De explosiviteit van de liveshows en de reactie van het er volledig op stuk gaande publiek zijn in vergelijking met vroeger onverminderd in het hier en nu. Het wordt niet kleiner en het krimpt niet, al gaat het springen voor de dertigers nu misschien wat moeilijker. Volwassen mannen gedragen zich soms behoorlijk kinderachtig, maar dat vindt Sticks alleen maar prachtig. Er wordt veel van ze gevraagd, want in de bijna twee uur durende show komen alle klassiekers voorbij; van de Opgezwolle-albums, van de soloalbums van Rico en Sticks, van Fakkelbrigade, van Dazzled Sticks en zelfs van producer Kubus. Die laatste vervangt dj A.R.T. voor een blokje met de krakers die hij met de rappers maakte. Op ‘Hamvraag’ en ‘Strik Je Veter’ gaat het publiek hard. Harder dan Flamman & Abraxas kan rustig gesteld worden.
Het is nog steeds adrenaline wat Rico en Sticks aan willen bieden
Zwolse rappers dansen al vijftien jaar op de tanden van de tijd
Het was 2001 toen Rico en Sticks samen met producer Delic de kaart pakten en Zwolle erop zetten als hiphopstad. Zes jaar later, op 29 december 2007, werd de laatste show in de originele formatie van Opgezwolle gegeven in een uitpuilende 013. Delic ging schilderen, Rico en Sticks richtten zich op een solocarrière. Dat deden ze zonder de wegen te scheiden, want ze waren niet alleen op elkaars producties te vinden, maar bleven ook onderdeel van de Fakkelbrigade. Samen shows geven was wel verleden tijd. Tot vorig jaar in hometown Zwolle de in no time uitverkochte – toen nog eenmalige – shows duidelijk maakten dat Nederland behoefte heeft aan meer. Aan veel meer.
“Gebruik die uitverkochte zalen maar als statement”, ze zeiden het ooit zelf in ‘Volle Kracht’. Wie vroeger en nu vergelijkt ziet wel aanwijzingen voor een groot masterplan. Alsof een echt afscheid nooit het plan is geweest. Nee, ze zijn gewoon gebleven, ze gaan nergens heen. De clubzalen van toen worden opnieuw aangedaan. Zonder nieuw werk in samenwerkingsvorm en dus onder de titel #opgezwolletotnu. Wat de leeftijd ook is, voor iedereen is het een feest der herkenning.
Op cultnummer ‘Gekke Gerrit’ doet het echter tot aan afsluiter ‘Verre Oosten’ zijn grootste dans (lees: springen). Ook voor het kritische geluid van voornamelijk ‘Eigen Wereld’ is er plek, maar niet te veel: ‘Gekkenhuis’ wordt afgekapt waardoor juist het treffende stuk van Jawat verloren gaat. Zes minuten misère is te veel voor deze feestelijke reünie. Ook ‘Tunnelvisie’ wordt als party anthem gebracht, ondanks dat het venijn behouden blijft. Het krijgt nog een vervolg met een opgestoken middelvinger in ‘Hooligans In Bloomingdale’, maar serieus is de boodschap niet.
Daarmee wordt maar duidelijk: deze show is vooral een serenade aan het leven, met ‘Spaanse Vlieg’ als clublied. Het moet leuk blijven en we moeten vooral beseffen hoe gezegend we zijn. Aldus Sticks, de ceremoniemeester vanavond. Als hij ziet dat de feestmodus van het publiek wat inzakt, spreekt hij het aan. Even prikkelen door te zeggen dat de zaal soms wel een schoolklasje lijkt en vervolgens netjes vragen om te springen tot aan het plafond. “Wie niet springt is een Gerda”, doet hij er nog een schepje bovenop. Niet zo moeilijk doen en dansen is de boodschap. Live uitgedragen met een gastbijdrage van Dazzled Kid.
Wie er ook langs komen, welke nummers ook worden uitgevoerd, de meesterlijke flows zijn er heel de avond in groten getale. En worden gebracht als een Boeing op de startbaan. Het is duidelijk: Sticks is nog steeds lauw. Rico idem dito. Ze zetten een Z zoals Zorro. Ja, et cetera. Rico en Sticks schrijven hun eigen geschiedenis. En door de enorme nesteling in het geheugen van de teksten ook deels hun recensies. In ieder geval deze. Met de nummers nog vers in het geheugen een recensie schrijven zorgt voor wat plagiaat. Bij het nalezen is gebleken dat er abusievelijk maar liefst veertien verwijzingen naar teksten van Rico en Sticks in deze recensie zijn geslopen. Wie ze allemaal gevonden denkt te hebben, mag – ook voor het goede antwoord – mailen naar info@3voor12ehv.nl.
Gezien: Rico & Sticks met #opgezwolletotnu, op 8 april 2016, in de Effenaar.