Cross-Linx 2016: De klinische precisie van Dawn of Midi

Wederom een interessante afvaardiging uit de Erased Tapes stal

Tekst: Paul Knippenberg / Fotografie: Hans Anneveldt ,

Een van de laatste optredens op Cross-Linx in Eindhoven is de passage van Dawn of Midi. Het trio opereert vanuit Brooklyn, New York maar heeft zijn echte roots in India, Marokko en Pakistan. Dawn of Midi brengt tegenwoordig zijn platen uit via Erased Tapes. Een label dat staat voor een moderne, avontuurlijke benadering van klassieke muziek en met Nils Frahm, Peter Broderick en Olafur Arnals al regelmatig artiesten op Cross-Linx had staan. Aan Dawn of Midi de taak om het hoge niveau van deze aansprekende voorgangers vast te houden.

HET CONCERT
Dawn of Midi, in het Muziekgebouw tijdens Cross-Linx, op 25 februari 2016.

DE ACT
Wie de 2e foyer binnenloopt zal in eerste instantie een vrij doorsnee jazz-trio op het podium zien staan. Maar deze drummer, pianist en bassist brengen niet het geluid dat je doorgaans uit deze instrumenten kan verwachten. De bassist en de pianist dempen beiden de tonen die ze creëren, wat zorgt voor een bijna elektronisch klinkend geluid. Muzikaal komt de band hiermee dichter bij minimal techno dan de meer aannemelijke jazzklanken. De minimalistische, tegendraadse en polyritmische composities bevatten vrijwel geen melodieën maar meanderen rustig voort en verschuiven langzaam van klankkleur. Soms wordt het geluid dwingender, maar tot een echte climax komt het eigenlijk nooit. Het ingehouden en precieze gebruik van de instrumenten is indrukwekkend om te zien, op enig schowmanschap is Dawn of Midi echter niet te betrappen. Ook hier wordt de minimalistische benadering gevolgd.     

HET NUMMER
In een set die vrijwel uit een lange trip bestaat is het nummer ‘Nix’ te ontwaren. Deze compositie is exemplarisch voor het geluid van Dawn of Midi. Lang uitgesponnen, puur op veranderende ritmes gebaseerd. De constante repetities zijn zo strak en precies dat het soms lijkt alsof er een plaat is blijven hangen. Bijna onwerkelijk om te beseffen dat we hier naar een piano, drums en bas staan te luisteren.   

OOK OPMERKELIJK
Een pianist die met één hand toetsen aanslaat en met de andere in zijn piano hangt om deze tonen af te dempen, dat is met recht opmerkelijk te noemen.

HET PUBLIEK
Het is al laat, en dit is geen gemakkelijke muziek om een avond mee af te sluiten. Geen gerieflijk en feestelijk toetje, maar een interessante, edoch vermoeiende luisterervaring. De belangstelling voor Dawn of Midi is na een aantal nummers nog vrij gering. De mensen die blijven staan genieten zichtbaar van de ingehouden virtuositeit en intensiteit op het podium.

HET OORDEEL
Dawn of Midi weet met abstracte composities toch sfeer en warmte op te roepen. En dat is erg knap. Het vakmanschap van het drietal is van waanzinnig hoog niveau. Deze rasmuzikanten blijven de gehele set zeer beheerst spelen, het lijkt haast onmenselijk. En daar wringt de schoen een beetje. Het geluid van Dawn of Midi is bijwijlen zo klinisch dat het naar achtergrondmuziek gaan neigen. Interessant is het absoluut, maar toch kan het trio de aandacht van zijn publiek op dit late uur maar moeilijk vasthouden.