Klokslag 19.45 uur wordt het nog rumoerige publiek opgeschrikt door een harde klap op een drumstel. BAM! Support act Young Fathers eist de aandacht op. Doordat het even bij die ene klap lijkt te blijven, staart iedereen beduusd naar het podium. Maar dan wordt de slagwerker in kwestie verlicht en komen de drie andere leden van de Schotse hiphop-popgroep stoïcijns het podium op. Een imposant ensemble dat ondanks de minimalistische opzet (drumstel en mengpaneel) behoorlijk bombastisch overkomt. Soms stil en duister, dan weer explosief en boos. Het speeksel spat er bij tijd en wijle van af en dat is altijd een goed teken. Hoogtepunt is wel wanneer de drummer zijn bekkens bijna kapot ramt. Opvallend detail; de bandleden lachen of praten (bewust?) nooit en de enige interactie met het publiek bestaat uit strenge, dan wel ongeïnteresseerde blikken richting zaal. Één uitzondering; vlak voor het laatste nummer krijgen de toeschouwers te horen dat ‘we allemaal migranten zijn’. “Whether you like it or not. And if you don’t like it; go fuck yourself.”
Massive Attack trakteert op muzikaal, visueel en technologisch spektakel in Klokgebouw
Strak geregisseerde show geeft publiek een indringende boodschap mee
Overweldigend. Dat woord omschrijft de show van de Britse triphop formatie Massive Attack, woensdagavond in het Eindhovense Klokgebouw, in een notendop. Maar een notendop doet het concert absoluut geen eer aan. Het was een muzikaal, visueel en technologisch spektakel van buitengewone klasse. Nostalgisch voor de fans van het eerste uur, eigentijds voor de jongere bezoekers in de zaal. Een rijke voorstelling dus, met superstrakke regie; zowel voorprogramma als hoofdshow begonnen en eindigden stipt op tijd, inclusief keurig ingeplande toegiften. Massive Attack bestaat immers lang genoeg om te weten hoe je een professionele performance neerzet, maar vervalt daarbij zeker niet in saaie, ingesleten patronen. Tussen alle prikkels door kregen de bezoekers bovendien een indringende boodschap mee over onze tijdsgeest en de vluchtelingenproblematiek. Niemand zal onberoerd de zaal uit zijn gekomen.
Imposant ensemble
Boodschap
Met die opmerking is de toon gezet voor het inhoudelijke karakter van de show van Massive Attack, de band waarvoor het publiek massaal richting Klokgebouw is gekomen. Het is veelzeggend dat een band die zijn eerste hit (‘Unfinished Sympathy’) 25 jaar geleden scoorde, nog steeds zo populair is. Bij zowel ‘oorspronkelijke’ fans als jongere generaties en alles daartussenin. En van alle nationaliteiten, getuige de verschillende talen en uiterlijkheden die te herkennen zijn. Met recht een gemêleerd publiek, om in cliché termen te spreken. Ongetwijfeld naar tevredenheid van de bandleden, want ze geven deze avond een duidelijke boodschap mee van acceptatie, compassie, verbinding, vertrouwen en samenhang. Die boodschap komt soms keihard binnen door beelden op de achtergrond van vluchtelingen, of subtieler via statistieken over de kwestie. Ook andere visuals zijn veelzeggend, zoals vlaggen van verschillende landen, logo’s van grote bedrijven (ook Philips en Bavaria), zoekopdrachten op Google, nieuwsberichten en de digitale correspondentie rond een militaire operatie.
Rijk
Om maar wat voorbeelden te noemen van de manier waarop Massive Attack ons wil wijzen op de wereld waarin we leven. Het is heel indrukwekkend hoe de band die boodschap versterkt door de perfecte symmetrie met lichteffecten en – natuurlijk – de muziek. Elektronische muziek die dus al een kwart eeuw staat als een huis en tijdloos is gebleken. Niet dat het publiek ‘slechts’ een greatest hits-avondje krijgt, overigens. Ook van de dit jaar verschenen EP ‘Ritual Spirit’ worden nummers gespeeld. Maar het enthousiasme uit de zaal is duidelijk het grootst als hits zoals ‘Angel’, ‘Safe from Harm‘ en ‘Teardrop’ voorbij komen. Grote afwezige in deze is ‘Protection’, maar de show is verder zo rijk dat slechts een enkeling dat nummer echt gemist zal hebben. Rijk dankzij de intense lasereffecten, prikkelende beelden en dat onmiskenbare geluid van Massive Attack, dat soms zo hevig aanzwelt dat de trillingen door het lijf gaan. Alles wordt redelijk statisch en zonder uitspattingen uitgevoerd door de bandleden en roulerende zangers en zangeressen, anders was het echt too much geweest. Al is er tijdens de toegiften, met (eindelijk) ‘Unfinished Sympathy’ en de recente single ‘Voodoo In My Blood’ (samen met Young Fathers), toch even ruimte voor een feestje. Met een wirwar aan kleurrijke lasers als afsluiter. Overweldigend, van begin tot eind.
Gezien: Massive Attack, op 24 februari in het Klokgebouw