HET CONCERT
Dawn of Midi, in het Muziekgebouw tijdens Cross-Linx, op 25 februari 2016.
DE ACT
Wie de 2e foyer binnenloopt zal in eerste instantie een vrij doorsnee jazz-trio op het podium zien staan. Maar deze drummer, pianist en bassist brengen niet het geluid dat je doorgaans uit deze instrumenten kan verwachten. De bassist en de pianist dempen beiden de tonen die ze creëren, wat zorgt voor een bijna elektronisch klinkend geluid. Muzikaal komt de band hiermee dichter bij minimal techno dan de meer aannemelijke jazzklanken. De minimalistische, tegendraadse en polyritmische composities bevatten vrijwel geen melodieën maar meanderen rustig voort en verschuiven langzaam van klankkleur. Soms wordt het geluid dwingender, maar tot een echte climax komt het eigenlijk nooit. Het ingehouden en precieze gebruik van de instrumenten is indrukwekkend om te zien, op enig schowmanschap is Dawn of Midi echter niet te betrappen. Ook hier wordt de minimalistische benadering gevolgd.
HET NUMMER
In een set die vrijwel uit een lange trip bestaat is het nummer ‘Nix’ te ontwaren. Deze compositie is exemplarisch voor het geluid van Dawn of Midi. Lang uitgesponnen, puur op veranderende ritmes gebaseerd. De constante repetities zijn zo strak en precies dat het soms lijkt alsof er een plaat is blijven hangen. Bijna onwerkelijk om te beseffen dat we hier naar een piano, drums en bas staan te luisteren.
OOK OPMERKELIJK
Een pianist die met één hand toetsen aanslaat en met de andere in zijn piano hangt om deze tonen af te dempen, dat is met recht opmerkelijk te noemen.