie 'Merging' – uitgebracht op het Duitse 'Compost Black' – als een raket de lucht in gaan. Het meest bijzondere aan de plaat is misschien wel de zwoele vocalen van Robert Owens. Het nummer, dat in DJ land een enorme hype is, ontbrak dus niet aan zijn set. Jammer genoeg kreeg Dos Santos te weinig tijd een complete showcase te houden van diens diepe house interpretaties. We moesten genoegen nemen met een set van anderhalf uur die absoluut het hoogtepunt van de avond was. Voor zo'n kort tijdsbestek heeft hij het ook nog eens lekker opgebouwd. Ook schroomde hij niet om het publiek gek te maken met climax aankondigingen, waarbij je het gevoel had dat je in een soort windturbine stond. Alle haren wapperden plat om vervolgens weer recht omhoog te gaan staan. Zijn set was verassend en goed in balans tussen publieksgerichtheid en diepgang. Ook wist hij hier en daar de gevoelige snaar te raken met warme muzikaal gelaagde tracks. Wat lekker dat de handen de lucht in kunnen, zonder een lange reis naar de Randstad te moeten maken voor een DJ van dergelijke kwaliteit. Het publiek nam de pot met electronische klanken inmiddels tot zich als zoete koek en dat deed de gemiddelde temperatuur stijgen. Desondanks de intenties er wel waren om muzikaal nog dieper te gaan, leek het gemengde hoppende publiek (plus een handje puristen) het te moeten doen met wat toegankelijkere Deep/Minimal en Techhouse. Wat evengoed dansbaar was. Afsluiter Neo Young draaide het wiel om in de richting van een ritmische georiënteerde Minimal. Erg energiek, maar het stond qua warmte en diepgang in een enorm contrast met de set van Dos Santos. Die eigenlijk gevoelsmatig al een soort eind climax had bereikt. Mixtechnisch zat het allemaal lekker in elkaar. Het kon hen en het publiek nog wel warm houden voor de laatste uren. Om half vier vond een groot deel van het publiek het wel leuk geweest. In een afgeladen tent geeft Arthouse met deze tweede editie van Nachtwacht een goed visitekaartje af. Eentje van formaat. Langzaam aan weten ze het Leeuwarder publiek klaar te stomen voor hun opvatting over ondergrondse elektronische muziek, die een stuk verder reikt dan in menig andere club. Wie: Nachtwacht 2 Waar: Leeuwarden Opkomst: Zeer goed