Martens schildert met woorden. Hij schildert gevoelens en beelden die herkenbaar zijn voor iedereen die schippert tussen dorp en stad. Waar voorheen de beats de maat bepaalden, volgen de woorden nu hun natuurlijke stroom. De muziek, van een stel begenadigde muzikanten in de vorm van Joris Sedee en Michiel van Eersel, wordt daarmee de omlijsting van het verhaal.

Waar gaat het over? Het verhaal is dat van een verteller (Marco) die jeugdvriend Harm tegen het lijf loopt. Harm woont in het dorp waar Marco vandaan komt en waar alles blijft zoals het is. Trouwen, een huis kopen en kinderen krijgen is er de norm. Op het eerste gezicht lijkt de afstand tussen de vrienden klein, maar de wereld van Harm is compleet anders dan die van Marco. Dat spanningsveld tussen die werelden, tussen dorp en stad, is het thema van de plaat. Het muzikale decor verandert daarbij telkens. Bijvoorbeeld wanneer Harm naar een show komt van Marco of wanneer ze samen naar een autobeurs gaan. Tussendoor is Marco op bezoek bij zijn opa; die geniet van zijn sigaar, ondanks dat het hartstikke slecht voor hem is. Het verhaal verandert in een spel van verschillende perspectieven, waar langzaam de rollen vervagen.

Muzikaal vindt die samensmelting ook geleidelijk plaats. Het begint met het mijmerende ‘Uitgesproken’; over het bezoek aan opa die in dialect wat wijsheden deelt. Het nummer schakelt naadloos over naar het upbeat en speelse ‘Harm’, waarmee dit karakter zijn entree maakt. ‘Uitgesproken' is wat koddig en lijkt een licht spottende toon te hebben. Harm wordt neergezet als een simpele ziel, met simpele behoeften. Terwijl Marco wat pretentieus overkomt, wanneer Harm zijn belangrijke stadse voorkeuren niet zo begrijpt. Zo pakt de plaat verschillende perspectieven voor verschillende hoofdstukken. Soms klinkt Martens als rapper, soms als dichter. Het samensmelten van woorden en tonen op sommige nummers doet erg denken aan De Dichters Uit Epibreren. Anderzijds komt het sfeervolle en muzikale van een singer-songwriter naar voren.

Hoogtepunt is het nummer ‘Tien Tellen’, waar een soort ontknoping van alle stukken plaatsvindt. Hier horen we Martens bijna scanderen, maar vooral dichten. Het spel met woorden is overal aanwezig. In dit nummer vertelt Marco over zijn zoektocht naar zichzelf. Het is een soort loutering, waar de ik-figuur zichzelf reconstrueert aan de hand van elementen uit zijn bestaan. Daarmee heeft de plaat een bijna existentieel smaakje. Marco heeft ook een stukje dorpse jongen in zich. Dat is ook een vertrek in het huis van het zelf.

‘Ieder huis is uit vertrekken gebouwd’ is een plaat voor iedereen die wel eens naar zichzelf op zoek is geweest. Qua muziek is het niet in één hokje te stoppen, het is vooral poëzie. Schrikt die term je af, negeer hem dan vooral, want deze plaat heeft heel veel moois te bieden.