Ton Dekkers (FemME): “Festival en clubtours moeten genre en bands aandacht geven die ze verdienen”

In gesprek met oprichter FemME en zijn passie voor een onbegrepen muziekstijl

Guido Segers ,

Metal en vrouwen, zelfs vandaag de dag een moeilijk onderwerp. Net als in de normale wereld is het een discussie die blijft oplaaien in de metalscene, welke gedomineerd wordt door mannen. Als je de man/vrouw ratio wil berekenen op een metal festival, zoals soms op wat meer mainstream festivals gedaan wordt, spreken de cijfers voor zich. Toch gelooft Ton Dekkers in de vrouwelijke kracht voor het genre en zet hij het unieke FemME festival neer in de Effenaar. Daar willen we natuurlijk meer van weten.

In de vroege jaren van het metaalgeweld was het nog een rariteit. Bands als Holy Moses, Warlock en de onvergetelijke formatie Girlschool worden vaak genoemd als degenen die voor de dames een plek wisten te veroveren aan de artistieke kant in het genre, maar waren vaak rariteiten in hun eigen tijd. Met de komst van bands als Arch Enemy, Within Temptation en Nightwish is dat beeld toch geleidelijk veranderd en ook de publiekssamenstelling bij concerten en festivals verschuift.
 
Tegenwoordig mag het nog een tandje zwaarder en is het symfonische genre een volwaardig onderdeel van de metalwereld geworden. Sommige bands zetten zich in voor het afdwingen van een plekje in het genre, zoals death metal-band Castrator met een tegengeluid in het genre wat niet altijd even vrouwvriendelijk is. In de lichtstad bracht de Metal Factory ook een eerste damesband voort in de vorm van de Sisters of Suffocation, die zeker niet onderdoen voor hun mannelijke studiegenoten.

Het begon volgens Ton Dekkers allemaal met een verjaardagsfeestje, maar tegenwoordig zet hij met FemME een meerdaags festival neer in de Effenaar met serieuze headliners. Dit jaar mocht hij Therion en Lacuna Coil van zijn verlanglijstje strepen. We spraken met Ton over zijn drive om iets nieuws neer te zetten en de passie voor ‘female fronted metal’.
 
Hoe is het allemaal begonnen voor je met FemME?
“Twee jaar geleden ben ik begonnen als fotograaf voor Sonic Cathedral, een webzine met de focus op ‘female fronted metal’. In de aanloop daartoe was bij mij al het idee ontstaan om iets speciaals te doen voor mijn zestigste verjaardag. Samen met de Effenaar realiseerde ik een verjaardagsconcert met Stream of Passion, waarna kleinere bands die onder de FFM-noemer vallen naar me toe kwamen met de vraag of ik niets voor hen kon betekenen. Samen met Joop de Rooij (Magion) organiseerde ik daarom een eerste ‘Heavy Lazy Sunday Afternoon’ in Leusden. Een metalmatinee op de zondagmiddag met drie bands. Op mijn daaropvolgende verjaardag heb ik dat herhaald in Dynamo.
 
Tijdens de voorbereiding kwam naar voren dat de kleine bands niet de exposure kregen die ze nodig hadden, waardoor ik bedacht dat een headliner daarbij zou helpen, aangevuld met twee sub-headliners. Het idee van FemME is daarmee geboren, een naam die niet te nadrukkelijk aan het Metal Female Voices Fest doet denken. Ik wilde het ook breder insteken en dankzij Hadassa Kosten (TheNAME) kwam ik in contact met Ingeborg Steenhorst. Het gevolg was een koppeling van mijn concept aan mode, waarmee het festival haar vorm heeft gekregen.”
 
Wat is je visie achter FemME?
“Als liefhebber van FFM vind ik het niet helemaal fair hoe deze stijl door de markt behandeld wordt. De bands worden niet of nauwelijks geboekt en als dat wel gebeurt bijzonder vroeg in de line-up. Door het zelf op te pakken wil ik een verschil maken.”

Je kiest eigenlijk voor een heel breed, genre overtreffend concept met je festival. Maakt dat het niet moeilijk?

“Ja en nee. Als je een festival gaat programmeren moet je al waken dat het geen gebrek aan een specifieke doelgroep heeft. Je moet niet alleen maar meer van hetzelfde bieden. Door een verbreding naar bands met dames in de band is het aanbod én de variatie groter. Het moeilijke zit er in dat ik vooral veel FFM-bands ken en niet zoveel bands met dames in de bezetting. Dit jaar is er in de categorie non-vocals alleen Purest Of Pain met Merel Bechthold (The Gentle Storm/Delain) op gitaar.” 
 
Je blijkt verrassend genoeg alles alleen te doen. Hoe is dat zo gekomen en is dat vol te houden?
“Het is nogal een specifieke stijl en het zakelijk risico is groot, zeker nu subsidies weggevallen zijn en alles nog zakelijker is geworden. Dat is op zich niet verkeerd, maar wel lastig, zeker omdat ik nieuw was in deze wereld. Ik kende eigenlijk geen partijen om mee samen te werken. Met de Effenaar heb ik een goede samenwerking en die bieden veel ondersteuning op het vlak van de infrastructuur binnen de zaal, de productie en het stagemanagement. Het ‘lifestyle’ deel wordt door Ingeborg opgepakt en video wordt geregeld door Layered Reality Productions; we maken namelijk een eigen DVD van FemME. Voor mij blijft daarmee het contact met bands en managers over, maar dat blijkt ook wat te veel te worden. Het concept FemME heeft aardig wat exposure gekregen en er zijn veel nieuwe contacten ontstaan. Er dienen zich nu ervaren partijen aan met expertise die willen meewerken aan een verdere groei van FemME.”
 
De rol van vrouwen in metal is een continue onderwerp van discussie in de metalscene. Zie je wat je doet met FemME als een missie hierin?
Jammer genoeg is dat het geval. Een groot deel van de metalwereld neemt vrouwen niet serieus. Metal hoort rauw (grunts), hard en snel te zijn. Dat eerste is vaak niet van toepassing en de vele Within Temptation-klonen hebben het vooroordeel in de wereld gebracht dat dit de enige variant van vrouwenmetal is. De stijl is juist wel verder ontwikkeld, zowel in de zachtere als hardere richting. De grens van wat wel en geen metal is, is erg kunstmatig en juist daar vind je veel moois. Als je naar FemME kijkt, is er aan de ene kant melodramatische ‘metal’ van Dyonisis en anderzijds de rauwe thrash van Cripper. Daar zit een hele wereld van stijlen tussenin die ik wil laten zien. Ik zie mezelf dan ook meer als liefhebber of fan die wat wil bijdragen, zodat die gepassioneerde bands de erkenning krijgen die ze verdienen.”
 
Hoe maak je de afweging welke bands je neerzet?
“De belangrijkste eis is dat de band dames in de gelederen heeft. Voor de clubtours is dat wel wat meer thematisch, door te focussen op stijlen als industrial, symfonisch of juist heavy. Bij FemME willen we juist een zo breed mogelijke afspiegeling van de scene laten zien, maar stageperformance telt ook zwaar mee. De bands moeten het publiek wel echt wat te bieden hebben.”
 
Voor wie is FemME een must om bij te zijn?
“Iedereen die houdt van (mooie) stevige muziek moet hier bij zijn. Ik noem niet alleen metal, omdat er grenzen opgezocht worden. Uiteraard is FemME ook voor mensen die graag iets nieuws willen ontdekken. Er zijn bands bij die niet echt bekend zijn, maar wel de erkenning verdienen. Ik hoop dat ze die dankzij FemME ook krijgen.”
 
Wat voor rol spelen de FemME-clubtours?
“De clubtours hebben een drieledig doel. Ten eerste wil ik met deze shows de bezoekers een mooie avond bezorgen, waar de meest bekende band (in de regel de band die op FemME heeft gestaan) het gevoel mag hebben om headliner te zijn. Daarnaast is het een mogelijkheid voor nieuwe bands om aan te haken, wat het tweede doel is. Nummer drie is natuurlijk de bekendheid van FemME te vergroten en levend te houden.”
 
Je bent duidelijk een man met een missie. Wat wil je in de toekomst nog doen en wat hoop je te bereiken?

“FemME en de FemME Club Tours een vaste plaats geven op de concertagenda en dat de bands en het concept de waardering krijgen die ik vind dat ze verdienen.”

Gesproken: Ton Dekkers, oprichter FemME, september 2015
FemME vindt op 16 en 17 oktober 2015 plaats in de Effenaar