HET CONCERT
Mark Lanegan Band & Metropole Orkest tijdens Cross-Linx in het Muziekgebouw, op 12 februari 2015, in het Muziekgebouw.
DE ACT
Van een act is bij optredens van Mark Lanegan geen sprake. Hij zou hoge ogen gooien op het WK Levend Standbeeld en elk woord dat hij tot zijn publiek richt, mag als een zeldzaamheid beschouwd worden. The Mark Lanegan Band, vijf man sterk, wordt vandaag bijgestaan door het Metropole Orkest. Ook van hen valt een echte ‘act’ niet te verwachten, het is immers een klassiek orkest. Voor een wervelende podiumshow is het publiek vandaag ook niet gekomen, voor de stem én de geweldige nummers van Lanegan des te meer.
De opkomst is zoals die van een orkest te verwachten valt. Alle musici staan op voor hun dirigent die, op zijn beurt, ‘living legend’ Lanegan aankondigt. Die begeeft zich zonder een woord te zeggen en met zijn blik op oneindig naar zijn lessenaar waarna zijn gitarist ‘When Your Number Isn’t Up’ inzet. Los van het feit dat dat een geweldig nummer is, blijkt het een prima opener voor vanavond. De arrangementen, eerst alleen blazers, daarna ook strijkers, geven het nummer een enorme boost waardoor een memorabele avond in de maak lijkt. Ook in ‘One Way Street’ wordt de geweldige zanglijn extra versterkt door de gelaagdheid van het Metropole Orkest.
Na een prima start komt de gezapigheid helaas al snel om de hoek kijken. Het materiaal van Lanegan verandert meer dan eens in een bombastisch kamerstuk dat niet zou misstaan als titeltrack voor een James Bond-film. Tijdens ‘One Hundred Days’ heb je op een gegeven moment zelfs het idee getuige te zijn van een muzikale live-verkrachting. Het Burt Bacharach-gehalte van de arrangementen begint gedurende het optreden in plaats van toegevoegde waarde steeds meer als verstorend element op te vallen. Enerzijds is dat een compliment aan het adres van Lanegan, anderzijds een gemiste kans om het songmateriaal op gepaste wijze te versterken.
Lanegan lijkt het niet te deren; hij is vanavond prima bij stem en het lijkt erop dat hij af en toe een kleine glimlach niet kan onderdrukken. Ook zijn band is goed in vorm, al worden de toetsen volledig weggevaagd door het op volle sterkte spelende orkest.
HET NUMMER
Een aantal nummers gaat helaas ten onder aan bombast. Daar staat tegenover dat de setlist vanavond enkele hoogtepunten kent. Eerdergenoemde opener ‘When Your Number Isn’t Up’, ‘One Way Street’, ‘I’m The Wolf’ en afsluiter ‘Gravedigger’s Song’ zijn daarvan de meest memorabele. In deze nummers voegen de weelderige arrangementen écht iets toe aan de onderkoelde, afstandelijke nummers van Mark Lanegan.