Op 7 juni bracht Why Tony de nieuwe plaat 'Mindhoven' uit in TAC. Met het eerdere 'Innerspace' en 'Semi By Accident' is dit het derde album van het bluesy grunge viertal. De plaat telt acht tracks die als een adventskalender één voor één op Spotify zijn uitgebracht met 'Wish I Had a Spotless Mind' op 12 april als eerste.

Voor dit album is er voor een herkenbaar en terugkerend artwork gekozen met een foto van zanger en gitarist Rob Cornelissen gemaakt door Naomi en Nenah Gorissen. Met een melancholische blik opzij en een kleurenfilter dat met iedere single release anders is spatten de retro vibes er van af.

In het eerste nummer 'Bright Light' is de psychedelic influence goed te horen wanneer je begroet wordt met een ritme van alleen de bass drum en pingelende geluiden. Al snel scheuren de blues gitaren er tussendoor als de zanger zijn ochtendritueel beschrijft. Op 1:34 wordt er plaatsgemaakt voor blèrende synthesizers die het psychedelische gevoel van het nummer overbrengen.

© Naomi Gorissen en Nenah Gorissen

De intro van 'Burn-In Burn-Out' begint met heftige grunge invloeden en een korte gefloten melodie die al snel plek maakt voor redelijk rustig verzen die het ruige weer oppakken in het refrein en de bridge in klassieke grunge fashion. In de tekst wordt er gespeeld met het tegenstellen van een woord zoals "keep it up, keep it down" en “burn-in, burn-out”. De combinatie van blues en grunge wordt uitgeleid met een lange synth outro.

In 'Drunken Clown' duikt Why Tony weer vol de blues in met een swingende rhythm gitaar en een leadgitaar zonder gebrek aan bends. Hoewel de gitaren het meest naar voren komen in deze mix vallen na meerdere keren luisteren ook de tamboerijn en het 'klappende' geluid van de drums goed op als begeleiding van de track. In het refrein komt de psychedelica weer terug als zweverige zang samengaat met instrumenten die bijna in een soort gallop spelen met abrupte pauzes. Met 2:45 is dit de kortste track maar zeker niet de minste.

© Willem Wouterse

De titel-track 'Mindhoven' is de eerste track die je wat ademruimte geeft na de zware grunge en blues. Wat gelijk goed opvalt bij deze zweverige ballad is dat de bas hier een grotere rol speelt dan bij de eerdere nummers. De tekst neemt een melancholische draai als afgevraagd wordt of er überhaupt wel iemand geeft of het goed met ze gaat en of iemand hen kan redden. In de mix lijkt de gitaar zelfs onder te doen voor de drums en het orgel wat gelijk een flinke verandering is ten opzichte van de andere nummers. De Eindhovense roots 'Mindhoven' worden ook zeker niet vergeten met zelfs een verwijzing naar 'An Evening With Knives'. 

De overgang naar 'Shadow' is snel gemaakt als dit in het begin een ballad lijkt te worden die doet denken aan bands als King Crimson. Deze verwachting wordt al snel stilgelegd zodra de zang begint en er een grimmig grunge riffje begint zonder de kalme sfeer te verliezen. Dit lijkt allemaal maar kort te duren wanneer het nummer op 0:51 weer terug lijkt te gaan naar de ballad stijl, maar de band weet de twee sferen goed te combineren. De drums en gitaren spelen grunge terwijl de zweverige zang meer een relaxed laid-back gevoel geeft. Het nummer blijft net als een ballad opbouwen tot het eindigt met een climax.

'Where Do We Go Now' pakt gelijk je aandacht door een aantal losse tonen en akkoorden met veel dissonantie . Met scheurende gitaren en harde drums voelt dit al snel aan als een post-grunge rock nummer uit de 90s. Opvallend is wanneer op 2:26 de bas en alleen speelt met een rauwe en percussieve zang.

© Willem Wouterse / Willem Wouters

'Wish I Had a Spotless Mind' was het eerste nummer van het album dat was uitgebracht en is gebaseerd op de film met Jim Carrey 'Eternal Sunshine of the Spotless Mind'. Net als de cover is het weer een heerlijk psychedelisch nummer waar het bij de verzen een zweverige vibe zet. Maar het deinst ook zeker niet terug om in het refrein en de bridge weer het gruizige van de band te laten horen met wat heerlijke dissonantie. 

'The Moonshine Asked For More' is zoals de naam al weggeeft een echt psychedelic blues nummer. Snelle drums en ruige maar zweverige gitaar partijen. Ook de vocals passen in het bluesy plattelands thema. Waar dit nummer echt tot zijn recht komt is in de instrumental van 2:14 waar het ritme verandert en de stijl van het nummer van psychedelica naar blues vloeit. Een heerlijk energiek nummer. 

‘Mindhoven’ is een bluesy album dat wordt doorbroken door keiharde grunge tonen, maar ook meer zachtaardige ballads met lagen gruis en psychedelica erover. Met teksten over de eigen stad, eigen verleden en zelfs een Jim Carrey film geeft Rob Cornelissen een inkijk in zijn gedachten. De plaat golft door de stijlen en is een aanrader voor fans die van een goede mix van King Crimson, Nirvana en Mystic Braves houden.