GOTHTRONIC FESTIVAL 26 NOVEMBER 2005 MC SCHAAF LEEUWARDEN Dark music promotie-organisatie Gothtronic organiseerde dit jaar wederom een grootschalig gothic lifestyle evenement, en ditmaal in Muziekcentrum Schaaf te Leeuwarden, in samenwerking met poppodium Iduna uit Drachten en St. Het Podium uit Leeuwarden. Het Gothtronic festival is inmiddels traditie aan het worden als jaarlijkse afsluiting van een jaar met feesten, concerten en festivals in de nog steeds groeiende vleermuizen scene. Gothic, wave en industrialmuziek kent momenteel een enorme opleving, nog vertserkt door de huidige 80's revival. Gothtronic is, als van oorsprong Friese organisatie, in twee jaar tijd dan ook snel gegroeid en houdt zich tegenwoordig bezig met muziekpromotie middels een e-zine, concertboekingen in de Benelux en tourmanagement , naast het organiseren van eigen feesten en concerten door heel Nederland. Het Gothtronic e-zine staat inmiddels wereldwijd bekend als een gedegen bron van informatie voor deze rijk geschakeerde underground muziekscene. Het Gothtronic festival kende dit jaar een zeer eigenzinnige en gevarieerde line up. Alle bands op 1 na komen uit het buitenland en vormen ieder op zich de top in de muzikale hoek die zij vertegenwoordigen op dit qua muziekstijlen breed geprogrammeerde festival. Omdat het een kleine, maar sterk internationaal georiënteerde muziek scene is, werden er mensen vanuit het hele land en daarbuiten verwacht. Koning winter gooide echter roet in het eten tijdens dit koude laatste weekend in november 2005. Ondanks het slechte weer kwamen er toch nog ruim 300 bezoekers op het gebeuren af. Zij werden ontvangen in een gezellig sfeervol aangeklede zaal met een markt waar je van alles kon kopen, niet alleen band merchandise, maar er waren ook markt stands met allerhande scene gerelateerde artikelen, varierend van zgn. living dead dolls, compleet in doodskist, tot gothic kleding, van klassiek tot lak en fetish, en uiteraard een kraam met vele obscure cd’s. Nu volgt een korte impressie van de optredens op deze derde editie van dit festival. MISERY Misery is een relatief nieuwe Nederlandse electrowave band die al een tijdje stevig aan de weg timmert. Met een verhoogd aantal optredens, het uitgeven van een album en een aantal demo’s, hebben zij zichzelf op de kaart gezet binnen de muzikale wereld. De eerste keer dat ik deze band gezien heb is alweer een tijdje geleden en ze hebben een immense verbetering doorgemaakt sindsdien, maar helaas was dit optreden niet één van hun hoogtepunten. Hun optreden, muzikaal wel erg goed, leek ietwat gewoontjes, maar eventueel gebruik van licht en visuele effecten zouden het geheel een veel vollere sfeer kunnen geven. Ook is het moeilijk om de eerste optredende band te zijn in een avond, want je staat dan voor een ‘koud’ publiek. Respect voor Misery voor het tonen van die moed! De muziek raakte de mensen aanvankelijk niet, hoewel een aantal aan het meebewegen waren op Lies haar zeer goede zangstem. Een tweede kwestie was het nogal zachte en vlakke geluid, wat nog wel opgelost werd tijdens het optreden. Als een verrassing kwam Roeland, zanger van de doom-metal band Prey halverwege bij Lies op het podium. Roeland en Lies zongen enkele duetten die erg goed uit de verf kwamen; eigenlijk zouden deze moeten zijn opgenomen. Het publiek liep nu wel warm voor de muziek en Misery kwam nu sterker naar voren. Misery was zeker een goede warm-up voor deze editie van het Gothtronic festival! (Sander van der Leij) SILENT STREAM OF GODLESS ELEGY De eerste band op het hoofdpodium was het Tsjechische Silent Stream Of Godless Elegy. Na veel indruk gemaakt te hebben met het recente album "Relic Dances" en diverse optredens, waaronder die op het Wave Gotik Treffen in Leipzig, was nu Leeuwarden aan de beurt. De band had er duidelijk zin in en kreeg ook een prima geluid mee, al waren de grunts in het eerste nummer "Look" nauwelijks te horen, maar dat werd snel rechtgezet. Opvallend is dat live de cello en viool welhaast een nog grotere rol lijken te spelen dan op de cd's, ook omdat de cellist en de violiste vooraan op het podium stonden en de gitarist en bassist wat meer op de achtergrond bleven. Diverse nummers van "Relic Dances" werden ten gehore gebracht, waarbij met name het vlotte "I Would Dance" indruk maakte tussen slepende doomy nummers als "Lonely" en "Together". Zangeres Hanka was wederom uitstekend bij stem, wat zo vooral wist te etaleren in de indrukwekkende Dead Can Dance cover "Cantara", waarmee Silent Stream Of Godless Elegy bewees een ontzettend veelzijdige en muzikale band te zijn in het gothic metal spectrum. Na het instrumentale slotnummer "Gigula" zat het optreden er helaas alweer op, maar uit de reactie van het publiek bleek wel dat Silent Stream Of Godless Elegy een overtuigende liveband is! (Lykle Thijssen) KATZENJAMMER KABARETT Ergens had ik veel verwacht van Katzenjammer Kabarett, maar naarmate het optreden zijn einde naderde begon ik me af te vragen waarom. Zo leuk ze op cd klinken, zo slecht komen ze live over. Zo mogelijk lag het aan het kleine podium waar ze stonden; het was laag, er was weinig ruimte om het aan te kleden en het geluid was er niet opperbest. Toch lag het ook zeker aan de band zelf; een minidisk geeft bepaald geen cabareteske indruk. Een mooie vleugel met pianist bijvoorbeeld, zou al een heel verschil gemaakt hebben. Qua muziek doet het erg aan Dresden Dolls denken, maar het mist de allure. Misschien dat Katzenjammer Kabarett het voordeel van de twijfel zou moeten krijgen en ze de volgende keer op een groter podium geplaatst moeten worden. Als ze dan meer energie spenderen aan een toepasselijke aankleding ervan, komt de muziek vast beter tot zijn recht. Want bij cabaret is dat zeker een must. Helaas, Katzenjammer Kabarett was dit maal een beetje… jammer.. (Karin Winkelaar) THE FROZEN AUTUMN Als tweede act stond ‘The Frozen Autumn’ op het hoofdpodium. Wat kleine MP3 teasers en een hele slof informatie maakte me erg nieuwsgierig naar de groep, en dus stond ik al voor het begin te wachten. De groep bestaat uit twee leden, Diego en Arianne. De muziek van het tweetal doet me een beetje denken aan Clan of Xymox, ook electronische dark wave, maar nu voorzien van zowel mannelijke als vrouwelijke vocalen. De podiumpresentatie komt wat statisch over, dit doordat beide leden verstopt staan achter een keyboard. Gelukkig komen beide nog wel even achter het apparaat vandaan, om in het midden van het podium een stukje te zingen. Vooral Diego heeft er dan zin in, en krijgt met zijn danspasjes menigeen in het publiek aan het dansen. Nummers als 'Static Cold', 'Polar Plateau', 'Guardian Angel' en 'Is Everything Real?' werden gespeeld. Voor mij een geslaagde kennismaking! (Jantine Zandbergen) XP8 Dit was vrij zeker het beste optreden ooit van XP8 in Nederland. Paul, de zanger, was in goede vorm en zette een sterke show neer, wat net zoveel uit dramatisch acteren bestond als uit zingen. Hoewel Marko en Marco moesten letten op hun apparatuur, waren zij niet zo statisch als je vaak ziet bij optredens van electro bands, maar bewogen zij ook mee op de muziek. De enthousiasme van de band was overduidelijk, wat inwerkte op het publiek. Veel mensen dansten. De beelden die werden getoont op het scherm achter de band hielpen ook om de sfeer te verhogen en dienden als een extra invulling van het optreden. Er klonk gejuich toen de band begon met hun hit “Muv your Dolly” en daarna speelden ze een set samengesteld uit nummers van beide albums. Voor het laatste nummer verliet Paul het podium en voegde zich bij het publiek om te zien hoe de andere XP8ers het laatste (puur electronische) nummer 'The God Particle' opvoerden. Het applaus naderhand was een duidelijk teken dat de mensen meer willen zien van deze Italiaanse band! Verwoord door Marco: XP8 houdt van Nederland en Nederland houdt van XP8. Het was prettig om te zien dat de band na het optreden zich niet meteen backstage terug trok, maar nog onder het publiek bleef. (Sander van der Leij) THE VISION BLEAK Vijf uur hadden ze in de sneeuw gestaan met een kapotte bus, maar toch is The Vision Bleak erin geslaagd om net op tijd aanwezig te zijn voor hun optreden op het Gothtronic festival. Live wordt het duo Schwadorf/Konstanz bijgestaan door drie gastmuzikanten en klinkt The Vision Bleak als een goed ingespeelde band. Ook de podiumaankleding en de outfits pasten perfect bij elkaar; het is duidelijk dat hier goed over nagedacht is. Wanneer na een kort intro dan het eerste nummer wordt ingezet, overheerst er bij mij echter verbazing, want de gitaren, normaliter de grote kracht van The Vision Bleak, zijn amper te horen. Gelukkig werd dit vlot hersteld en was de volvette gitaarsound terug, al bleek de diepe, donkere stem van zanger Konstanz hierdoor wel een beetje onder te sneeuwen. Dit wist hij echter met verve goed te maken door zijn performance: als een ware middeleeuwse verhalenverteller met witgeschilderd gezicht bespeelt hij het publiek en zingt hij over diverse horrortaferelen alsof ze echt gebeurd zijn. De nadruk lag hierbij uiteraard op het nieuwe album "Carpathia", waarvan vooral het bezwerende "Kutulu!" indruk maakt, en live blijkt dat de nummers van dit album bepaald niet simpel in elkaar zitten, al klinkt het allemaal vrij makkelijk. Er kwamen echter ook een paar nummers voorbij van het eerste album ("Wolf Moon" en "The Grand Devilry"), die toch net iets toegankelijker zijn en de headbangers konden zich hierop volledig uitleven. Na het sterke, epische "The Charm Is Done" leek de koek echter al op te zijn en had iedereen het gevoel dat dit optreden veel te kort was. Gelukkig kwam men nog terug voor de toegift "The Lone Night Rider", wat vol enthousiasme onthaald werd en een uitstekende afsluiter was van een prima optreden, getuige ook een aantal headbangende goths die normaliter niets met metal hebben. (Lykle Thijssen) TAMTRUM Dit was de derde keer dat ik de Franse heren van Tamtrum in actie zag. Het is een energieke band met gemotiveerde leden en een hoop zware beats. De zanger stond tijdens het optreden praktisch (of letterlijk, soms…) bovenop het publiek voor het podium en door het lage podium had de band een goed contact met het publiek, wat gek werd. Wie beweerde ooit dat je niet kunt stage diven vanaf een podium van 30 centimeter ? Moshpits zijn ook ietwat zeldzaam in de gothic scene. Zoals duidelijk moge zijn, deze band gaf het publiek flink de sporen. De mensen rondom de moshpit waren echter niet zo blij met het enthousiasme van de deelnemers. Tamtrum had niet het probleem met het vlakke geluid wat Misery aanvankelijk wel had en het zware gedreun ging door merg en been; je werd gedwongen om mee te bewegen op de muziek. Met name het nummer “Datura Dream” ontving sterke reacties vanuit de massa , wat de teksten wist mee te schreeuwen. De band maakt een sadomasochistische show van hun optreden, waarbij de zwarte inkt rijkelijk vloeit over enkele ontklede bovenlichamen. Het is een shockerende, maar sterke act die past bij hun muziek. Een naakte Sylvain begint daarentegen nogal te vervelen na één keer. Helaas werd Tamtrum afgekapt tegen het einde (net zoals bij hun Summer Darkness optreden), gevolgt door een “what the fuck?” van de zanger. Het is goed mogelijk dat ze iets essentieels vernield hadden! Een teleurstellend einde voor een krachtig optreden. (Sander van der Leij) ROSA CRUX Dat Rosa Crux garant staat voor een zinderend optreden was mij niet onbekend. Deze avond was de tweede maal dat ik dit toch enigszins geheimzinnige gezelschap mocht aanschouwen. In augustus jongstleden was Rosa Crux te zien op Castlefest en daar stonden zij op een buitenpodium. Dit maal vond het optreden binnen plaats en ik moet zeggen dat het daardoor nog intenser aanvoelde. Het niet al te ruime podium was volgebouwd met hun imposante BAM en klokkenspel. BAM: Batterie Acoustique Midi is een compleet drumstel dat door middel van stokken, geheel computergestuurd speelt. Dit wonderbaarlijke instrument is uitgevonden door Olivier Tarabo, de frontman van Rosa Crux en maakt sinds 1994 deel uit van de band. Rosa Crux is een belevenis, een bijna occult aandoende, artistieke reis naar een onbekende, duistere wereld. Op het met honderden kaarsen verlichtte podium werden de sinistere, opzwepende en enigszins militaristische klanken kracht bijgezet door prachtige videobeelden.Onder andere werd ‘Omnes Qvi Descendvnt’ getoond, de in 2002 gemaakte film waarin de bekende ‘Danse de la Terre ’ uitgevoerd wordt. Misschien dat niet iedereen gecharmeerd zal zijn van de bombastische, traditioneel –bijna medieval- klinkende muziek van deze formatie, toch zal men zeker onder de indruk zijn van het indrukwekkende spektakel dat zich op en voor het podium afspeelt. Misschien dat er dierenliefhebbers zijn die er iets op tegen hebben dieren op een podium te laten ‘werken’, het is ontegenzeggelijk ingenieus bedacht een rat in een tredmolen te plaatsen, dat vervolgens een stel snaren aan moet slaan. Dieren laten zich over het algemeen de les niet lezen en deze rat dus ook niet. Zelfs naar enige aanmoediging wenste het diertje geen onderdeel uit te maken van de muziekanten. Het maakte het zichzelf gemakkelijk door zich te gaan wassen en leek zich verder niet te storen aan hetgeen er verder afspeelde op het podium. Sinds 1986, het jaar van de oprichting van de groep, zijn de leden bezig met het visueel verrijken van hun concerten. Er wordt daarbij veel gebruikt gemaakt van occulte symboliek, esoterie, magie en alchemie. Dit versterkt het gevoel dat de muziek opwekt; het maakt het soms angstaanjagender en intenser. Wat het nog levendiger maakt is de inmiddels bijna legendarische ‘Danse de la Terre ’, die voor het podium –tussen het publiek- wordt uitgevoerd. Normaliter wordt dit ritueel, net als in de film, uitgevoerd door een man en een vrouw en vindt het ver voor het einde van de show plaats. Deze avond kwam het ritueel als laatste aan bod en waren het twee mannen die het uitvoerde, waaronder zanger/gitarist Olivier Tarabo. Er kan een heleboel over Rosa Crux gezegd en geschreven worden, maar één ding is zeker; als je in de gelegenheid bent Rosa Crux te ervaren, dan kan ik je op het hart drukken dat zeker te gaan doen. (Karin Winkelaar) Muziekcafé De Gloppe vormde dit jaar wederom het decor voor de nachtelijke dansbeesten die het Gothtronic festival bezocht hebben, maar nog zin hadden om de hele nacht door te feesten en dansen tot in de vroege uurtjes. Het muzikale thema van deze nacht stond in het teken van de dansbaarder varianten van de zgn. cybergothic stijlen. Cybergothic is een snel in populariteit groeiende underground muziek scene, die voortkomt uit de gothic, wave en industrial subcultuur zoals die bestaat sinds de vroege jaren ’80. Hedendaagse gothic stijlen zijn zeer divers en beïnvloed door recentere muziekstijlen. Zo kan het zijn dat je muziek hoort die tegen de techno of trance aanzit, synthiepop kent een opleving als electro- en futurepop, electronic body music is weer helemaal terug en je treft ook diverse moderne retro-varianten aan als darkwave, neo-folk en gothic metal. De laatste twee jaar is ook de new wave weer helemaal terug door de huidige 80’s revival. Dit was een muzikaal afwisselende maar bovenal dansbare nacht, waarbij er tot ver na vijf uur ’s ochtends gefeest werd met lekkere muziek met een duistere edge. Op naar een nieuw jaar. Gothtronic heeft reeds een flink aantal concerten in zalen in het land gepland gedurende 2006 en het festival zal komend jaar tevens een groter broertje gaan krijgen in Arnhem. Tekst: © Miguel Weisfelt - Gothtronic