Achterkamer Burgers houdt ideale midden tussen stamkroeg en officieuze platenzaak

High fidelity in Eindhoven: 3voor12/Eindhoven legt het vast

Tekst: Paul Knippenberg / fotografie: Patric Muris ,

Een tijdje geleden bezocht een van onze redacteuren een geheime platenzaak, of was het toch een openbare privécollectie?, ergens achterin het pand Burgers. Dit gebouw aan de Hertogstraat in Eindhoven is vooral bekend vanwege zijn roemruchte krakersverleden, zijn immer interessante bewoners en een goed bord biologisch eten voor een prima te billijken prijs. Ook spelen er, volgens eigen zeggen op onregelmatige basis, bands. Minder bekend is een ruimte achter het restaurant, die ogenschijnlijk afgeladen is met vinyl en cd’s. Twee redactieleden van 3voor12/Eindhoven gingen terug en namen op een vrijdagavond, bewapend met blocnote en een camera, een kijkje en gingen in gesprek met de eigenaar.

Bij het betreden van het pand is er ergens wat tumult te horen. Waar deze klanken exact vandaan komen, blijft nog even onduidelijk. Het restaurant is vanavond dicht, enkele stamgasten aan de bar kijken niet op of om. Wanneer we op het geluid afgaan komen we uit bij een ruimte die inderdaad volledig vol staat met muziek op verschillende dragers. Veel vinyl, maar ook de tegenwoordig haast opgegeven CD is hier nog in groten getale aanwezig. Te midden van dit alles is een klein barretje annex dj booth geposteerd. Bier is om de hoek te krijgen, hier zijn enkel platen aan te vragen. Of ze ook daadwerkelijk gedraaid worden is een totaal andere kwestie waar alleen de tijd het antwoord op heeft.
 
Rondom de bar staan en zitten enkele mannen. Driftig gebarend en schreeuwend wordt er op het eerste oor een heetgebakerde discussie gevoerd. Onderwerp van gesprek blijkt de volgende plaat die men wil horen. Er wordt theatraal gewapperd met vinyl en cd’s. Van de populaire garagerock-acts tot Neil Young, allerhande suggesties komen voorbij en worden stuk voor stuk verworpen, of vormen de inleiding tot ogenschijnlijk hilarische anekdotes vol verwijzingen die voor een buitenstaander maar moeilijk te volgen zijn. 
 

Terwijl er uiteindelijk, al is het maar voor een ogenblik, consensus aan de bar wordt bereikt, wordt het ‘assortiment’ van deze omvangrijke verzameling muziek eens grondig onder de loep genomen. De collectie is het best als een georganiseerde chaos te omschrijven. De hoofdmoot lijkt te bestaan uit punkrock uit verschillende decennia, al is er van alle andere alternatieve genres wel een plaat of cd te vinden: de live-lp van Ty Segall, Still Corners, Unknown Mortal Orchestra, Thee Oh Sees, Damien Jurado, het zijn zomaar wat artiesten die voorbij komen.

Tijdens het neuzen tussen de platenbakken blijken de mannen aan de bar meer dan behulpzaam om hun voorkeuren en tips te geven aan de bezoekers van vandaag. De leden van de debatclub aan de bar blijken - na enige navraag - hier vrijwel allen iedere vrijdag te zitten. Al jaren. De bindende factoren zijn vooral het pand Burgers en muziekliefhebberij. Het hoofddoel van die eerste uren van het weekend; bijpraten, bier drinken en - nieuwe - muziek beluisteren. Middelpunt van het non-stop tumult rondom de platenspelers is eigenaar Hans Matheeuwsen. Hij heeft het vetorecht over de platen die gedraaid worden. Streng, maar altijd met een knipoog, behandelt hij de verzoekjes, als hij zelf al niet deelneemt aan de discussies. Het is zijn hok, met zijn muziek die hij al jarenlang inkoopt. Het is zijn privécollectie die voor iedereen open is om te bekijken, te beluisteren, en wellicht zelfs voor een mooie prijs mee te nemen. Dat laatste gaat volgens een apart principe. Er wordt onderhandeld over de prijs, waarbij het allemaal draait om de gunfactor. Hoe fraaier de potentiële koper kan beargumenteren waarom hij of zij de plaat graag wil hebben, hoe lager de prijs van de plaat.  

Over de variatie in de platenbakken is Matheeuwsen duidelijk: “Ik koop en draai wat ik goed vind, genre is hierin onbelangrijk voor me. Nieuwe muziek ontdekken blijft het mooiste wat er is. Ik heb een dochter van 27, maar ik kom vaker met nieuwe platen of bands thuis dan zij de laatste jaren. De heersende opvatting dat men na een bepaalde leeftijd geen nieuwe muziek kan waarderen is volgens mij pure bullshit.”

Terwijl de volgende ronde bier met gejuich wordt begroet en de beste platen van het jaar worden besproken door een gedeelte van de aanwezigen, liggen twee mannen, op toch al respectabele leeftijd, te worstelen. Ze worden nog verder opgezweept door een oude maar nog altijd urgent klinkende punkplaat die net is ingestart. Het lijkt het gros van de aanwezigen niet echt te verbazen. Dit kamertje achter in Burgers lijkt buiten een plek voor muziekliefhebbers vooral op een plek waar een oude vriendengroep ongeremd los gaat op nieuwe en oude muziek. Het is zonder enige twijfel soms een aparte gewaarwording voor een verdwaalde eter of slecht ingevoerde bezoeker van Burgers. Welkom zijn deze gasten overigens absoluut.  

Lang duurt de avond niet: rond 19.00 uur is de koek op. Intensief is het daarentegen wel. Op geen enkel moment is het stil geweest op die schaarse vierkante meters. Wanneer aanwezigen met kledingstukken beginnen te zwaaien lijkt het de eigenaar verstandig om zijn hok weer te sluiten. Matheeuwsen probeert tot enkele keren toe vriendelijk iedereen naar buiten te werken, maar zonder het beoogde resultaat. Het feit dat hij voortdurend platen blijft draaien en zelf een onuitputtelijke spraakwaterval blijkt te zijn, vooral wanneer het onderwerp van gesprek muziek betreft, helpt natuurlijk niet. Nadat hij minimaal voor de vierde keer “echt de laatste plaat” heeft opgelegd, is de avond dan toch echt tot een einde gekomen in dat achterkamertje van Burgers.

De privécollectie van Hans Matheeuwsen in Burgers is iedere vrijdag te bezoeken in de uren tussen de namiddag en de vroege avond.