Albumrecensie: Mozes and the Firstborn – Great Pile Of Nothing

Melancholische California sunshine-sound met een dikke knipoog naar de jaren negentig

Anke Langelaan ,

Twee dingen hebben de vier Eindhovense bandleden van Mozes and the Firstborn in ieder geval al goed ingeschat: de aanhoudende nineties revival en de heerlijke Indian summer die voorlopig ook nog even aanhoudt. Dat laatste is natuurlijk toeval, maar dat neemt niet weg dat het tweede album ‘Great Pile Of Nothing’ uitermate goed past bij de nazomerse sferen rond de releasedatum (2 september 2016). De ingeslagen weg richting ‘alternatieve highschoolrock van de jaren negentig’ (aldus de omschrijving van platenlabel Top Notch) doet namelijk net zo relaxed aan als het zorgeloze decennium waarnaar veelvuldig verwezen wordt op de nieuwe plaat. Wat weer een interessant contrast oplevert met de meeste songtitles en lyrics. Want Mozes and the Firstborn wordt volwassen en dat gaat gepaard met de nodige (niet altijd even positieve) levenslessen.

Onheilspellend

Wie zonder luisteren de nummers op de opvolger van het titelloze debuutalbum slechts bekijkt, zou zich kunnen afvragen of alles wel goed gaat met frontman Melle Dielesen, drummer Raven Aartsen, gitarist Ernst-Jan van Doorn en bassist Corto Blommaert. Neem alleen al de titel van en het gelijknamige nummer op de nieuwe plaat; ‘Great Pile Of Nothing’. Daarin zingt Dielesen over een gevoel van inhoudsloosheid en de zoektocht naar identiteit en oprechtheid. Nog iets melancholischer klinkt het nummer ‘All Will Fall To Waste’ met op het einde een onheilspellende flatline sample (maar waarin nog wel de geruststellende boodschap wordt meegegeven dat ‘het maar een fase is’). En het ultiem ingetogen nummer ‘Cruel Wide World’ als hekkensluiter, met teksten als ‘why is life such a waste of my time’ en de afsluiter ‘we hit the ground anyway’, doet helemaal het ergste vermoeden. 

Gepolijst

Desondanks laat ‘Great Pile Of Nothing’ alles behalve een negatieve indruk achter. Dat komt door de gemoedelijke muzikale koers die Mozes and the Firstborn op dit album vaart. De - door sommigen als psychedelisch omschreven - garagerock van weleer is doorgetrokken naar een gepolijste California sunshine sound met een dikke knipoog naar de jaren negentig, toen dergelijke poprock bands hoogtij vierden. Niet vreemd dus dat tijdens het luisteren vooral herinneringen aan (clips van) Weezer en de Smashing Pumpkins naar boven komen. Voor generatiegenoten en/of fans van dat pre-millennium tijdperk is ‘Great Pile Of Nothing’ sowieso een fijne trip down memory lane, met allerlei subtiele en minder subtiele hints zoals de liedjes ‘Power Ranger’, ‘Crybaby’ en misschien zelfs wel ‘Snowman’ (want zou dat over Boulie gaan?). 

Waardige opvolger

Zodoende valt er ook genoeg humor en relativering te ontdekken op deze coming of age plaat. Dat, in combinatie met de het vloeiende gitaarwerk, de ontspannen, bijna simplistische drumbeats en de melodieuze achtergrondzang, maakt ‘Great Pile Of Nothing’ een waardige opvolger van het album waarmee Mozes and the Firstborn in 2013 een geweldige start maakte (vijfhonderd shows in binnen- en buitenland, met als klap op de vuurpijl een optreden tijdens het toonaangevende festival South by Southwest in de VS). Het nieuwe album verschijnt dan ook niet alleen in Nederland, maar ook in Noord-Amerika en Canada. Na de viering van de release tijdens festival Into The Great Wide Open tourt de band door de rest van Nederland en Europa. Gelukkig vergeten de jongens niet waar ze vandaan komen, want het nieuwe album werd grotendeels opgenomen bij PopEi en op 21 oktober staat Mozes and the Firstborn ‘gewoon’ weer op de planken in de Effenaar.

‘Great Pile Of Nothing’ verschijnt vrijdag 2 september 2016 op het label van Top Notch en is zowel digitaal als op cd en vinyl verkrijgbaar. Het artwork is van de hand van Wolf Aartsen (broer van drummer Raven).