Wolweze, 9 december -Exclusieve elitaire enthousiastelingen of eenheidswinterworsten?- Aha, jawel! De edities van het meest roemruchte achterkamertjesfeestje van Leeuwarden vlogen ons de afgelopen twee maanden om de oren. In het verlengde van de uiterste geslaagde en verbazingwekkend interactieve RAAAR-versie van 4 november, presenteerde zich de negende van de twaalfde maand een volgende variant. Nog steeds gehuisvest in de vertrouwde disco van A.S.V. Wolwêze lokte nieuwe editie KAbAAAL al in de vroege avonduurtjes een evenzo vertrouwd als totaal onbekend publiek de treden des Schelle Tempels binnen. De Oosters ingerichte disco, voorzien van de nodige tierelantijntjes, knusse zithoekjes, vreemd-exotisch Aziatische verwennerijen zetten al snel de juiste sfeer voor de bizarre klanken waarmee DJ Kling Klang opende. De kriebels in de buik van menigeen mochten gedeeld worden! KAbAAAL stond in het thematisch licht van enkele ontluikende live podiumpresentaties, dit keer zonder mogelijkheid tot interactie van het publiek. Ijsbreker van de avond was de last minute act Nebula, een man-vrouw duo dat nog publiekelijk ontmaagd moest worden en dus zowel naar zichzelf als naar de talrijke bezoekers toe vol verrassingen kon gaan zitten. Bij het aanwaaien van de eerste vreemde elektronische ritmes bleek echter al een uitzinnige kwaliteit van eigenzinnigheid, die nog eens bekrachtigd werd door de welkom zwoele aanvulling van de zangeres. Het duo had het publiek kennelijk al snel in een houtgreep wat uit de onrustig nieuwsgierig schuifelende voeten kon worden afgeleid. In de set van 20 minuten wisselde het excentriek geklede duo zowel de zangbeurten als de muziekstijlen af; jazzy liefdesverhalen op buitenaardse droomwerelden, gortdroge levenswijsheden op clubbeats met een knipoog, allen gepaard met schaarse doch doeltreffende lichaamsbewegingen die toeschouwers op de eerste, achterste en alle daartussenliggende rijen voor zich wisten te winnen. Über-puik voor ‘de eerste keer’! Een héél erg Kraaak! ook nog eens. Tweede deelnemer van het live-vierluik van de avond was traditioneel muzikale krentenbakker Peter Sijbenga onder de naam JOHANNAKNAL. Omringd door analoge synthesizers om je kleverige vingertjes bij af te likken, veegde hij een superstrakke elektronische dwergendans dwars door de contreien van de disco. Verwonderenswaardig hoe één man, één mens op deze planeet, één dikke evenzo geordende als chaotische set kan neerzetten. Een laaiende zaal knikkebolde alle kanten op mee en ook Peter zelf overtuigde op bescheiden wijze van zijn fenomenale kunnen. Poeh! Dit moet meer gedaan worden. En váker! De uit groningen afkomstige DJ eRGO en Vivian Rose hadden met hun Schoonscheuren nummertje drie getrokken voor hun beurt die avond. DJ eRGO zette in met langgerekte industriële geluiden die gedecoreerd werden met eigen poëtische woorden en hypnotiserende beelden die aandachtige KAbAAAL-gangers meezogen in een tunnel van verkeer. Het geheel kwam wat langdradig over, wat te merken was aan een druk hier-en-daar ongeïnteresseerd geroezemoes van de menigte. Welkome aandachtstrekker in hun programma was het onderdeel Schoonscheuren, waarbij danseres Vivian Rose met flamengo-achtige bewegingen de muziek accentueerde. Uiteindelijk legde ze zelfs een deel van zichzelf bloot, de kleren van haar schone lijf scheurend! De groningers hadden beter eerder in de avond hun kunsten wat ingekort kunnen vertonen. De disco bleek toch een plek waar alcoholdrinkend publiek ongedurig meer afwisseling verlangde rond dit uur. DJ Lebenlärm schrijft deze recensie zelf, dus zal trachten objectief en bescheiden te vertellen dat met name zijn meest afwisselende, hectische, dromerige, elektronische, bezwete platen de draaitafel en cd-spelers bewandelden. Afsluitende semi-live act was een experimentele poëzie-set van Gibson, Boye en Robert a.k.a. DJ Caligari. Eerste twee genoemde zijn ook bekend onder de noemer Monotones. Een gewelddadige storm aan vervormde literaire klanken onder een rookgordijn van stromende atmosferen die uiterst geschikt bleken voor het latere uur van de nacht. Naweeënd met tropische, misbakken, luchtige en vrij in te vullen klanken vroegen scheppers van dit geesteskindje zich dan ook luidop af: Zijn wij nu exclusieve elitaire enthousiastelingen die zich afscheiden door zeldzaamheid, of eenheidswinterworsten strevend naar interactief creatief collectivisme? Hopelijk beide.